Μπάρακ Ομπάμα: Η Βιογραφία του Νέου 'Πλανητάρχη'

Ο νεαρός Ομπάμα με τη μητέρα του, την αδελφή του και τον παππού του

Στις αρχές του 2009 ο 48χρονος Barack Obama ορκίζεται ως ο 44ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο 1ος αφροαμερικάνος Πρόεδρος της Αμερικής και ένα σύμβολο ελπίδας για ολόκληρο τον πλανήτη. Ελπίζουμε να μη μας απογοητεύσει.

Το σενάριο αυτό που αφορούσε στην εκλογή ενός Πλανητάρχη με ένα τέτοιο προφίλ ήταν ριζοσπαστικό και λόγω του χρώματος του υποψήφιου προέδρου, αλλά και λόγω της προσωπικότητάς του που αντανακλούσε στιβαρές ηθικές αρχές, μεγάλη αίσθηση ευθύνης και δικαιοσύνης, φιλικότητα προς την ειρήνη και σεβασμό στον άνθρωπο, χαρακτηριστικά δηλαδή που είχαμε χρόνια να συνδέσουμε με την σημαντικότερη καρέκλα της Αμερικής και που για τα δεδομένα της τελευταίας της προεδρίας, φάνταζαν ως μια ουτοπία. Και ξαφνικά, μέσα στο 2008 παρακολουθεί όλη η ανθρωπότητα με κομμένη την ανάσα, την εκτύλιξη του σεναρίου αυτού με έναν πραγματικότατο πρωταγωνιστή: τον υποψήφιο αφροαμερικάνο πρόεδρο των Δημοκρατικών, Μπάρακ Χουσεΐν Ομπάμα. Σήμερα, ο άνθρωπος αυτός είναι ο σημαντικότερος πολιτικός ηγέτης όλου του πλανήτη. Ας παρακολουθήσουμε την πορεία της ως τώρα ζωής του.

Χονολουλού Χαβάη, 4 Αυγούστου 1961. Η λευκού χρώματος αμερικανίδα από το Κάνσας, An Dunham και ο νέγρος κενυάτης Barack Obama ο πρεσβύτερος (ο πατέρας του Obama άνηκε στους Luo, μια εθνική ομάδα που τη συναντούμε στην Κένυα, την ανατολική Ουγκάντα και τη βόρεια Τανζανία και που κυρίως ασχολούνται με το ψάρεμα και τις μικρής κλίμακας καλλιέργειες), νεαροί φοιτητές και οι δύο του Πανεπιστημίου της Χαβάης, φέρνουνε στη ζωή τον μικρό Barack Hussein Obama ΙΙ, τον άνθρωπο που στα 48 του χρόνια θα γινόταν ο πρώτος αφροαμερικάνος πρόεδρος της Αμερικής. Το ζεύγος που είχε παντρευτεί στις 2 Φλεβάρη του 1961, χώρισε όταν ο γιος τους ήταν δύο ετών επειδή ο πατέρας του Obama πήγε στο Harvard για να συνεχίσει τις σπουδές του για ένα διδακτορικό στα οικονομικά. Ο Barack Obama Sr. επέστρεψε στην Κένυα για να εργαστεί ως οικονομολόγος για την κυβέρνηση και ο χωρισμός οριστικοποιήθηκε το 1964, ενώ η νεαρή An Dunham ξαναπαντρεύτηκε και μετακόμισαν οικογενειακά στη Τζακάρτα όταν ο Obama ήταν έξι χρονών. Ο πατέρας του Obama, αν και αλληλογραφούσε συχνά μαζί του, είδε τον γιο του μονάχα μια φορά ακόμα πριν πεθάνει σε αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1982.

Ο Obama έμεινε μαζί με τον πατριό του (Lolo Soetoro) και τη μητέρα του σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Ινδονησία μέχρι τα δέκα του χρόνια και φοίτησε σε δημόσια σχολεία όπως το Δημόσιο Σχολείο του Besuki και το Σχολείο του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Την εποχή εκείνη η οικογένεια απέκτησε και ένα νεότερο μέλος, τη μικρή ετεροθαλή αδελφή του Barack, τη Maya. Στη συνέχεια, μετακόμισε στη Χονολουλού για να μείνει με τους γονείς της μητέρας του, τη Madelyn και τον Stanley Armour Dunham, όπου και συνέχισε τις σχολικές του σπουδές στο σχολείο του Punahou, στο οποίο ήταν ο ένας μεταξύ τριών εγχρώμων μαθητών. Στα εφηβικά αυτά χρόνια ο Obama, όπως μαρτυρούν οι συμμαθητές του, ήταν ιδιαίτερα ώριμος για την ηλικία του και όπως ο ίδιος έχει αναφέρει, το ζήτημα των διαφορετικών χρωμάτων που είχαν οι γονείς του τον απασχολούσε ιδιαίτερα μέχρι του σημείου να κάνει χρήση αλκοόλ, μαριχουάνας και κοκαΐνης ώστε να απωθήσει τις σκέψεις σχετικά με το ποιος είναι. Η χρήση αυτών των ουσιών στην εφηβική του ηλικία ήταν, όπως ο ίδιος ομολόγησε στο 'Πολιτικό Φόρουμ για την Προεδρία' στις 16 Αυγούστου του 2008, η "μεγαλύτερή του ηθική αποτυχία". Αυτή η εφηβική εποχή και η βίωσή της στο διαπολιτισμικό περιβάλλον της Χαβάης που διακατεχόταν από ένα κλίμα αμοιβαίου σεβασμού, βοήθησαν τον Obama να χτίσει τις βάσεις για τις αξίες που τον χαρακτηρίζουν μέχρι και σήμερα.

Όταν τελείωσε με τιμητική διάκριση το σχολείο το 1979, συνέχισε για δύο χρόνια τις σπουδές του στο Δυτικοευρωπαϊκό Κολέγιο του Los Angeles και μετά φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Columbia στη Νέα Υόρκη, αποφοιτώντας το 1983 με πτυχίο στις Πολιτικές Επιστήμες και εξειδίκευση στις διεθνείς σχέσεις. Εργάστηκε για δύο χρόνια στον τομέα των διεθνών σχέσεων (BIC - Business International Corporation και NYPIRG New York Public Interest Research Group) και μετακόμισε στο Σικάγο το 1985. Εκεί προσλήφθηκε ως διευθυντής στο Σχέδιο Ανάπτυξης Κοινωνιών (Developing Communities Project - DCP), μια κοινωνική οργάνωση για τη βοήθεια ατόμων με χαμηλά εισοδήματα που είχε εκκλησιαστική βάση και περιλάμβανε οκτώ καθολικές ενορίες. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1988 πετυχαίνοντας μεγάλη ανάπτυξη στην οργάνωση και από πλευράς εσόδων αλλά και από πλευράς προσωπικού. Εργάστηκε επίσης την εποχή εκείνη ως σύμβουλος και εκπαιδευτής σε ένα ινστιτούτο κοινωνικής οργάνωσης και στα μέσα του 1988 έκανε την πρώτη του επίσκεψη στην Ευρώπη και ταξίδεψε στην Κένυα όπου γνώρισε για πρώτη φορά πολλούς συγγενείς από την πλευρά του φυσικού του πατέρα.

Το 1988 έκανε αίτηση και έγινε δεκτός για να φοιτήσει στη Νομική Σχολή του Harvard, μια από τις τρεις σημαντικότερες νομικές σχολές των Ηνωμένων Πολιτειών. Τον Φλεβάρη του 1990, στο τέλος του πρώτου έτους των σπουδών του, έγινε ο πρώτος αφροαμερικάνος συντάκτης του περιοδικού Harvard Law Review και τον επόμενο χρόνο έγινε πρόεδρος του περιοδικού. Το 1991 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Harvard αποκτώντας διδακτορικό στις Νομικές Επιστήμες και την τιμητική διάκριση 'Magna Cum Laude' (η διάκριση αυτή Latin Honor συνίσταται σε μια λατινική φράση που υποδηλώνει το επίπεδο της ακαδημαϊκής διάκρισης που κατορθώνεται μέσα από μια ακαδημαϊκή βαθμίδα. Υπάρχουν τρεις τέτοιες διακρίσεις που αρχικά χρησιμοποιήθηκαν στα πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης, με την 'Summa Cum Laude' να είναι η υψηλότερη και σπανιότερη, η οποία ακολουθείται από την 'Magna Cum Laude' που είναι επίσης ιδιαίτερα σπάνια και τέλος την χαμηλότερη εκ των τριών διακρίσεων, την 'Cum Laude'. Οι διακρίσεις αυτές μεταφράζονται ως: με υψηλότατο έπαινο, με μέγα έπαινο, με έπαινο).

Μετά την αποφοίτησή του, του προσφέρθηκε εργασία με υψηλότατες αποδοχές από μεγάλες νομικές εταιρίες του Μανχάταν, αλλά επέλεξε να εργαστεί ως νομικός σε μια μικρή εταιρία που ασχολούταν με το αστικό δίκαιο, επιστρέφοντας έτσι στο Σικάγο. Οι οικονομικές αποδοχές του ήταν μέτριες και ασχολούνταν με υποθέσεις που αφορούσαν σε διακρίσεις που γινόντουσαν στην εξασφάλιση εργασίας και κατοικίας σε φτωχούς και ασήμαντους ανθρώπους. Δίδασκε επίσης στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Ο Obama εργάστηκε συνολικά για 12 χρόνια στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σικάγο, διδάσκοντας Συνταγματικό Δίκαιο. Από το 1992 μέχρι το 1996 είχε τον βαθμό του Λέκτορα, μετά απέκτησε το βαθμό senior μέχρι και το 2004.

Είχε όμως και έναν ακόμα λόγο για να επιστρέψει εκεί: την εποχή που σπούδαζε νομική στο Harvard, είχε αναλάβει μια θερινή εργασία σε μια δικηγορική εταιρία στο Σικάγο. Η δικηγόρος που ανέλαβε να τον καθοδηγήσει, επίσης απόφοιτη της Νομικής Σχολής του Harvard, ήταν η Michelle Robinson που το 1992 θα γινόταν η σύζυγός του. Η Michelle καταγόταν από μια οικογένεια της εργατικής τάξης και είχε σπουδάσει αρχικά στο πανεπιστήμιο του Princeton ακολουθώντας τον αδελφό της που είχε ήδη γραφτεί εκεί λόγω των εξαιρετικών επιδόσεών του στο μπάσκετ. Το Σικάγο ήταν τέλος, ο τόπος που θα έδινε στον Barack Obama την ευκαιρία να ξεκινήσει μια καριέρα στην πολιτική, εφόσον μεταξύ των ασχολιών του εργάστηκε σε ένα γραφείο καταχώρησης νέγρων ψηφοφόρων για τον Bill Clinton, βοηθώντας έτσι την προεδρική του καμπάνια για τις εκλογές του 1992.

Το 1995 ο Obama, ολοκλήρωσε τη συγγραφή ενός βιβλίου σχετικά με τις σχέσεις των φυλών, για το οποίο είχε υπογράψει εκδοτικό συμβόλαιο νωρίτερα, όταν η ανάθεση σ' αυτόν της προεδρίας του Harvard Law Review τον έφερε στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Αν και αρχικά σχεδίαζε να ολοκληρώσει το βιβλίο σε έναν χρόνο, του πήρε αρκετά περισσότερα και το σύγγραμμα κατέληξε να έχει αυτοβιογραφικό ύφος. Δημοσιεύτηκε το 1995 με τον τίτλο 'Εικόνες του Πατέρα μου: Η ιστορία ενός γένους και μιας κληρονομιάς' (Dreams from My Father: A Story of Race and Inheritance) και η ακουστική έκδοσή του κέρδισε το βραβείο Grammy. Τον ίδιο χρόνο, η μητέρα του που από το 1994 είχε επιστρέψει στη Χαβάη, πέθανε από καρκίνο στις ωοθήκες.

Το 1996 έβαλε υποψηφιότητα με τους Δημοκρατικούς για να εργαστεί στη Γερουσία της Πολιτείας του Illinois και εκλέχθηκε. Τα χρόνια αυτά συνεργάστηκε με Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους στον σχεδιασμό της νομοθεσίας για τις ηθικές αρχές και επέκτεινε τις υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης για τους φτωχούς, καθώς επίσης αγωνίστηκε για την εγκαθίδρυση ενός λογαριασμού που θα συνέβαλλε στην φοροαπαλλαγή σε οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα. Εκλέχθηκε ξανά στη Γερουσία του Illinois το 1998, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 1999, γεννήθηκε η πρώτη του κόρη, η Malia. Το 2001 γεννήθηκε και η δεύτερή του κόρη, η Sasha.

Τη χρονιά αυτή, μετά από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Obama αντιτέθηκε στις πιέσεις που ασκούσε ο Πρόεδρος George W. Bush για πόλεμο με το Ιράκ. Στην ομιλία του αναφορικά με την απόφαση που θα εξουσιοδοτούσε τη χρήση βίας εναντίον του Ιράκ, στην Federal Plaza του Σικάγο τον Οκτώβριο του 2002, ο Barack Obama έλεγε: "Δεν είμαι αντίθετος με όλους τους πολέμους. Είμαι αντίθετος με τους βουβούς πολέμους. Αυτό στο οποίο αντιτίθεμαι, είναι η κυνική προσπάθεια των Richard Perle και Paul Wolfowitz και άλλων πολεμιστών του Σαββατοκύριακου και της πολυθρόνας σ' αυτήν την κυβέρνηση, να προωθήσουν τις ιδεολογικές τους ατζέντες στον δικό μας λαιμό, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το κόστος σε απώλειες ανθρώπινων ζωών και στην ταλαιπωρία που πρόκειται να δημιουργηθεί."

"Είναι κακός τύπος," έλεγε ο Obama αναφερόμενος στον ιρακινό δικτάτορα Saddam Hussein. "Ο κόσμος και οι πολίτες του Ιράκ θα ήταν καλύτερα χωρίς αυτόν. Αλλά γνωρίζω επίσης ότι ο Saddam δεν αποτελεί κάποια επικείμενη και άμεση απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ή για τους γείτονές του, ότι η ιρακινή οικονομία είναι ένα χάος, ότι ο ιρακινός στρατός είναι ένα κλάσμα της παλαιότερης ισχύος του και πως σε συμφωνία με τη διεθνή κοινότητα μπορεί να συγκρατηθεί, όπως όλοι οι ασήμαντοι δικτάτορες, μέχρι που θα εξαφανιστεί στην τεφροδόχο της ιστορίας." "Γνωρίζω πως ακόμα και ένας επιτυχής πόλεμος εναντίον του Ιράκ θα απαιτούσε την απασχόληση των Ηνωμένων Πολιτειών για ακαθόριστο χρόνο, με ακαθόριστο κόστος και ακαθόριστες συνέπειες," συνέχιζε ο Obama. "Γνωρίζω πως μια εισβολή στο Ιράκ χωρίς μια ξεκάθαρη λογική εξήγηση και χωρίς ισχυρή διεθνή υποστήριξη θα καταφέρει μονάχα να αναζωπυρώσει τις φλόγες της Μέσης Ανατολής και να ενθαρρύνει για τα χειρότερα, παρά για τα καλύτερα, να ωθήσει τον αραβικό κόσμο και να ενδυναμώσει την στρατολόγηση της al-Qaeda."

Ο πόλεμος με το Ιράκ ξεκίνησε τελικά το 2003 και ο Obama αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις εκλογές του 2004 κέρδισε την έδρα του Illinois με 52 τοις εκατό και στις 4 Ιανουαρίου του 2005 ο Barack Obama έγινε ο πέμπτος αφροαμερικάνος Γερουσιαστής στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Τον Φλεβάρη του 2007 ο Obama ξεσήκωσε τον διεθνή τύπο όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του με τους Δημοκρατικούς για την προεδρία της Αμερικής. Μετά από μια μεγάλη εκλογική μάχη που έδωσε με την πρώην πρώτη κυρία και νυν Γερουσιαστή της Νέας Υόρκης, Hillary Rodham Clinton, κέρδισε στις 3 Ιουνίου του 2008 την υποψηφιότητα των Δημοκρατικών για την προεδρία της Αμερικής. Πέντε μήνες αργότερα, στις 4 Νοεμβρίου του 2008, θα κέρδιζε στη μάχη των εκλογών τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων John McCain, για να ανακηρυχθεί στις αρχές του 2009 ως ο 44ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο 1ος αφροαμερικάνος Πρόεδρος της Αμερικής και ένα σύμβολο ελπίδας για ολόκληρο τον πλανήτη. Ελπίζουμε να μη μας απογοητεύσει.




Σύνθεση κειμένου: Αμαλία Τσακίρη για το ESOTERICA.gr

ΠΗΓΗ