Πειραματόζωα οι Ανατολικογερμανοί

Από εδώ οι φαρμακοβιομηχανίες, από εκεί τα πειραματόζωα...

Πολλές δυτικογερμανικές φαρμακευτικές εταιρείες έκαναν δοκιμές περίπου 600 φαρμάκων σε περισσότερες από 50 κλινικές της Ανατολικής Γερμανίας. Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Der Spiegel», μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, περίπου 50.000 ασθενείς έγιναν πειραματόζωα για φάρμακα - συχνά χωρίς να το γνωρίζουν.

Αρκετές δοκιμές οδήγησαν σε θανάτους και έπρεπε να διακοπούν. Τα στοιχεία για τα πειράματα αυτά βρέθηκαν σε μυστικά αρχεία του υπουργείου Υγείας της Ανατολικής Γερμανίας, της Στάζι και του ανατολικογερμανικού Οργανισμού Φαρμάκων.

Δύο ασθενείς στο Ανατολικό Βερολίνο έχασαν τη ζωή τους σε μια δοκιμή του φαρμάκου Trental της Hoechst. Στην πνευμονολογική κλινική του Μαγδεμβούργου, δύο ασθενείς στους οποίους δοκιμάστηκε φάρμακο της Sandoz (τώρα μέρος του ομίλου Novartis) πέθαναν και το πείραμα διακόπηκε. Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Charite, η Boehringer-Mannheim (τώρα μέρος του ομίλου Roche) έκανε πειράματα σε 30 «πρόωρα βρέφη». Η Bayer είχε δοκιμάσει ένα σκεύασμα για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στον εγκέφαλο, μεταξύ άλλων σε αλκοολικούς με οξύ παραλήρημα - οι οποίοι προφανώς δεν μπορούσαν να συναινέσουν να γίνουν πειραματόζωα, λόγω της κατάστασής τους.

Οι φαρμακευτικές εταιρείες προσέφεραν έως και 800.000 γερμανικά μάρκα ανά μελέτη. Η εταιρεία Schering (τώρα ανήκει στην Bayer) προσέφερε στο κορυφαίο νοσοκομείο του Ανατ. Βερολίνου, Charite, έξι εκατ. μάρκα ετησίως για πειράματα, αλλά, όπως φαίνεται από τα αρχεία του νοσοκομείου, αρκετοί γιατροί αμφισβητούσαν τα κίνητρα της εταιρείας γι' αυτή την προσφορά και προειδοποιούσαν για τον ηθικό κίνδυνο που διέτρεχε η Ανατ. Γερμανία.

Οι ασθενείς συχνά είχαν πλήρη άγνοια σχετικά με τους κινδύνους και τις παρενέργειες των φαρμάκων. Τον Μάρτιο του 1989, η Hoechst (τώρα ανήκει στη Sanofi) είχε ρητώς συμφωνήσει «το κείμενο τεκμηρίωσης να παραμένει στον επόπτη ιατρό και να μη δίνεται στον ασθενή», ενώ «η συγκατάθεση του ασθενούς βεβαιώνεται με την υπογραφή του θεράποντος ιατρού και ενός μάρτυρα». Μετά τα πειράματα, συχνά οι φάκελοι ασθενών καταστρέφονταν.

Οι κλινικές δοκιμές νέων φαρμάκων κατά κανόνα είναι από τις πλέον χρονοβόρες και δαπανηρές φάσεις της ανάπτυξης νέων φαρμακευτικών προϊόντων. Η «παράκαμψη» των διαδικασιών αυτών μέσω της Ανατολικής Γερμανίας σήμαινε ότι οι δυτικογερμανικές φαρμακευτικές εταιρείες μείωναν δραστικά το κόστος και το χρόνο των δοκιμών.



ΠΗΓΗ