Ο «Μαύρος Δεκέμβρης» φέρνει Βασιλιά!
Τι γίνεται ακριβώς, όταν σε μια χώρα-προτεκτοράτο καταρρέει το κομματικό της σύστημα; Συμβαίνει τότε να επεμβαίνουν οι «προστάτιδες» δυνάμεις της, για να το αντικαταστήσουν με κάτι άλλο. Αυτό, για να μη χαθεί από τα χέρια τους ο έλεγχος του κράτους-προτεκτοράτου. Λογικά δεν είναι όλα αυτά; Λογικότατα! Έτσι, λοιπόν, ακριβώς συμβαίνει τώρα και στην Ελλάδα-προτεκτοράτο της Δύσης, και δη των ΗΠΑ. Παρακάτω εξηγώ το σκεπτικό μου.
Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης δεν υπάρχει πλέον. Τα δύο κυρίαρχα κόμματα-παρατάξεις αυτής της περιόδου δεν «τραβάνε» πια. Το ΠΑΣΟΚ «εξαϋλώθηκε», μη όντας πια κόμμα εξουσίας, αλλά και η Νέα Δημοκρατία από την άλλη πέφτει όλο και πιο χαμηλά. Το 45% αποχής στις τελευταίες εκλογές δείχνει μία γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται κάτι προσωρινό, κάτι δηλαδή που στιγμιαία μόνο απορρόφησε την δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος. Πόσο μπορεί να αντέξει το σημερινό κυβερνών κόμμα, του οποίου η πραγματική εκλογική βάση είναι-δεν είναι 3 με 4%;
Όλα αυτά όμως, δημιουργούν για τις «προστάτιδες» δυνάμεις της Ελλάδας -την Δύση- ένα μεγάλο πρόβλημα: να ανακύψουν από αυτή την κατάσταση δυνάμεις ανεξέλεγκτες, που να συμπαρασύρουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα και την κοινωνία σε κάτι το πολύ ανατρεπτικό! Κάτι που θα ισοδυναμεί με πραγματική επανάσταση… Νέα πρόσωπα, αλλά και αλλαγή γεωπολιτικής στάσης. Η Ρωσία ελλοχεύει, και αυτό οι Δυτικοί -κυρίως οι Αμερικανοί- το βλέπουν. Βλέπουν, δηλαδή, πως αν βγει μία νέα πολιτική δύναμη, φιλορωσική, ο λαός θα την στηρίξει και η Ρωσία θα μπει για τα καλά στην Ελλάδα. Αυτό θα σημαίνει, με απλά λόγια, γενική ανατροπή του διεθνούς και γεωπολιτικού συστήματος! Ανατροπή των παγκόσμιων ισορροπιών…
Είναι κάτι που οι Δυτικοί -ειδικά οι ΗΠΑ- δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν. Όμως βρίσκονται σε δίλημμα. Από την μία πλευρά, με ειρηνικά και εκλογικά μέσα, δεν τους βγαίνει. Όπως είπαμε, το παλαιοκομματικό πολιτικό σύστημα «ξόφλησε». Ο λαός δεν θέλει πια τους ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία στα πράγματα, αυτό είναι προφανές. Από την άλλη πλευρά, δεν θα τους ήταν εύκολο -στους «δημοκρατικούς» της Δύσης- να επέμβουν στην Ελλάδα ωμά, με μέσα βίαια, π.χ. μέσω ξενοκίνητης -αμερικανοκίνητης- χούντας. Είναι άλλες εποχές τώρα, οι «δημοκρατικοί» θεσμοί της Δύσης δεν πρέπει να αμφισβητούνται. Δεν γίνεται λοιπόν, έτσι ωμά, θέλει «τρόπο».
Ο «τρόπος» είναι, να πάμε κατ’ αρχάς σε οικουμενική κυβέρνηση. Η σημερινή κυβέρνηση -του Τσίπρα- φαίνεται να φθείρεται πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι αναμενόταν. Το 36% του ΣΥΡΙΖΑ σιγά σιγά εξανεμίζεται, ενώ οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμμένου δεν ξαναβλέπουν βουλή με τίποτε. Η κυβέρνηση χάνει την συνοχή της, ήδη έμεινε με 153 βουλευτές, στηριζόμενη πια στους μουσουλμάνους βουλευτές της Θράκης. Οπότε, μία οικουμενική κυβέρνηση είναι προ των πυλών.
Ζούμε μία επανάληψη του 2011. Τότε, στην θέση του Τσίπρα ήταν ο Παπανδρέου. Έπεσε το φθινόπωρο του 2011 και πήγαμε στην συγκυβέρνηση τριών κομμάτων, του Παπαδήμου. Αυτό κράτησε το Σύστημα ζωντανό, γιατί με Παπανδρέου πήγαινε «φούντο»! Ζωντανό το Σύστημα, αλλά βαριά λαβωμένο, γιατί το 2012 το εκλογικό σώμα τιμώρησε σκληρά τον δικομματισμό της μεταπολίτευσης. Από τότε, αυτός αδυνατεί να ξεπεράσει το 30% των ψηφοφόρων. Και αυτό μάλιστα, με 45% αποχή στις τελευταίες εκλογές, κατά συνέπεια η αποδοχή του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας είναι κατά πολύ μικρότερη, ίσως και κάτω από 20%...
Τώρα, ο Τσίπρας ψάχνει την ευκαιρία να φύγει, όπως ακριβώς ο Παπανδρέου πριν από τέσσερα χρόνια. Ήδη έχουν ακουστεί τα ονόματα του Στουρνάρα και του Προβόπουλου, σαν πιθανών πρωθυπουργών μίας οικουμενικής κυβέρνησης, στην οποία θα μετάσχουν όλοι -πλην ΚΚΕ και ΧΑ- με την δικαιολογία μπροστά στον λαό «να πάμε ενωμένοι για διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους». Τι θα μπορέσει όμως να πετύχει μία οικουμενική, όταν φαίνεται πως είναι αργά πια και το Grexit είναι επί θύραις;
Και έχουμε σήμερα και την επέτειο της 6ης Δεκέμβρη του 2008, με την δολοφονία του 15χρονου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Κορκονέα. Οι σύντροφοι του Γρηγορόπουλου, που έχουν στο μεταξύ ενηλικιωθεί, απειλούν από την φυλακή με «Μαύρο Δεκέμβρη», ότι θα τα κάψουνε όλα κλπ. Το κλίμα που δημιουργείται είναι ασφυκτικό. Μία οικουμενική κυβέρνηση -μόνο αυτή- θα μπορούσε να επιβάλει αυστηρά και έκτακτα αστυνομικά μέτρα καταστολής, μπροστά στον κίνδυνο η χώρα να βυθιστεί πάλι σε έναν νέο «Δεκέμβρη», ίσως μάλιστα και χειρότερο από το 2008! Μία συμμαχία ακροαριστερών και λαθρομεταναστών, τρομάζει πάρα πολύ τις αρχές ασφαλείας…
Σ’ αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες, εδώ και καιρό, οι Αμερικανοί δεν βγάζουν από τον νου τους το «μαλακό πραξικόπημα»! Μία ανατροπή εκ των έσω -ελεγχόμενη κατάσταση- της φθαρμένης καθεστηκυίας τάξης και την αντικατάστασή της από «δικούς» της, αλλά καινούργια πρόσωπα. Μέχρι όμως να προετοιμαστούν τα πρόσωπα αυτά, θα πρέπει να παρθούν δρακόντεια μέτρα. Δρακόντεια μέτρα, που μόνο μία «χούντα» -υπό το προσωπείο «κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης»- θα μπορούσε να επιβάλει, χωρίς να ανοίξει μύτη. Για το θέμα αυτό έχουν γραφτεί πιο παλιά άρθρα στην «Ελ. Ώρα», των Ησαΐα Κωνσταντινίδη και Δημήτρη Κιτσίκη…
Τι θα μπορούσε άλλο να μας φέρει ένας «Μαύρος Δεκέμβρης» αναρχικών-ισλαμιστών; Μα… έναν Βασιλιά, όπως εξηγούσα εδώ («Ελ. Ώρα», Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015) την προηγούμενη εβδομάδα! Τότε έγραφα: «Άλλες πολιτικές δυνάμεις θα κυβερνήσουν την Ελλάδα!» και εξηγούσα πώς διάφορα και πολλά ξένα συμφέροντα -της Δύσης, βέβαια- θα προωθούσαν άνετα ένα τέτοιο σενάριο.
Συμφέροντα, που κυμαίνονται από τις ΗΠΑ και την αγγλική μασονία, μέχρι και εγχώρια, όπως πολλών οικονομικών κύκλων, αλλά και δημοσιογραφικών («Το Βήμα», για παράδειγμα). Το βιβλίο-αυτοβιογραφία του τ. Βασιλιά Κωνσταντίνου ολοκληρώνεται σήμερα -είναι τριλογία- με το τρίτο και τελευταίο μέρος του, που το μοιράζει «Το Βήμα». Αυτό το τρίτομο βιβλίο, πιθανόν θα σημάνει την επιστροφή του Κωνσταντίνου στα ελληνικά πολιτικά πράγματα…
Γράφει ο S.R.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου