Τετάρτη 21 Αυγούστου 2002

Αγρότες και όχι δούλοι έχτισαν τις πυραμίδες


Ο διευθυντής των Πυραμίδων της Γκίζας δρ Zahi Hawass μιλάει στη Χαρά Κιοσσέ για τις πρόσφατες ανασκαφές στην περιοχή και για τα συμπεράσματα που συνάγουν οι αρχαιολόγοι από την αποκάλυψη του νεκροταφείου των εργατών

 

- Τι δείχνουν οι έρευνες των ανθρωπολόγων


Σε ένα υψίπεδο σκεπασμένο με την άμμο της ερήμου στέκονται οι πυραμίδες της Γκίζης. Χτίστηκαν πριν από 4.500 χρόνια εδώ, επάνω από τις καταπράσινες όχθες του Νείλου, έτσι ώστε να μην τις φθάνουν τα νερά του ποταμού όταν πλημμυρίζει. Ενα καλά σχεδιασμένο σύστημα καναλιών εξυπηρετούσε τις σχεδίες που μετέφεραν τους ογκόλιθους από το ορυχείο που υπήρχε σε μικρή απόσταση στην απέναντι όχθη του ποταμού. Το οικοδομικό υλικό έφθανε σε ειδικές προκυμαίες εκφορτώσεως και τοποθετείτο σε ξύλινες ράμπες επάνω στην άμμο και οι εργάτες το μετέφεραν τελικά στο ύψωμα όπου χτίζονταν οι τάφοι των Φαραώ. Οπως ήταν φυσικό τα μνημεία αυτά, που υψώνονταν περήφανα κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου, είχαν εντυπωσιάσει τον αρχαίο κόσμο και θεωρήθηκαν ένα από τα επτά θαύματα. Από επιγραφές γνωρίζουμε τους βασιλείς και τις βασίλισσες, γνωρίζουμε τους ιερείς και διαβάζουμε και τα ονόματα των ευγενών και ακόμη και των αρχιτεκτόνων που σχεδίασαν αυτά τα μνημεία για να μείνουν στην αιωνιότητα. Δεν ξέρουμε όμως τίποτε για τις χιλιάδες εργάτες που χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο αυτών των μνημείων. Ποιοι ήταν λοιπόν εκείνοι που έχτισαν τις πυραμίδες;

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2002

Οι τρεις λέσχες της παγκόσμιας τάξης


Ποιοι Ελληνες και ξένοι συμμετέχουν στις συναντήσεις που διοργανώνουν τα οικονομικά λόμπι για την πολιτική και την οικονομία



Τρεις είναι οι κορυφαίες λέσχες στις οποίες συναντώνται οι κορυφαίοι της πολιτικής και της οικονομίας: το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που διοργανώνεται αυτές τις ημέρες στο Νταβός, το Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή. Στα τραπέζια τους τίθενται όλα τα ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια οικονομία και την πολιτική (τα τελευταία χρόνια τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνει η παγκοσμιοποίηση) και αποφασίζονται οι κατευθύνσεις της διεθνούς πολιτικοοικονομικής σκηνής. Οσοι συμμετέχουν σε αυτές τις συναντήσεις έχουν μια μοναδική ευκαιρία για διεθνείς δημόσιες σχέσεις και δικτύωση. Οσοι βρίσκονται απ' έξω θεωρούν ότι οι λέσχες αυτές αποτελούν ευκαιρία για να συγκεντρωθούν οι ισχυροί και να αποφασίσουν την τύχη του κόσμου.