ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ "ΤΟΤΑL RECALL" ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΑΠΟΙΚΩΝ
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Έξι ημέρες έχουν περάσει από τότε πο η NASA ανακοίνωσε την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στον Άρη αφήνοντας όλον τον κόσμο με ανοιχτό το "στόμα" (αν και οι πιο υποψιασμένοι το γνώριζαν εδώ και πολλά χρόνια) και ήδη έχουν ξεινήσει τα πρώτα σενάρια περί ύπαρξης μικροβιακής ζωής στον "κόκκινο πλανήτη" που αυτόματα θα συμβάλει στην γεωμηχανική ανάπλαση του, καταστώντας τον το όνειρο όλων των επιστημόνων, μια δεύτερη "Γη".
«Αυτός είναι ο Άρης 225 εκατομμύρια χλμ. μακριά. Νερό σε υγρή μορφή δεν είχε ανιχνευτεί. Ξέραμε ότι υπήρχαν πιθανότητες από το 1982. Τώρα η ΝΑΣΑ λέει ότι έλυσε το μυστήριο. Αυτές οι σκοτεινές λωρίδες εμφανίζονται στην επιφάνεια του πλανήτη όταν είναι πιο ζεστά, το καλοκαίρι και ξεθωριάζουν όταν έρχεται το κρύο κι αυτό προκαλείται από τη μετακίνηση του νερού» αναφέρει ο Τομ Τσετάιρ στο SKY NEWS.
Το νερό που ρέει στην επιφάνεια του Άρη δεν είναι σαν το γήινο πόσιμο νερό, εξηγούν οι επιστήμονες, και είναι εξαιρετικά αλμυρό, δεν είναι πολύ, ούτε ρέει συνεχώς, όμως θα μπορούσε να σημαίνει ζωή, γιατί το νερό απλά σημαίνει Ζωή.
«Είναι πολύ μικρή ποσότητα. Απλώς λωρίδες πάρα πολύ αλμυρού νερού, που από μόνο του δεν ευνοεί τη ζωή, αλλά θα μπορούσε να είναι η κορυφή του παγόβουνου για ότι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια του Άρη κι αυτό είναι το συναρπαστικό» επισημαίνει ο Δρ. Άντριου Κόουτς, επικεφαλής Πλανητικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο UCL.
«Αυτό το φαινόμενο των αλμυρών θαλασσών δεν υπάρχει μόνο εδώ ή εκεί, αλλά σε όλο τον πλανήτη. Είναι ένα γενικευμένο φαινόμενο. Σημαίνει ότι υπάρχει υδροφόρος ορίζοντας και καθώς στην Γη, στα υπόγεια νερά υπάρχει ζωή θα μπορούσε να υπάρχει ζωή και στα υπόγεια ύδατα του Άρη» συνεχίζει επ'αυτού ο Δρ. Τζέιμς Γκάρβιν της NASA
«Ο Άρης δεν είναι Γη, αλλά εδώ στη Γη πολύ ανθεκτικά μικρόβια επιζούν σε εξαιρετικά αλμυρά και κρύα περιβάλλοντα, όπως στην Ανταρκτική και τις υπερβολικά ξηρές ερήμους της Χιλής».
Η ύπαρξη νερού αυτομάτως σημαίνει ότι ο πλανήτης μπορεί να κατοικηθεί και αυτό για τους εξής λόγους:
Δεν θα χρειαστεί η κοστοβόρα και δύσκολη μεταφορά νερού από την Γη στον Άρη. Έπειτα οι αστροναύτες που θα πάνε εκεί, θα εκτελέσουν αποστολή "αυτοκτονίας" καθώς δεν θα μπορούν να ξαναγυρίσουν στην Γη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα χρειαστούν να έχουν άφθονη ποσότητα νερού, για όσο κρατήσει ο εξωγήινος βίος τους.
Το νερό θα χρησιμοποιηθεί και για καλιέργειες εντός ειδικών θερμοκηπίων, για την παραγωγή τροφής.
Θα μπορούν να παράξουν και καύσιμα, καθώς θα το διασπούν σε οξυγόνο και υδρογόνο. Το υδρογόνο θα χρησιμεύει σαν καύσιμη ύλη και το οξυγόνο θα εμπλουτίζει τις τεχνητές "βιόσφαιρες" των πρώτων "αρειανών" αστροναυτών.
«Κάποτε ο Άρης ήταν ένας πλανήτης που έμοιαζε πολύ στη Γη. Με ζεστές αλμυρές θάλασσες, με λίμνες γλυκού νερού. Όμως κάτι συνέβη στον Άρη και έχασε το νερό του, όμως υπάρχει ακόμη στην ατμόσφαιρα και στην επιφάνειά του. Aκόμη, έχουμε το εξής ερώτημα: Δημιουργήθηκε ζωή στον Άρη κάποτε;» αναφέρει ο Τζιμ Γκριν της NASA.
Είναι σαφές ότι για πολλά χρόνια ίσως για κάποιους αιώνες οι άνθρωποι που θα αποικήσουν τον Άρη θα ζουν υπό τεχνητές γήινες συνθήκες και αυτό γιατί όποιος βρεθεί χωρίς προστασία και διαστημική στολή στο φυσικό περιβάλλον του πλανήτη θα έχει έναν άσχημο και βασανιστικό θάνατο, όπως γινόταν και στο καταπληκτικό κινηματογραφικό έργο "Τotal Recall" του Πολ Βερχόφεν με πρωταγωνιστή τον Α.Σβαρτζενέγκερ βασιζόμενο στην επίσης καταπληκτική νουβέλα του μοναδικού Φίλιπ Ντικ.
Αυτό που πρέπει να ξέρουν οι μελλοντικοί ταξιδιώτες είναι πως ο "Κόκκινος Πλανήτης" είναι στην πραγματικότητα ένας παγωμένος πλανήτης.
Το κρύο που επικρατεί είναι αφόρητο, με μέση θερμοκρασία -27 βαθμούς Κελσίου ενώ το καλοκαίρι η μέση θερμοκρασία είναι -21 βαθμούς Κελσίου. Το χειμώνα, η θερμοκρασία στους πόλους φτάνει τους -93 βαθμούς Κελσίου. Τέτοια θερμοκρασία δεν έχει ούτε η Ανταρκτική!
Η ατμόσφαιρα του Άρη είναι εξαιρετικά λεπτή, περιέχει μόλις 0,15% οξυγόνο (σε σχέση με το 21% που είναι στην Γη) και το μεγαλύτερο μέρος της είναι (κατά 96%) διοξείδιο του άνθρακα.
Λόγω της λεπτής ατμόσφαιρας, τεράστια ποσότητα θανατηφόρας ακτινοβολίας φτάνει στην επιφάνεια του πλανήτη, καθιστώντας την ύπαρξη ζωής αδύνατη.
Η καλλιέργεια φυτών στην επιφάνεια του Άρη θα ήταν αδύνατη, αφού όπως είναι μέχρι σήμερα γνωστό το έδαφος του πλανήτη δεν περιέχει τα απαραίτητα για την ζωή βακτήρια, οπότε εάν αυτό γίνει, θα συμβεί μόνο σε θερμοκήπιο.
Στον Άρη φτάνει μόλις το 1/3 της ηλιακής ακτινοβολίας που φτάνει στην Γη. Έτσι θα είναι πιο δύσκολο να φορτίσει ηλιακά ο απαραίτητος για την ζωή στον Άρη εξοπλισμός.
Για την ζωή στον Άρη θα χρειαστεί νερό και όπως έχει ανακοινωθεί από την ΝΑΣΑ, μπορεί να υπάρχει στον πλανήτη, δεν είναι όμως πόσιμο.
Ο άνθρωπος στον Άρη θα αντιμετωπίσει τρομερές αμμοθύελλες με ταχύτητα ανέμων 100 χλμ την ώρα, οι οποίες θα διαρκούν από μερικές μέρες, έως μερικές εβδομάδες, καλύπτωντας με άμμο σχεδόν όλο τον πλανήτη. Εν ολίγοις ομοιάζει με τον τρομακτικό πλανήτη Dune ή αλλιώς Αράκις, από το αριστούργημα του Frank Herbert.
Χρειάζονται 12,5 δευτερόλεπτα για να φτάσει το φως το ήλιου από τον Ήλιο στον Άρη. Έτσι στην καλύτερη περίπτωση, θα χρειαζόταν 25 λεπτά για να φτάσει ένα σήμα από τον Άρη στην Γη. Αυτό σημαίνει ότι για 25 λεπτά, ότι και να γινόταν στον Άρη, οι πρώτοι άνθρωποι σε αυτόν θα έπρεπε να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους, και ουσιαστικά δεν θα έχουν ποτέ ζωντανή επικοινωνία με την γη, θα απστέλλονται μόνο στιγμιότυπα και μονόλογοι.
Τα ανθρώπινα σώματα θα υποφέρουν στον πλανήτη Άρη. Με βάρος το 1/3 από ότι στην Γη, οι κάτοικοι του Άρη θα χάσουν απαραίτητη μυική μάζα, αφού θα απαιτείται μικρότερη προσπάθεια για να κινηθούν.
Ο Άρης είναι πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος (Η/Σ) όπως αναφέρει και το kokkinosplanitis.blogspot.gr. Είναι ο τέταρτος σε απόσταση πλανήτης από τον Ήλιο, (ο δεύτερος πλησιέστερος στη Γη), και ο έβδομος σε μέγεθος και μάζα του Η/Σ. Λέγεται και «ερυθρός πλανήτης» εξαιτίας του χρώματος που παρουσιάζει και που οφείλεται στο τριοξείδιο του σιδήρου (Fe2O3) στην επιφάνειά του.
Περιβάλλεται από λεπτή ατμόσφαιρα με μέση πίεση λιγότερο από το ένα εκατοστό αυτής της Γης, που μόνο αυτό σημαίνει ότι χωρίς στολή το ανθρώπινο σώμα απλώς ανατινάζεται.
Το μικρό μέγεθος του Άρη, που συνεπάγεται μικρή βαρύτητα, δεν του επέτρεψε να διατηρήσει ολόκληρη την ατμόσφαιρά του. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας διέφυγε στο διάστημα, έπεσε η ατμοσφαιρική πίεση και το υγρό νερό εν μέρει εξατμίστηκε και εν μέρει διέρρευσε στο υπέδαφος και στους πόλους του πλανήτη, υπό την μορφή παγετώνων. Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μία αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Άρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, η «υγρή» περίοδος του Άρη αφορά μονάχα το αρχικό τμήμα της ιστορίας του
Το ζήτημα είναι εάν μπορεί να αποκτήσει πάλι ατμόσφαιρα και να αναπλαστεί περιβαλλοντικά δημιουργώντας έναν ακόμα πράσινο πλανήτη στο Ηλιακό σύστημα.
Η Margarita Marinova από το Caltech των Η.Π.Α, ερευνά την πιθανότητα της εγκατάστασης ζωής στον Άρη.
Οι προγενέστεροι αστρονόμοι είδαν τον Άρη και νόμισαν ότι ανακάλυψαν ένα πλανήτη διασχισμένο από αρδευτικά κανάλια και βλάστηση. Εκατό χρόνια αργότερα, το 1964, το διαστημόπλοιο Mariner 4 έφθασε στον Άρη. Η απογοήτευση για τους επιστήμονες πρέπει να ήταν μεγάλη, καθώς αντίκρισαν έναν άγονο κόσμο χωρίς ίχνη βλάστησης, νερού ή ζωής. Γι’ αυτούς τους επιστήμονες, η ιδέα ενός υγρού Άρη καλυπτόμενου από φυτά φάνηκε ξαφνικά ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Κατά τη διάρκεια των 40 ετών που ακολούθησαν από την αποστολή του Mariner 4, μάθαμε αρκετά για τον Άρη από τα πολλά διαστημόπλοια που στάλθηκαν στον Κόκκινο Πλανήτη. Τώρα γνωρίζουμε ότι η επιφανειακή θερμοκρασία του Άρη ποικίλει ανάμεσα στους -143°C στους πόλους έως τους +27°C στον ισημερινό.
Ο Άρης διαθέτει μια πολύ αραιή ατμόσφαιρα (περίπου 1% της ατμοσφαιρικής πίεσης της Γης), καθόλου υγρό νερό, και η τυχαία υπεριώδης ακτινοβολία σε συνδυασμό με το ιδιαίτερα οξειδωτικό εδαφικό κάλυμμα, κάνουν την επιφάνεια του Άρη ένα θανατηφόρο μέρος για να ζήσεις. Παρόλα αυτά από εικόνες που δείχνουν μεγάλα κανάλια και δίκτυα ποταμών, καθώς και από τα περιπλανώμενα ρομπότ στον Άρη που δείχνουν στρώματα ιζημάτων και διαφοροποιήσεις των στρωμάτων από το νερό, έχουμε μάθει ότι τα πρώτα μισό δισεκατομμύριο χρόνια της ιστορίας του, ο Άρης ήταν ένα ζεστό, υγρό μέρος με πυκνή ατμόσφαιρα. Άρα μπορεί ο Άρης να γίνει κατοικήσιμος ξανά;
Αυτός είναι ο συλλογισμός του μετασχηματισμού σε Γη- αλλάζοντας ένα πλανήτη για να γίνει κατοικήσιμος όπως η Γη (terra = Γη). Η ιδέα του μετασχηματισμού σε Γη προτάθηκε αρχικά τη δεκαετία του 1930- καθαρά στον χώρο επιστημονικής φαντασίας. Όμως, τη δεκαετία του 1960, οι επιστήμονες ξεκίνησαν να σκέφτονται την ιδέα πιο σοβαρά. Είναι αυτό εφικτό; Μπορεί να γίνει με τη σύγχρονη τεχνολογία;
Για να απαντήσουμε στην ερώτηση εάν ο μετασχηματισμός του Άρη σε Γη είναι εφαρμόσιμος, πρέπει πρώτα να δούμε τι απαιτείται για τη ζωή και αν ο Άρης διαθέτει αυτά τα βασικά. Ο Άρης δεν μπορεί, στη σημερινή εποχή, να διατηρήσει υγρό νερό, εξαιτίας των χαμηλών θερμοκρασιών και της αραιής ατμόσφαιρας (η ατμοσφαιρική πίεση είναι χαμηλότερη του τριπλού σημείου του νερού, πίεση κάτω από την οποία ένα υλικό μπορεί να υπάρχει ως στερεό ή ατμός, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία).
Εκτός από το νερό σε υγρή μορφή, η πιο βασική μορφή ζωής στη Γη χρειάζεται μία ατμόσφαιρα με την οποία να ανταλλάσει αέρια. Οι πιο πολύπλοκοι οργανισμοί έχουν πιο αυστηρές και περισσότερες απαιτήσεις – τα φυτά χρειάζονται μικρά ποσά οξυγόνου, τα ζώα απαιτούν μεγαλύτερη ατμοσφαιρική πίεση – αλλά οι μικροοργανισμοί έχουν μικρές απαιτήσεις.
Ο Άρης έχει παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα (CO2 πάγος) στις άκρες των πόλων, το οποίο έχει απορροφηθεί από το έδαφος, και το οποίο θα απελευθερωνόταν αν ο πλανήτης θερμαινόταν. Η θέρμανση, επίσης, θα προκαλούσε την τήξη του παγωμένου νερού που έχει παρατηρηθεί στους πόλους. Επομένως, ο Άρης φαίνεται ότι διαθέτει τα δύο συστατικά-κλειδιά για τη διατήρηση της ζωής.
Εκτός από αυτό, αν ο Άρης θερμανθεί με κάποια μέθοδο, θα υπάρξει θετική ανάδραση στην απελευθέρωση του διοξειδίου του άνθρακα από τους πόλους και από το εδαφικό κάλυμμα, συμπύκνωση της ατμόσφαιρας, περαιτέρω θέρμανση του πλανήτη, απελευθέρωση νερού, και ως επακόλουθο, συνθήκες που επιτρέπουν το υγρό νερό να διατηρηθεί στην επιφάνεια.
Πώς μπορούμε, όμως, να θερμάνουμε τον Άρη ή να εξαναγκάσουμε το παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα να απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα; Έχουν προταθεί πολλές ιδέες, όπως: να τοποθετήσουμε καθρέπτες σε τροχιά γύρω από τον Άρη για να αντανακλούν παραπάνω φως στην Αριανή ατμόσφαιρα, οπότε και να τον θερμάνουν να πασπαλίσουμε τους πόλους με σκούρα σκόνη ώστε να μειώσουμε τη λευκαύγεια (π.χ. φωτεινότητα) και έτσι να απορροφάται περισσότερη ηλιακή ενέργεια και τέλος να απελευθερώσουμε αέρια υπέρ-θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρά για να θερμάνουμε τον πλανήτη.
Υπάρχουν ομάδες που προσπαθούν να κάνουν τις δύο πρώτες ιδέες τεχνολογικά εφικτές. Αλλά εμείς έχουμε ήδη εφαρμόσει την ιδέα των αερίων θερμοκηπίου πάνω στη Γη – κάνοντάς την, τουλάχιστον για τώρα, την πιο υποσχόμενη μέθοδο μετασχηματισμού ενός πλανήτη σε Γη.
Τα αέρια του υπέρ-θερμοκηπίου είναι μόρια πολύ αποτελεσματικά στην απορρόφηση ενέργειας που απελευθερώνεται από την επιφάνεια ενός πλανήτη, και στη συνέχεια στην ανά-ανάκλασή της προς τα πάνω στο διάστημα – όπου χάνεται για πάντα – αλλά και προς τα κάτω στην επιφάνεια του πλανήτη, ο οποίος και θερμαίνεται. Λειτουργούν με ένα τρόπο παρόμοιο με κουβέρτα. Αλλά δε χρειαζόμαστε μια οποιαδήποτε κουβέρτα!
Για παράδειγμα, το διοξείδιο του άνθρακα θα ήταν σαν ένα λεπτό σεντόνι, ενώ ένα αέριο υπέρ-θερμοκηπίου, όπως, το υπέρ-φθόρο-προπάνιο (C3F8), θα έμοιαζε με μια χοντρή μάλλινη κουβέρτα. Άρα, θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε αέρια υπέρ-θερμοκηπίου – με υψηλές θερμαντικές ικανότητες, και μεγάλο χρόνο ζωής (από 1000s έως 10 000s ετών) – για να μειώσουμε τον απαιτούμενο ρυθμό ανεφοδιασμού. Ένα τελικό σημείο-κλειδί είναι να επιλέξουμε αέρια υπέρ-θερμοκηπίου, που δεν καταστρέφουν την τωρινή – αλλά και μελλοντική – στιβάδα όζοντος του Άρη (σε αντίθεση με τους χλωροφθοράνθρακες, ή CFCs).
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου