Η τρέχουσα χρηματοοικονομική κρίση ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2007, με τη μορφή μιας ανατίμησης του κινδύνου των περιουσιακών στοιχείων που συνδέονται με τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια (subprime mortgages) των ΗΠΑ. Μέχρι το καλοκαίρι του 2007, είχε κλιμακωθεί σε σοβαρό περιορισμό της ρευστότητας των τραπεζικών συστημάτων των ΗΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης και δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα στη διατραπεζική αγορά.
Η κρίση, στη συνέχεια, μεταλλάχθηκε, καθώς πολλά δάνεια κατέστησαν επισφαλή, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αντοχή του τραπεζικού συστήματος. Επίσης, η κρίση επεκτάθηκε και σε άλλα κομμάτια του χρηματοοικονομικού συστήματος, όπου παρατηρήθηκαν μείωση της ρευστότητας, υποτίμηση των αξιών των περιουσιακών στοιχείων, αυξημένη αποστροφή προς τον κίνδυνο (λόγω φόβου και δυσοίωνων προβλέψεων για το μέλλον) και αύξηση της μεταβλητότητας των τιμών (volatility).
Τι σημαίνει όμως χρηματοοικονομική κρίση; Τι μας διδάσκει η ιστορία για την ταυτότητα και την εξέλιξη των χρηματοοικονομικών κρίσεων; Ποια είναι η σχέση μεταξύ χρηματοοικονομικής κρίσης και οικονομικής ύφεσης;