Οι παράλληλοι κόσμοι του Σύμπαντος

Η ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένας άπειρος αριθμός παράλληλων κόσμων μαζί με το δικό μας είναι δύσκολο να την αντιληφθεί κανείς, ωστόσο μια εκδοχή της λεγόμενης θεωρίας των «Πολλών Κόσμων» θα μπορούσε να παρέχει απαντήσεις σε αμφιλεγόμενες ιδέες της κβαντικής μηχανικής και των πολλών ερμηνειών τους.

Ο καθηγητής Φυσικής στο πανεπιστήμιο του Τέξας (Texas Tech University), Bill Poirier, πρότεινε μια θεωρία, η οποία όχι μόνο υποθέτει ότι οι παράλληλοι κόσμοι υπάρχουν, αλλά ακόμη υποστηρίζει ότι η αλληλεπίδρασή τους μπορεί να εξηγήσει όλες τις κβαντικές μηχανικές «παραξενιές» στο παρατηρήσιμο Σύμπαν.

Ο καθηγητής Poirier δημοσίευσε για πρώτη φορά την ιδέα αυτή πριν από τέσσερα χρόνια, όμως άλλοι φυσικοί ασχολήθηκαν με αυτήν σχετικά πρόσφατα και έδειξαν ότι είναι μαθηματικά πιθανή, αναφέρει δημοσίευμα του LiveScience.

Η τελευταία έρευνα δημοσιεύτηκε τον περασμένο Οκτώβρη στο επιστημονικό έντυπο Physical Review X.

Η κβαντική μηχανική είναι εκείνος ο κλάδος της Φυσικής, που περιγράφει τους κανόνες που κυβερνούν το σύμπαν σε μικροσκοπική κλίμακα. Προσπαθεί να εξηγήσει πώς τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να συμπεριφέρονται τόσο ως σωματίδια, όσο και ως κύματα. Επιπλέον, παρέχει μια εξήγηση ως προς το γιατί τα σωματίδια φαίνεται να υπάρχουν σε πολλαπλές θέσεις ταυτόχρονα.

Αυτή η ασαφής συστάδα πιθανών θέσεων περιγράφεται από μια κυματοσυνάρτηση –μια εξίσωση που προβλέπει τις πολλές πιθανές θέσεις που μπορεί να καταλάβει ένα δεδομένο σωματίδιο. Όμως η κυματοσυνάρτηση αυτή καταρρέει αμέσως μόλις κανείς επιχειρήσει να μετρήσει την πραγματική θέση του σωματιδίου. Και κάπου εδώ υπεισέρχεται η θεωρία των πολλαπλών κόσμων.

Κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν, ότι μόλις μετρηθεί η θέση ενός σωματιδίου, οι πολλές άλλες πιθανές θέσεις που θα μπορούσε να πάρει σύμφωνα με την κυματοσυνάρτησή του διαχωρίζονται, δημιουργώντας παράλληλους κόσμους, ο καθένας ελαφρώς διαφορετικός από τον αρχικό.

Ο Hugh Everett ήταν ο πρώτος φυσικός που πρότεινε την πιθανότητα ενός πολυσύμπαντος –ενός άπειρου αριθμού παράλληλων κόσμων, που υπάρχουν μαζί με τον δικό μας. Ο ίδιος δημοσίευσε τη θεωρία του τη δεκαετία του 1950, ωστόσο η άποψή του δεν είχε γίνει αποδεκτή από τον ακαδημαϊκό κόσμο.

Ο Everett δεν ξανασχολήθηκε με τη Φυσική αφότου πήρε το διδακτορικό του, ωστόσο πολλοί επιστήμονες τώρα ασχολούνται πολύ σοβαρά με την ιδέα των πολλαπλών και παράλληλων κόσμων (Many Worlds).

Ο Poirier δούλεψε επάνω στη θεωρία αυτή και ανέπτυξε την λιγότερο αφηρημένη θεωρία των «Πολλών Αλληλεπιδρώντων Κόσμων» (Many Interacting Worlds –MIW theory), η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει τον περίεργο κόσμο της κβαντικής μηχανικής.

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα, η οποία «χτίζει» επάνω στην ιδέα του Poirier, μια ομάδα φυσικών από το πανεπιστήμιο Γκρίφιθ της Αυστραλίας και το πανεπιστήμιο Ντέιβις της Καλιφόρνια, έδειξαν ότι χρειάζονται μόνο δύο αλληλεπιδρώντες, παράλληλοι κόσμοι –όχι ένας άπειρος αριθμός- για να παραχθεί η περίεργη κβαντική συμπεριφορά που έχουν παρατηρήσει οι επιστήμονες.

Οι γειτνιάζοντες κόσμοι απωθούν ο ένας τον άλλον, εξηγούν οι ερευνητές. Αυτή η δύναμη απώθησης θα μπορούσε να εξηγήσει τις περίεργες κβαντικές επιδράσεις, όπως τα σωματίδια που μπορούν να περάσουν μέσα από διάφορα εμπόδια.

Ως προς το πώς όμως οι επιστήμονες θα μπορέσουν να αποδείξουν ότι ζούμε σε έναν από… εκατομμύρια άλλους κόσμους «εκεί έξω» ή ότι οι κόσμοι αυτοί αλληλεπιδρούν, ο Poirier πιστεύει ότι θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να αναπτυχθεί ένας τρόπος για να δοκιμαστεί η ιδέα αυτή.



ΠΗΓΗ