Η έλξη για την Ημέρα της Κρίσεως: Γιατί οι άνθρωποι ανυπομονούν για το τέλος;

Ο Harold Camping προέβλεψε ότι η 21η Μαΐου του 2011 θα ήταν η μέρα της Κρίσης

Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν την καθημερινότητά τους υποθέτοντας ότι η επόμενη ημέρα θα είναι σχεδόν παρόμοια με την σημερινή. Κανένας λάκκος με φωτιά δεν πρόκειται να ανοίξει, καμία κοινωνία δεν θα καταρρεύσει και ο κόσμος πιθανότατα δεν θα φτάσει στο τέλος του. Για κάποιους όμως το σενάριο καταστροφής έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το πιο γνωστό παράδειγμα στις μέρες μας είναι ο Harold Camping, ένας Χριστιανός ραδιοφωνικός παραγωγός από την Καλιφόρνια, ο οποίος πίστευε ότι η 21η Μαΐου του 2011 θα σηματοδοτήσει την έλευση της Ημέρας της Κρίσεως, εγκαινιάζοντας ένα διάστημα πέντε μηνών μαρτυρίου για τους ασώτους έως ότου το Σύμπαν να καταστραφεί στις 21 Οκτωβρίου. Ο Camping έχει αγοράσει πίνακες ανάρτησης ανακοινώσεων και έχει στείλει αποστολές πιστών σε όλη την χώρα προκειμένου να προειδοποιήσουν τον κόσμο για το πεπρωμένο του. Όπως δήλωσε ο Camping σε έναν αρθρογράφο περιοδικού του Σαν Φρανσίσκο τον περασμένο Ιούνιο, «θα είναι μια υπέροχη ημέρα».

Ο Camping έκανε αυτή την υπόθεση το 1994, όμως οι χιλιάδες αποτυχημένες προβλέψεις για την Ημέρα της Κρίσεως κατά την διάρκεια της Ιστορίας, δεν ανταποκρίνονταν σε αυτό που ο Lorenzo DiTommaso, καθηγητής θρησκειολογίας στο Concordia University του Καναδά, αποκαλεί ως ‘Κοσμοθεωρία Αποκάλυψης’. Όπως δήλωσε στο LiveScience ο DiTommaso, «είναι ένας πολύ επίμονος και ισχυρός τρόπος κατανόησης του κόσμου».



Η επίλυση των προβλημάτων μέσω της Ημέρας της Κρίσεως
Σύμφωνα με τον DiTomasso, η κοσμοθεωρία Αποκάλυψης δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Στο πιο υπερβολικό άκρο βρίσκονται άνθρωποι σαν τον Camping ή τον Aum Shinrikyo, έναν Ιάπωνα πιστό του σεναρίου της Ημέρας της Κρίσεως ο οποίος προκάλεσε επιθέσεις με δηλητηριώδες αέριο στο μετρό του Τόκιο το 1995. Το σενάριο όμως της Ημέρας της Κρίσεως εμφανίζεται επίσης και σε μια πιο λαϊκή και ευπροσάρμοστη μορφή μέσω βιβλίων, όπως το βιβλίο ‘Ο δρόμος’ του Cormac McCarthy και ταινιών όπως ‘Ο Εξολοθρευτής’ (1984). Εν τω μεταξύ, οι οικονομικά δύσκολες περίοδοι καθώς και κρίσεις όπως ο σεισμός και το τσουνάμι που έπληξαν την Ιαπωνία, έχουν τονώσει το ενδιαφέρον για τον επιβιωτισμό, μια κίνηση που συνίσταται στην προετοιμασία ή και στην αποθήκευση τροφίμων και προμηθειών εν αναμονή μιας επερχόμενης καταστροφής.

Οι αποκαλυπτικής φύσεως προβλέψεις έχουν αυξηθεί τα τελευταία 40 με 50 χρόνια, όπως ανέφερε ο DiTommaso, ο οποίος κάνει μια έρευνα για τους πιστούς του σεναρίου της Ημέρας της Κρίσεως στο βιβλίο του που θα εκδοθεί σύντομα με τίτλο ‘The Architecture of Apocalypticism’. «Αυτό που ενοποιεί αυτές τις ανόμοιες μεταξύ τους ομάδες είναι μια αίσθηση ότι τα προβλήματα του κόσμου είναι τόσο μεγάλα ώστε να μπορέσουν να επιλυθούν», δήλωσε ο DiTommaso.

Ανέφερε επίσης πως «τα προβλήματα έχουν γίνει τόσο μεγάλα, χωρίς καμία πιθανή επίλυση στον ορίζοντα, ώστε δε μας θεωρούμε πλέον ικανούς να μπορέσουμε να τα λύσουμε. Από μια βιβλική θέαση, ο Θεός πρόκειται να τα λύσει. Από άλλες θεάσεις, θα πρέπει να υπάρξει κάποιο είδος καταστροφής».

Η Αποκαλυπτική κοσμοθεωρία πηγάζει από την επιθυμία να συμβιβάσει δύο αντικρουόμενες μεταξύ τους πεποιθήσεις.
Όπως ανέφερε, «η πρώτη αφορά στο ότι υπάρχει κάτι που είναι τρομακτικά λάθος στον κόσμο εξαιτίας της ανθρώπινης ύπαρξης στο παρόν. Από την άλλη, υπάρχει μια αίσθηση ότι υπάρχει κάποιο απώτερο καλό ή κάποιος σκοπός για την ύπαρξη, μια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον».

Ο DiTommaso επίσης ανέφερε ότι το να βλέπουμε τον κόσμο ως ένα ατελές μέρος που υπόκειται σε κάποιο είδος κοσμικής βελτίωσης, συμφιλιώνει αυτές τις δύο θεωρίες.

Εξαιτίας του γεγονότος ότι οι πιστοί του σεναρίου είναι πεπεισμένοι ότι τα ιερά τους κείμενα δε μπορούν να είναι λανθασμένα, θεωρούν ότι οι υπολογισμοί και οι ερμηνείες των αποτυχημένων προβλέψεων για την Ημέρα της Κρίσεως ήταν ατελείς, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για νέες προβλέψεις. Ιστορικά, αυτοί που είχαν προβλέψει την Ημέρα της Κρίσεως, ανάμεσα σε αυτούς και οι πρώτοι Χριστιανοί, διώχθηκαν και καταπιέστηκαν, οπότε η προοπτική για μια τελική κρίση είναι βολική, όπως ανέφερε ο DiTommaso.

Δήλωσε επίσης πως «παρά την φωτιά, τον θάνατο και την καταστροφή, ο Αποκαλυπτικός Θεός είναι ένας Θεός τάξης και όχι χάους. Αυτή είναι η διαβεβαίωση».

Το ‘TEOTWAWKI’ (The End Of The World As We Know It Το Τέλος του Κόσμου όπως τον ξέρουμε) και αυτοί που αισθάνονται καλά

Παρόλα αυτά, για να πειστεί κάποιος πιστός του σεναρίου για το τέλος του κόσμου θα πρέπει να περιμένει ότι η Ημέρα της Κρίσεως θα έλθει σύντομα και ότι αυτός θα επιζήσει. Οι πιστοί των θρησκειών συνήθως πιστεύουν ότι θα είναι ανάμεσα σε αυτούς που θα σωθούν από τα μαρτύρια του τέλους του κόσμου. Από την άλλη, οι πιο συμβατικοί πιστοί που φοβούνται την Ημέρα της Κρίσεως πιστεύουν ότι θα πρέπει να αγωνιστούν για τη σωτηρία τους.

«Αγχωνόμαστε με το να προετοιμαζόμαστε», δήλωσε ο Jim Rawles, ιδιοκτήτης του SurvivalBlog.com το οποίο είναι ένας διαδικτυακός χώρος παράθεσης συμβουλών σχετικά με τον επιβιωτισμό και την ετοιμότητα. Ο Rawles, ο οποίος δε δίνει άλλες πληροφορίες πέραν του ότι κατοικεί «πιο δυτικά από τα Βραχώδη Όρη», έχει ασχοληθεί με την ετοιμότητα από την καταστροφή από όταν ήταν έφηβος. Όπως είπε στο LiveScience, κατά την δεκαετία του 1960 όπου οι φόβοι για πυρηνικές επιθέσεις ήταν έντονοι, αυτός και οι φίλοι του μιλούσαν πολύ για την ετοιμότητα.

Ο Rawles ξεκίνησε το SurvivalBlog το 2006 και από τότε, όπως είπε, το αναγνωστικό κοινό του μετατράπηκε από αυτό των πιο συντηρητικών Χριστιανών και Ορθόδοξων Εβραίων σε αυτό των πιο φιλελεύθερων σύγχρονων χίπις. Ο σεισμός στην Ιαπωνία και η πυρηνική κατάρρευση έφεραν στον ιστότοπό του διάφορους αναγνώστες όλων των πολιτικών απόψεων και, όπως δήλωσε, δέχεται πλέον περισσότερες από 260,000 επισκέψεις ανά εβδομάδα.

Σε αντίθεση με τον Camping, ο Rawles και οι αναγνώστες του δεν προετοιμάζονται για το τέλος του κόσμου αλλά το TEOTWAWKI, μια συντομογραφία των επιβιωτιστών που σημαίνει ‘Το Τέλος Του Κόσμου Όπως Τον Ξέρουμε’ (The End Of The World As We Know It). Το τέλος θα μπορούσε να έλθει με τη μορφή μιας οικονομικής κατάρρευσης, μιας γιγάντιας ηλιακής έκρηξης, μιας πυρηνικής επίθεσης ή με μια κλιματική αλλαγή, όμως ο τελικός σκοπός παραμένει ίδιος, να είμαστε δηλαδή προετοιμασμένοι για τα πάντα.

Όπως ανέφερε ο Richard Mitchell, ένας κοινωνιολόγος του Oregon State University, ο οποίος μελέτησε για χρόνια τους επιβιωτιστές χάριν του βιβλίου του ‘Dancing at Armageddon: Survivalism and Chaos in Modern Times’ (University of Chicago Press, 2002): «Υπάρχει μεγάλη δόση ικανοποίησης να λες ότι είσαι προετοιμασμένος για την στιγμή που θα εκραγούν βόμβες, που το περιβάλλον θα καταστραφεί, οι Άραβες θα επιτεθούν, οι μαγνητικοί πόλοι θα αναστραφούν».



Παρανοϊκοί ή προετοιμασμένοι;

Οι επιβιωτιστές έχουν αποκτήσει την φήμη των περιθωριακών, όπως είπε ο Mitchell, όμως το να τους θεωρούμε ως τρελούς είναι εντελώς λανθασμένο. Ένα είναι σίγουρο, ότι βρίσκονται παντού. Ο Mitchell περιέγραψε έναν άνδρα που είναι μηχανικός του μετρό και του οποίου το γκαράζ ήταν γεμάτο από το πάτωμα έως το ταβάνι με απορρυπαντικά, χαρτοπετσέτες και χαρτιά για την τουαλέτα. Ανέφερε επίσης πως το αντικείμενο εργασίας αυτού του άνδρα ήταν η μηχανική συστημάτων νερού και η ανησυχία του ήταν η έλλειψη υγιεινής μετά από μια καταστροφή.

Όπως δήλωσε ο Mitchell στο LiveScience, «αυτός ο άνδρας δεν είναι κάποιος υπερσυντηρητικός και δεν είναι βίαιος, θέλει να βοηθήσει τους πάντες να είναι καθαροί».

Αναφέρει επίσης πως οι οπαδοί του επιβιωτισμού και της προετοιμασίας αρέσκονται να λένε ιστορίες σύμφωνα με τις οποίες θα έρθουν τα πάνω κάτω στον κόσμο. Η κατάρρευση της κοινωνίας είναι μια πρόκληση και η ανταμοιβή είναι να ανακαλύψουμε σενάρια στα οποία επιβιώνουμε.

Όπως είπε: «Οι άνθρωποι θα μας πουν πέντε ή έξι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες αποκαλυπτικής φύσεως και όλοι θα συμφωνήσουν κουνώντας καταφατικά το κεφάλι τους και θα πουν ότι φαίνονται σωστές. Ποιος ενδιαφέρεται άλλωστε, αυτό που έχει σημασία είναι η εξιστόρηση».

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις διάφορες δεξιότητες επιβίωσης. Σύμφωνα με τον Rawles, η προετοιμασία είναι ένας τρόπος να κάνει μια αναδρομή στις πρωτοποριακές οικογενειακές ρίζες του όταν η κηπουρική, η κονσερβοποίηση και η συσκευασία φαγητού ήταν συνηθισμένες διαδικασίες.

Όπως δήλωσε ο Rawles, «η ετοιμότητα μπορεί κατά κάποιο τρόπο να είναι αρκετά διασκεδαστική διότι μαθαίνεις κάποιες πολύ χρήσιμες δεξιότητες. Και η αίσθηση της εκπλήρωσης κατά την οποία κατεβαίνεις στο υπόγειο του σπιτιού σου και βλέπεις τα ντουλάπια σου και λες στον εαυτό σου ότι τα κατάφερες, σε κάνει να νιώθεις καλά για αυτό».





ΠΗΓΗ