Ο Ιούνιος στη λαογραφία

Υπάρχουν δύο θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας του μήνα Ιουνίου:

είτε πήρε το όνομά του από τη θεά Ήρα, που οι Ρωμαίοι την πρόσφεραν "Γιούνο", είτε από τον πρώτο Ρωμαίο ύπατο Λούκιο Ιούνιο Βρούτο.


Πρόκειται για το μήνα του θερισμού.


Από κει και ο χαρακτηρισμός: Θεριστής.


Στη Θράκη, μάλιστα, τον ονομάζουν Δρεπανά και στην Πελοπόννησο Δρεπανιάρη.




Η ωφελιμότητα των βροχών του Μάρτη και η ικανοποίηση του Θεριστή (χαριτωμένη η προσωποίηση!) καθώς αντικρίζει τα σπαρτά, παρουσιάζονται στην εξής παροιμία: "Μάρτης έβρεχε, Θεριστής εχαίρουντα".


Στην επόμενη παροιμία γίνεται αναφορά στο θεριστικό έθιμο του τραγουδιού κατά τη διάρκεια της εργασίας: "Θεριστής, γυαλιστής, Θεριστής, τραγουδιστής".


'Εχουν δοθεί και άλλες ονομασίες στο μήνα αυτόν, βασισμένες στις γεωργικές εργασίες των περιοχών.


Στην Ήπειρο λέγεται Κερασάρης, επειδή τότε είναι η εποχή των κερασιών, ενώ νοτιότερα λέγεται Ορνιαστής ή Ρινιαστής (Ερινεός στην αρχαία ελληνική είναι το άγριο σύκο, και τον Ιούνιο κρεμούν "ερινεούς" πάνω στις ήμερες συκιές για να διευκολύνουν τη γονιμοποίηση).


Στην αρχαία Ελλάδα αποκαλείτο Σκιροφοριών.



ΠΗΓΗ