New Yorker: Γιατί μισούμε τον Ιούδα; Μήπως έκανε χάρη στον Ιησού

Εχει αποδειχτεί πως τέτοιες μέρες δεν είναι καθόλου πρέπον και φρόνιμο να παίζεις με το θρησκευτικό αίσθημα του κοινού... Ωστόσο, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει παλαιό -προ τετραετίας- δημοσίευμα στο περίφημο περιοδικό περιωπής New Yorker αναφορικά με την κοινή αντίληψη περί Ιούδα Ισκαριώτη, τους λόγους για τους οποίους εμπνέει τόσο αρνητικά αισθήματα, αλλά και με μία εναλλακτική ανάγνωση του ρόλου του που τον θέλει τελικώς ευεργέτη του Ιησού...

Η ιστορία είναι εν πολλοίς γνωστή... ο Ιούδας είναι ένας ακόλουθος που μόλις και μετά βίας αναφέρεται στα ευαγγέλια, έως ότου φτάσει κανείς στη σκηνή του Μυστικού Δείπνου, οπότε και ο εν λόγω κύριος προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία, όταν μπαίνει ο διάβολος μέσα του και υπακούει στην προτροπή του Ιησού να σπεύσει να πράξει ό,τι είναι να πράξει, για να εγκαταλείψει το δείπνο και φύγει...

Πρόκειται για την αρχή του τέλους τόσο του Ιησού όσο και του προδότη του Ιούδα. Ο πρώτος συλλαμβάνεται μέσα σε λίγες ώρες, ενώ ο Ιούδας, γεμάτος τύψεις επιστρέφει στους ιερείς και επιχειρεί να δώσει πίσω τα αργύρια που έλαβε για την εκτέλεση της αποστολής του. Εκείνοι αρνούνται να τα δεχτούν πίσω, αυτός τα πετάει στο έδαφος και πηγαίνει να κρεμαστεί, βρίσκοντας το θάνατο πριν τον Ιησού.

Άξιζε μια τέτοια μοίρα; αναρωτιέται το άρθρο του New Yorker... Από τη στιγμή που ο Ιησούς σε ενημερώνει ότι θα τον προδώσεις και σε προτρέπει να βιαστείς να το κάνεις, πόσο υπεύθυνος είσαι πράγματι για την πράξη σου; Επιπλέον, εάν η πράξη σου θέτει επί το έργον τη διαδικασία σωτηρίας της ανθρωπότητας, η οποία δεν εννοείται δίχως τα πάθη του Ιησού, δεν θα 'πρεπε μάλλον να σε ευγνωμονούν παρά να σε κακίζουν;

Οχι, λέει η Εκκλησία... Αν προδώσεις το φίλο σου, τότε είσαι αμαρτωλός, άσχετα από το πόσο ευεργετική ή έμμεσα θετική για το θεϊκό πρόγραμμα είναι η πράξη σου, ειδικά από τη στιγμή που ο προδομένος τυγχάνει να είναι ο υιός του Θεού...

Κι έτσι, επί δύο χιλιάδες χρόνια, ο Ιούδας έχει φτάσει να αποτελεί το αρχέτυπο της ανθρώπινης φαυλότητας, ανεντιμότητας και κακίας, παρά τις όποιες προσπάθειες έχουν γίνει τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες για την αποκατάσταση του ονόματός του, ως απόρροια αρχαιολογικών ευρημάτων, όπως codex και παπύρων, που ανατρέπουν την εικόνα που έχουμε γι' αυτόν.

Αυτό μαρτυρεί το ευαγγέλιο του Ιούδα, σύμφωνα με το οποίο ο Ιησούς δεν είχε ανθρώπινη φύση, αλλά ολότελα θεϊκή, πράγμα που σημαίνει ότι θα ήταν αδύνατον ο Ιούδας να προκαλέσει το θάνατό του (μόνο κάποιος με ανθρώπινη υπόσταση μπορεί να θανατωθεί).

Σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές, αυτός ο Ιησούς ζήτησε από τον Ιούδα να τον απαλλάξει από την ανθρώπινη μορφή που είχε προσλάβει για να κατέλθει στη γη.

Ο Ιούδας του έκανε χάρη, καταλήγει το δημοσίευμα.

Σίγουρα δεν πρόκειται για την επίσημη εκδοχή της οργανωμένης θρησκείας, αλλά για μία εκδοχή της.

Και στον πόλεμο των ερμηνειών και των εκδοχών, εκείνη που κυριαρχεί είναι πάντα εκείνη των ισχυρών...





ΠΗΓΗ