Τι θα γίνει αν τα "ξαναβρούν" Τουρκία-Ισραήλ;

Η άποψη που λέει ότι “οι συμμαχίες είναι πρόσκαιρες,τα συμφέροντα” μόνιμα,φαίνεται ότι αποτελεί δόγμα για την κυβέρνηση που μπορεί να είναι μεταβατική αλλά θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί. Μπορεί και οι συγκυρίες να την αναγκάσουν. Η Μέση Ανατολή “φλέγεται” και το θέμα της Συρίας είναι μια ανοιχτή πληγή.Στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο,το θέμα των ερευνών για φυσικό αέριο κρατά σταθερά σε υψηλές θερμοκρασίες το θερμόμετρο της έντασης,με την Τουρκία να επιδίδεται σε “παλληκαρισμούς” και να διατυπώνει απειλές.


Σ΄ αυτό το σκηνικό η Ελλάδα εμφανίζεται στενά συνεργαζόμενη με το Ισραήλ και κακά τα ψέμματα η επιλογή της κυβέρνησης του Παπανδρέου να οδηγήσει την Ελλάδα πιο κοντά στο Ισραήλ έγινε δεκτή από την ελληνική κοινή γνώμη,που σε άλλες εποχές δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί τέτοιου είδους συμμαχίες. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία ειδικά στον στρατιωτικό τομέα έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Στη διπλωματία όμως ενθουσιασμοί δεν χωράνε.

Ο Π.Μπεγλίτης που είχε επισκεφθεί το Ισραήλ αλλά και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος που ήδη είχε την πρώτη του επαφή με Ισραηλινό αξιωματούχο,στις δηλώσεις τους πάντα επισημαίνουν ότι η συμμαχία με το Ισραήλ δεν στρέφεται κατά οποιουδήποτε -δηλαδή της Τουρκίας- ούτε αλλάζει κάτι στις σχέσεις μας με τον αραβικό κόσμο. Δεν είναι μια απλή δήλωση “ισορροπίας”.

Η σύγκρουση Ισραήλ-Τουρκίας παρά τη σφοδρότητά της είχε αντιμετωπιστεί από πολλού στην Ελλάδα με επιφύλαξη.Και μπορεί σήμερα να έχουν ξεπεραστεί τα συνωμοσιολογικά σενάρια περί “δήθεν κρίσης”,ωστόσο οι αναλύσεις που γίνονται σε ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ, δεν αποκλείουν την “αναθέρμανση” των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων.Επισημαίνουν ότι παρά την σημερινή τους αντιπαλότητα, και οι δύο χώρες έχουν καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ -ίσως όχι τις καλύτερες αυτή τη στιγμή αλλά πάντως καλές- και δεν αποκλείουν καθόλου την επαναπροσέγγισή τους. Αξιωματούχοι του ΥΠΕΞ και του ΥΕΘΑ,επισημαίνουν την κίνηση της Τουρκίας να δεχτεί στο έδαφός της εγκατάσταση της αντιπυραυλικής άμυνας εναντίον του Ιράν,η οποία ουσιαστικά παρέχει προστασία στο Ισραήλ.

Αυτή η προσέγγιση επιβάλει στην Ελλάδα να είναι προσεκτική στα βήματά που κάνει στην ευρύτερη περιοχή.Ο διπλωματικός βηματισμός της πρέπει να είναι μετρημένος ώστε να μην βρεθεί ξαφνικά τελείως μόνη. Η συνεργασία με το Ισραήλ, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα ,αλλά και στους υπόλοιπους δεν μπορεί να έχει το χαρακτήρα του “προστατευόμενου μέλους”,αλλά του ισότιμου συμμάχου που έχει συμφέροντα και κυρίως διάθεση να τα διαφυλάξει και να τα διεκδικήσει. Γι΄ αυτό και απαιτούνται πρωτοβουλίες και ενεργητική διπλωματία.




ΠΗΓΗ