Στάση αναμονής στην Ευρώπη εν όψει γεωπολιτικών εξελίξεων...

Ενδεχομένως να έχουμε ήδη διαβεί το κατώφλι – εισερχόμενοι στο πέμπτο και τελευταίο στάδιο της κρίσης, στο γεωπολιτικό, στο οποίο η οικονομία θα τοποθετηθεί πλέον σε δεύτερη μοίρα



Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος


Η Βρετανία προτείνει δημοψήφισμα για την παραμονή της ή μη στην ΕΕ, η Γερμανία περιμένει τις αποφάσεις του συνταγματικού δικαστηρίου της για το ESM, η Γαλλία θεωρεί ότι η απόφαση των Βρυξελλών αποτελεί ένα μεγάλο βήμα προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση, η Ιταλία θριαμβολογεί για τη «νίκη» του διορισμένου τραπεζίτη πρωθυπουργού της, η Ισπανία θεωρεί ότι βρήκε τη λύση για τα τεράστια προβλήματα του τραπεζικού της συστήματος χωρίς να υποστεί τα «βασανιστήρια» του ΔΝΤ, η Ελλάδα βιάζεται να δηλώσει πως πρέπει να έχει ανάλογη συμπεριφορά ο δικός της τραπεζικός κλάδος, αποδεχόμενη «άνευ όρων» την «ιδιοκτησία του μνημονίου» (!) και οι αγορές πανηγυρίζουν – ενώ μάλλον προετοιμάζονται κρυφά να ξεφορτώσουν μαζικά τα ομόλογα των χωρών του νότου, τα οποία έχουν στην ιδιοκτησία τους, στο νέο μηχανισμό.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι Η.Π.Α., με τις συστημικές τράπεζες υπερβολικά εκτεθειμένες στην αγορά παραγώγων, με μεγάλες πόλεις στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, με μία αιματηρή κοινωνική έκρηξη «προ των πυλών», με έλλειμμα προϋπολογισμού της τάξης των 1,5 τρις $ και με αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο 800 δις $, έχουν συνειδητοποιήσει ότι, πολύ δύσκολα θα αντιστρέψουν την πορεία παρακμής τους – με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν με πανικό το μετεκλογικό μέλλον (2013), ειδικά την πιθανότητα αύξησης των επιτοκίων δανεισμού τους, την οποία σίγουρα θα «αντάλλασσαν» με έναν πόλεμο στη Συρία, στο Ιράν κοκ.

Είναι δύσκολο λοιπόν να καταλήξει κανείς σε σχετικά ακριβή συμπεράσματα – πόσο μάλλον όταν η εικόνα γίνεται καθημερινά όλο και πιο θολή. Επομένως, είναι καλύτερα να αποφεύγονται οι οικονομικές αναλύσεις - τουλάχιστον για εκείνο το χρονικό διάστημα, για το οποίο δεν μπορούν να τεκμηριωθούν ρεαλιστικά και δεν μπορούν να καταλήξουν σε ασφαλείς «επιλόγους».

Ενδεχομένως δε να έχουμε ήδη διαβεί το κατώφλι – εισερχόμενοι στο πέμπτο και τελευταίο στάδιο της κρίσης, στο γεωπολιτικό, στο οποίο η οικονομία θα τοποθετηθεί πλέον σε δεύτερη μοίρα.

Συνοψίζοντας, θα μπορούσε κανείς ίσως να περιγράψει με λίγες λέξεις ως εξής τη σημερινή κατάσταση: «Ζήτω, τα μικρά προβλήματα αποτελούν παρελθόν – έχουμε πια μόνο πάρα πολύ μεγάλα».



Υστερόγραφο

Ίσως η χρεοκοπία της Ελλάδας (αδυναμία εξόφλησης υποχρεώσεων) να είναι πιο πιθανή από ποτέ – αφού η λειτουργία του ESM, εάν τελικά γίνει αποδεκτό από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, φαίνεται να (ή θα επιδιωχθεί από τη Γερμανία να) προβλέπει κρατικές στάσεις πληρωμών, αποβολή χωρών από την Ευρωζώνη και πολλά άλλα ενδιαφέροντα.

Ο κίνδυνος δε λεηλασίας τόσο της δημόσιας (αποκρατικοποιήσεις), όσο και της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, είναι μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά - επίσης οι γεωπολιτικές περιπέτειες.

Σύμφωνα τώρα με το γερμανικό ινστιτούτο οικονομικών μελετών «Με τη συμφωνία της συνόδου κορυφής διασώθηκαν η Wall Street, το city του Λονδίνου και οι γαλλικές τράπεζες – ενώ η Γερμανία εγγυάται πλέον την εξόφληση των χρεών των τραπεζών του ευρωπαϊκού νότου. Εκείνοι οι επενδυτές δε, οι οποίοι κερδοσκόπησαν εσφαλμένα, μπορούν να ξεφύγουν από την παγίδα την τελευταία στιγμή».

Περαιτέρω, «Οι χρηματαγορές ενθουσιάστηκαν, επειδή βρήκαν τελικά έναν τρόπο για να κλέψουν την περιουσία των Γερμανών. Στην καγκελάριο της Γερμανίας ασκήθηκε η μεγαλύτερη πίεση (εκβιασμοί) που θα μπορούσε ποτέ να αντέξει ένας Γερμανός πολιτικός, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο».

Τέλος, «Για να ληστέψει κανείς τη Γερμανία την κατηγόρησε για επεκτατικές βλέψεις, για ιμπεριαλισμό δηλαδή, ενώ προφήτευσε ότι θα έλθει αντιμέτωπη με το μίσος των λαών της Ευρώπης. Η καγκελάριος δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις τεράστιες πιέσεις (στους εκβιασμούς καλύτερα) που της ασκήθηκαν και συνθηκολόγησε. Η μοναδική μας ελπίδα τώρα είναι η αρνητική ετυμηγορία του συνταγματικού δικαστηρίου».

Η Γερμανία λοιπόν μάλλον θεωρεί ότι εκβιάστηκε, καθώς επίσης ότι απομονώθηκε από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς – όπως συνέβη πριν από το 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Οι αντιδράσεις της επομένως είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθούν – ενώ θεωρεί κύριο υπεύθυνο την Ελλάδα, η οποία λειτούργησε ως ο Δούρειος Ίππος που διευκόλυνε την «εισβολή» στην Ευρωζώνη.



ΠΗΓΗ