Μικραίνει η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική;

Την μείωση της τρύπας του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική αντιλήφθηκαν με έκπληξη οι επιστήμονες. Το γεγονός αυτό είναι αξιοσημείωτο καθώς οι επιστήμονες υπολόγιζαν να το δουν περίπου μια δεκαετία αργότερα. Παρόλα αυτά πολλοί θεωρούν ότι είναι νωρίς ακόμα για ένα τέτοιο ισχυρισμό.

Μετά από χρόνια μελέτης και ερευνών, η διεθνής κοινότητα ανέλαβε δράση το 1986 με το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Με το σύμφωνο αυτό απαγορεύτηκαν οι χλωροφθοράνθρακες, ενώσεις που καταστρέφουν την στιβάδα του όζοντος και αντικαταστάθηκαν με άλλες χημικές ουσίες οπότε και άρχισε η μείωση τους στην ατμόσφαιρα. Οι επιστήμονες ανέμεναν την σταδιακή «επούλωση» της τρύπας του όζοντος το 2030. Παρόλα αυτά τα πρώτα αποτελέσματα παρατηρήθηκαν στα τέλη του 1990.

Ωστόσο, ερευνητές από την Αυστραλία ισχυρίζονται σήμερα ότι υπάρχει μια σαφής και ορατή μείωση της τρύπας του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική. Συγκεκριμένα ο Αυστραλός επιστήμονας Murry Salby, ειδικός στην μελέτη της ατμόσφαιρας αναφέρει ότι «υπάρχει μια σταδιακή αύξηση μακροπρόθεσμα του στρώματος του όζοντος».

Επιφυλακτικοί για το πόσο ακριβή μπορεί να είναι αυτά τα συμπεράσματα είναι πολλοί επιστήμονες. «Η απάντησή μου στην έρευνα είναι ελαφρώς επιφυλακτική. Είναι ένας τολμηρός ισχυρισμός», προσθέτει ο Paul Young, χημικός στο Boulder του Κολοράντο». Χωρίς να αμφιβάλουν ότι υπάρχουν βελτιώσεις στην τρύπα του όζοντος εκφράζουν τις αμφιβολίες τους.

«Περιμένουμε την οζονόσφαιρα της Ανταρκτικής να αποκαθίσταται σιγά-σιγά, αλλά φανταζόμαστε ότι χρειαζόμαστε στοιχεία αρκετών ακόμα χρόνων για να το αποδείξουμε αυτό στατιστικά», λέει ατμοσφαιρικός επιστήμονας Darryn Waugh του Πανεπιστήμιου Johns Hopkins (JHU).

Οι χλωροφθοράνθρακες (CFC) είναι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνταν κατά κόρον πριν μελέτες αποδείξουν ότι ήταν η κύρια αιτία καταστροφής της στιβάδας του όζοντος. Οι χλωροφθοράνθρακες όταν απελευθερώνονται φτάνουν στην ατμόσφαιρα και καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος κάνοντας τα μόρια του να διασπώνται. Χωρίς το στρώμα του όζοντος, περισσότερη υπεριώδης ακτινοβολία (UV) από τον ήλιο θα έφτανε στην επιφάνεια της Γης, αυξάνοντας τον κίνδυνο για καρκίνο του δέρματος αλλά και για μεταλλάξεις του DNA.




ΠΗΓΗ