Η Γεωμηχανική είναι ένας καινούργιος επιστημονικός κλάδος που έχει ως στόχο να εκμεταλλευτεί την διαθέσιμη και μελλοντική γνώση για την ατμόσφαιρα, το έδαφος και το υπέδαφος της γης (βιόσφαιρα), με σκοπό την παρέμβαση του ανθρώπου στους μηχανισμούς λειτουργίας της.
Του Νίκου Γκίκα
Διαχειριστής ιστοχώρου «http://cyclogenesis.gr/»
(Απόφοιτος Γεωγραφίας, μεταπτυχιακός φοιτητής Μετεωρολογίας)
Η Γεωμηχανική δεν καλείται απλώς να βρει λύσεις για τις δυσμενείς επιπτώσεις του ενισχυμένου φαινόμενου του θερμοκηπίου στον πληθυσμό, αλλά να το ανακόψει με τεχνητούς τρόπους μέσω της παρέμβασης στις φυσικές διεργασίες.
Η είδηση έχει ως εξής (αναδημοσίευση από το meteo-news.gr): Επιστημονική μελέτη που διεξήχθη ώστε να διερευνηθεί κατά πόσο η γεωμηχανική θα μπορεί να βοηθήσει στην αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής, έδειξε πως η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να αποδειχτεί καταστροφική. Οι τεχνητές εκρήξεις ηφαιστείων για παράδειγμα θα μπορούσαν να επιφέρουν σοβαρή ξηρασία.
Η αμφιλεγόμενη ιδέα της γεωμηχανικής, που σκόπιμα αντιστρέφει το παρόν κλίμα της Γης, συζητείται σοβαρά ως ένας τρόπος αποφυγής της υπερθέρμανσης του πλανήτη, στη περίπτωση που οι εκπομπές αερίου των θερμοκηπίων δεν μειωθούν. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Environmental Research Letters.
Όλο το άρθρο εδώ: http://www.meteo-news.gr/2014/01/gewmhxaniki-ti-tha-symbei-an-epembei-ston-kairo.html
Καταρχήν, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε, ότι η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη από το 1950 και έπειτα, είναι δεδομένη και έχει αποδειχθεί, ότι ο ρυθμός κατά τον οποίο λαμβάνει χώρα το φαινόμενο είναι ο υψηλότερος που έχει παρατηρηθεί εδώ και πολλές χιλιετίες. Αυτό που ΔΕΝ μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί είναι ο βαθμός στον οποίο ευθύνεται ο άνθρωπος για τη συγκεκριμένη αύξηση.
Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν σε αυτό, ωστόσο η πολυπλοκότητα του συστήματος της ατμόσφαιρας / βιόσφαιρας είναι τέτοια που δεν μπορούν να εξαχθούν ποσοτικά συμπεράσματα. Είναι πάντως γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη συσχέτιση με τις δραστηριότητες του ανθρώπου, κυρίως δε αυτές που σχετίζονται με την παραγωγή ενέργειας.
Έχουν προταθεί πολλοί εναλλακτικοί τρόποι από την επιστημονική κοινότητα ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τις εκπομπές ρύπων, αλλά κανείς από αυτούς δεν έχει υιοθετηθεί έστω πιλοτικά, σε κάποια περιοχή της γης. Έτσι λοιπόν, μπορεί η διαθέσιμη γνώση να είναι αρκετή για τον γρήγορο περιορισμό της εκπομπής συγκεκριμένων αερίων στην ατμόσφαιρα, ωστόσο δεν έχει χρησιμοποιηθεί από τις ανθρώπινες κοινωνίες, τους ηγέτες τους αλλά και το οικονομικό σύστημα.
Αντιθέτως, λύσεις όπως αυτές της γεωμηχανικής, με αμφίβολα αποτελέσματα και ενδεχομένως επικίνδυνα και καταστροφικά χρηματοδοτούνται ερευνητικά και προπαγανδίζονται έστω και διακριτικά στις δυτικές κοινωνίες, ως η λύση στο πρόβλημα της αύξησης της θερμοκρασίας και των συνακόλουθων επιπτώσεων.
Έτσι λοιπόν εάν -όπως όλα δείχνουν- ο άνθρωπος συνεισφέρει στο μεγαλύτερο βαθμό στην αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη (με καταστροφικές συνέπειες), γιατί επιλέγει να παρέμβει εκ νέου στο σύστημα, ώστε να διορθώσει αυτό το λάθος, αντί να αλλάξει τον ίδιο τον τρόπο παραγωγής ενέργειας μειώνοντας έτσι τους ρύπους;
Χωρίς να εξετάσουμε το ηθικό σκέλος της παρέμβασης σε ένα φυσικό σύστημα (αν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε), αξίζει απλώς να κάνουμε μια ερώτηση που πηγάζει από την ίδια τη λογική:
Όταν κάπου γίνεται ένα λάθος, το οποίο διαπιστώνεται στην πορεία ότι μπορεί να είναι καταστροφικό, τί είναι προτιμότερο να κάνεις; Να συνεχίσεις στον ίδιο δρόμο, προσπαθώντας να εξαλείψεις τις συνέπειές του, με άλλες αμφίβολης αποτελεσματικότητας ενέργειες, ή να πας πίσω, όσο είναι νωρίς ώστε να το διορθώσεις (αν μάλιστα έχεις και τον τρόπο…);
Αυτό το ερώτημα είναι θεμελιώδες και πρέπει να βασίζεται στη λογική, όταν αναφερόμαστε σε επιστημονικά θέματα. Ποιο είναι το νόημα ύπαρξης ενός τέτοιου επιστημονικού πεδίου, το οποίο στηρίζεται σε ένα (λογικό) λάθος; Μπορούμε λοιπόν να το ορίσουμε ως επιστημονικό πεδίο;
Κατά τα άλλα, η αλαζονεία ορίζεται ως εξής: «Η μεγάλη ιδέα κάποιου για τον εαυτό του που εκδηλώνεται με αίσθημα ανωτερότητας και περιφρόνηση προς τους άλλους».
Δεδομένης της ανεπάρκειας γνώσεων και πλήρους κατανόησης όσον αφορά το σύστημα της βιόσφαιρας του πλανήτη μας, η προσπάθεια παρεμβολής σε αυτό με μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση των δικών μας αναγκών, είναι αλαζονική συμπεριφορά.
Αν και δεν ανήκει στο πεδίο συζήτησης του παρόντος άρθρου, ίσως θα έπρεπε να υπενθυμίσουμε, ότι τουλάχιστον για την καθολική εκκλησία, η αλαζονεία ανήκει στον κατάλογο των «θανάσιμων αμαρτημάτων» και εξ όσων είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε καμία ανθρώπινη κοινωνία, τέτοιου είδους συμπεριφορά δεν οδήγησε σε καλά αποτελέσματα…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου