Εταιρεία λογοκρίνει ντοκιμαντέρ για τη βιομηχανία εμπορίας νερού

  
Η εταιρεία Veolia, που ειδικεύεται στην παροχή νερού παγκοσμίως, επιδιώκει να συκοφαντήσει το ντοκιμαντέρ «Water Makes Money», που πραγματεύεται τις μεθόδους που ακολουθούν οι πολυεθνικές στην εμπορία του νερού.

Η επιλογή της Veolia να υποβάλει καταγγελία χωρίς να αναφέρει τα μέρη εκείνα της ταινίας που θεωρεί προσβλητικά, είναι μια διαδικασία λίγο «υποκριτική» για τον William Bourdon, συνήγορο των δημιουργών του ντοκιμαντέρ.


Η Veolia Environnement, που κατέχει τα πρωτεία στη βιομηχανία νερού, δηλώνει ότι δυσφημίζεται από την ταινία, χωρίς να απαντήσει, όμως, στους δημιουργούς οι οποίοι ζήτησαν συνεντεύξεις από στελέχη της για το θέμα. Παραδόξως, δεν έχει επιχειρήσει ακόμη να αποτρέψει τη διανομή του «Water Makes Money», που έχει προγραμματιστεί για τις 22 Μαρτίου.



Η παραγωγή της ταινίας είναι αρκετά πρωτότυπη. Οι δημιουργοί της είναι Γερμανοί για μια ιστορία που εκτυλίσσεται κυρίως στη Γαλλία. Το μισό ποσό της χρηματοδότησής της (120.000 ευρώ) συγκεντρώθηκαν μέσω μιας συνδρομής που ξεκίνησε στο Διαδίκτυο. Αρχικά, η προβολή της θα γίνει σε εναλλακτικές αίθουσες (1.800 αντίτυπα έχουν ήδη διανεμηθεί) και μέσω DVD.

Γιατί; «Επειδή μια τέτοια ταινία δεν θα είχε γίνει στη Γαλλία. Τουλάχιστον πέντε τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν αρχίσει έρευνες σχετικά με το θέμα αυτό πριν από τη διακοπή της μετάδοσης, με πίεση της ηγεσίας της εταιρείας», δήλωσε ο Jean-Luc Touly.




«Η λογοκρισία θα μας χαρίσει μεγαλύτερη δημοσιότητα»

Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αγγλία, και έχει ήδη εν μέρει λογοκριθεί από την Veolia.

«Όπως και στις προηγούμενες ταινίες μας, η λογοκρισία αναμφίβολα θα μας δώσει ένα ακόμη μεγαλύτερο ακροατήριο. Έχουμε ήδη εκδόσεις στα αγγλικά, τα ιταλικά... και εμείς θα αγωνιστούμε για να διατηρήσουμε τον προγραμματισμό μας», δηλώνει ο Herdolor Lorenz, ένας από τους δημιουργούς της ταινίας.

Το «Water Makes Money» εξηγεί πώς οι πολυεθνικοί διαχειριστές των εν λόγω δημόσιων υπηρεσιών έχουν αυξήσει παντού τις τιμές και έχουν περιορίσει παράλληλα τα έξοδα συντήρησης του δικτύου. Εξετάζει, επίσης, τις μεθόδους επιρροής των εταιρειών που τους επιτρέπουν επί μακρόν αν κερδίζουν τις δημόσιες συμβάσεις.

Σήμερα, η τάση δείχνει μια επιστροφή στο δημοτικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, όπως στο Παρίσι, με τις πολυεθνικές να έχουν φτάσει σε ένα σημείο πανικού.




ΠΗΓΗ