Παιχνίδι με τον χρόνο

Η επίσκεψη Σαμαρά στην Ουάσινγκτον…

 
του Κίμωνα Γεωργακάκη


Η συνάντηση Σαμαρά-Ομπάμα κινήθηκε στα αναμενόμενα πλαίσια. Οι Αμερικανοί πασχίζουν να κλείσουν γρήγορα τα ανοιχτά ζητήματα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως το Κυπριακό, και ταυτόχρονα επιθυμούν η Ελλάδα να παραμείνει προσδεμένη στο άρμα της Δύσης. Τελικός σκοπός η προώθηση της διατλαντικής συνεργασίας μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης με ενσωματωμένες και τις χώρες της Μεσογείου. Την συγκεκριμένη προοπτική δεν παρέλειψε να αναφέρει και ο Αντώνης Σαμαράς, προκειμένου να ικανοποιήσει τα «αυτιά» των παρευρισκομένων στον Λευκό Οίκο.

Όπως είχα γράψει, η Ελλάδα, παρ’ όλα τα προβλήματά της, είναι στην παρούσα φάση αποκούμπι σταθερότητας σε μια περιοχή που αποτελεί ολόκληρη μια ωρολογιακή βόμβα, η οποία αναμένεται να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Η προβλεψιμότητα της ελλαδικής αλλά και κυπριακής πολιτικής, το γεγονός δηλαδή ότι δεν εγείρουν εδαφικές διεκδικήσεις όπως π.χ. η Τουρκία, θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ μας, με το σκεπτικό ότι στην ευρύτερη περιοχή τα πράγματα είναι πολύ ρευστά και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια που μπορεί να οδηγηθούν τα γεγονότα.

Η φράση «νησίδα σταθερότητας» τονίστηκε αρκετά από τον πρωθυπουργό. Επιπλέον, υπογραμμίστηκε η προώθηση της ενεργειακής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ αλλά και η ανάγκη οικονομικής σταθερότητας στην χώρα. Μάλιστα ο Αντώνης Σαμαράς σε συνέντευξή του στην Washington Post δήλωσε πως, «αν δεν υπάρξει βελτίωση στο εσωτερικό οικονομικό μέτωπο, η Ελλάδα θα κυλήσει στην βία».

Εν ολίγοις η Αθήνα προσπάθησε να καταστήσει κατανοητό στους Αμερικανούς, ότι η Ελλάδα (με την τωρινή κυβέρνηση) πρέπει, τουλάχιστον επί της παρούσης, να μην αντιμετωπίσει προβλήματα στο εσωτερικό της, καθόσον θα χαθεί για τα δυτικά συμφέροντα η τελευταία περιοχή σταθερότητας, από την οποία μάλιστα θα μεταφέρεται ενέργεια προς την Δυτική Ευρώπη, ειδικά μετά την συμφωνία με το Ισραήλ που παρακάμπτει τους αποσταθεροποιημένους τούρκους.

Βέβαια ο Λευκός Οίκος, θέλοντας να «προσγειώσει» την ελληνική αποστολή, άφησε να διαρρεύσει η τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ Ομπάμα και Ερντογάν, έτσι ώστε στην Αθήνα να μην ξεχνούν ότι ο τουρκικός «μπαμπούλας» είναι πάντα εκεί. Πέραν τούτου ο Μπαράκ Χουσείν Ομπάμα θέλησε ενδεχόμενα να καθησυχάσει τους ανήσυχους ισλαμιστές της Τουρκίας. Από την άλλη οι Η.Π.Α., μέσω της «θερμής» υποδοχής στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, έδειξαν τον φόβο τους για το μπάσιμο των Ρώσων, οι οποίοι δεν εγκαταλείπουν λόγω συμφερόντων τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις τους σε σχέση με την Ελλάδα, όπως πολλάκις έχω αναλύσει σε άρθρα μου. Η γεωοικονομική ισχύς της Ρωσίας δείχνει στην Ουάσινγκτον ότι «υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια» και μάλιστα με άφθονο ζωμό.

Το πόκερ στην περιοχή μας αγριεύει. Αυτό δείχνουν οι ένθεν και ένθεν συναντήσεις και μάλιστα τον Πούτιν πλησίασε η φιλοδυτική Σαουδική Αραβία, με σκοπό να τεθεί επί τάπητος το θέμα της Συρίας, αγκάθι στα σχέδια των παγκοσμιοποιητών στην Μέση Ανατολή, προκειμένου να βρεθεί διπλωματική λύση με ανταλλάγματα, μολονότι είναι δύσκολο έως απίθανο να παραιτηθούν οι Ρώσοι εντελώς από την συγκεκριμένη χώρα. Εκτός και εάν στην Δύση κρύβουν πια ένα τόσο μεγάλο χαρτί, το οποίο δεν γνωρίζουμε.

Το μεγάλος λάθος για την Ελλάδα θα είναι, με αφορμή την «οικονομική κρίση», να εξαρτηθεί πλήρως από τον αμερικανικό παράγοντα, ο οποίος έδειξε ακόμα και τώρα ότι μιλάει πρώτα με την Άγκυρα. Στόχος της Δύσης είναι γενικά ο διαμελισμός κρατών και σ’ αυτό το σχέδιο εντάσσεται και η χώρα μας. Το καλό είναι να κερδίζεται γενικά χρόνος και η Ελλάδα να μιλάει με όλους, έστω κι αν αποτελούμε μέρος του ΝΑΤΟ, όπως υπερτόνισε ο Ομπάμα. Οι συγκυρίες έρχονται και παρέρχονται και υπάρχει πάντα ο «αστάθμητος παράγοντας» στην πολιτική που ανατρέπει τα όποια σχέδια, άπαξ και εκμεταλλεύονται οι «παίκτες» της γεωπολιτικής σκακιέρας τα δεδομένα, έστω και κατ’ ελάχιστον.

Να είστε σίγουροι ότι η όλο και κλιμακούμενη διαμάχη ισλαμιστών και κεμαλιστών θα τελειώσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε ελληνικά χωρικά ύδατα, γεγονός που σε συνδυασμό με άλλα γεγονότα θα επιφέρει αναπάντεχες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στην γειτονιά αλλά και σε όλο τον πλανήτη.

Οι εξελίξεις θα μας ξυπνήσουν απότομα και καλό είναι να μην εναποθέτουμε τις ελπίδες μας αποκλειστικά σε ταξίδια τύπου Αμερικής ή στις γερμανικές εκλογές, παρά να είμαστε προετοιμασμένοι για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο, τόσο σε προσωπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.



Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων



ΠΗΓΗ