Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης
Εάν η μασονική δράση συνδέεται με θεωρίες συνωμοσίας, δολοφονίες, μαφιόζικη δράση, υποθέσεις διαφθοράς, πολιτικά παιχνίδια και ασύλληπτα σενάρια, η περίπτωση της ιταλικής Propaganda Due, είναι αυτή που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι όλα τα προηγούμενα δεν αποτελούν αποκύημα κάποιας νοσηρής φαντασίας.
Ο επίλογος της Propaganda Due (;) γράφτηκε και τυπικά με το θάνατο του αρχηγού της Λίτσιο Τζέλι στα μέσα Δεκεμβρίου. Ωστόσο, η εκτεταμένη δράση της μασονικής στοάς, είχε ήδη απολέσει τη δυναμική της, μετά την αποκάλυψη των ονομάτων επιφανών μελών της, το 1981.
Το σκάνδαλο Banco Ambrosiano
Το 1982, η Αμβροσιανή Τράπεζα, γνωστή στα ιταλικά ως Banco Ambrosiano, καταρρέει υπό τη σκιά ενός μεγάλου σκανδάλου που βαραίνει την Ιταλία. Στο προσκήνιο έρχονται τότε, οι σχέσεις του Βατικανού με τη συγκεκριμένη τράπεζα, καθώς η Τράπεζα του Βατικανού διατηρούσε σημαντικό ποσοστό μετοχών στην Ambrosiano. Στην υπόθεση φέρονται να εμπλέκονται εκτός από τον πρόεδρό της Αmbrosiano, Ρομπέρτο Κάλβι, και ανώτατα στελέχη του κράτους του Βατικανού.
Έντονη μάλιστα είναι η φημολογία, ότι στο τραπεζικό σκάνδαλο συμμετείχε ο επικεφαλής του ρωμαιοκαθολικού θώκου, Πάπας Ιωάννης ο πρώτος. Ταυτόχρονα όμως η Τράπεζα του Βατικανού κατηγορείται για υπόγειες διαδρομές χρημάτων προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιώντας ως δίαυλο επικοινωνίας τη Banco Ambrosiano.
Ο τραπεζίτης του Θεού
Στη σκιώδη ιστορία εμπλέκονται επιφανείς προσωπικότητες της εποχής, ενώ χαρακτηριστικό των σχέσεων που διατηρεί ο πρόεδρός της, Ρομπέρτο Κάλβι, με την Εκκλησία, είναι το προσωνύμιο που του αποδίδεται ως «Τραπεζίτης του Θεού».
Η υπόθεση άρχισε να καλύπτει ακόμα περισσότερο την Ιταλία όταν, το 1981, η αστυνομία εισέβαλε στα γραφεία της μασονικής στοάς Propaganda Due ή P2, για να συλλάβει τον επικεφαλής της -«Σεβάσμιο Δάσκαλο» για τα μέλη της- Λίτσιο Τζέλι, με την κατηγορία ότι συμμετείχε στην υπόθεση δόλιας χρεοκοπίας της τράπεζας, επενδύοντας χρήματα που προέρχονταν από τη δράση της ιταλικής μαφίας.
Παράλληλα έρχονται στο φως στοιχεία, τα οποία αφορούν στη δράση του προέδρου της Banco Ambrosiano, Ρομπέρτο Κάλβι, ο οποίος συλλαμβάνεται και οδηγείται στη φυλακή με ποινή κάθειρξης 4 ετών.
Η φυλακή όμως δεν ήταν ικανή να τον αποκλείσει από τις… δραστηριότητές του, καθώς αφέθηκε ελεύθερος, ενώ εκκρεμούσε η εκδίκασης έφεσης της ποινής του. Ο Κάλβι συνέχισε να διατηρεί παράλληλα τη θέση του στην τράπεζα.
Η εξαγορά της τράπεζας και η απειλές της μαφίας
Ακολουθεί η εξαγορά της τράπεζας από τον Κάρλο ντε Μπενεντέτι, ο οποίος αναλαμβάνει χρέη αναπληρωτή προέδρου, για να εγκαταλείψει αιφνίδια τη θέση του 2 μήνες αργότερα, αφού είχε δεχτεί επανειλημμένα απειλές από τη μαφία.
Ο αντικαταστάτης του, Ρομπέρτο Ροσόνε, δεν πέρασε ούτε κι εκείνος απαρατήρητος στη μαφία. Τραυματίστηκε σε επεισόδιο με εμπλοκή της μαφιόζικης οργάνωσης Magliana Gang η οποία διατηρούσε τον έλεγχο του υποκόσμου στη Ρώμη, από τα τέλη του 1970 και ύστερα.
Η χρεοκοπία
Το 1982, αποδεικνύεται ότι η τράπεζα δεν μπορούσε να αιτιολογήσει την προέλευση 1.287.000.000 δολαρίων, ενώ ο Κάλβι εγκατέλειψε τη χώρα για να αποφύγει την επιστροφή του στη φυλακή. Στις 18 Ιουνίου, εντοπίζεται απαγχονισμένος στο Λονδίνο, και λίγο μετά η τράπεζα καταρρέει υπό το βάρος του σκανδάλου.
Για την υπόθεση, παραπέμπονται στην ιταλική Δικαιοσύνη, εκτός από τον πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργό, Μπετίνο Κράξι, και ο επικεφαλής της μασονικής κάστας, Λίτσιο Τζέλι.
Η Γκλάντιο, με παρακλάδι της στην Ελλάδα την «Κόκκινη Προβιά»
Ο Τζέλι, ο οποίος πέθανε στα 96 του, λίγες ημέρες πριν, είχε πλούσιο βιογραφικό. Βρέθηκε στο προσκήνιο τόσο για τη σύλληψη του πρώην ιταλού Προέδρου της Δημοκρατίας, Τζουσέπε Σάραγκατ, την οποία φέρεται να είχε σχεδιάσει, στο πλαίσιο αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος, όσο και για το… χτίσιμο της τρομοκρατικής οργάνωσης Γκλάντιο, η οποία διατηρούσε στενούς δεσμούς με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Η ομολογία Αντρεότι που συνταράσσει την Ευρώπη
Τις εν λόγω διασυνδέσεις έρχεται να επιβεβαιώσει αρκετά χρόνια αργότερα, το 1990, η ομολογία του πρωθυπουργού της Ιταλίας, Τζούλιο Αντρεότι, ο οποίος ομολόγησε στη Βουλή ότι «από το 1950 και μετά οργανώθηκε μια παράνομη υπηρεσία πληροφοριών με τη βοήθεια της CIA και των βρετανών πρακτόρων, για να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη ανατρεπτική δραστηριότητα ή επίθεση από μέρους των Σοβιετικών... Το δίκτυο παραμένει!» Με αυτό τον τρόπο ο Αντρεότι φωτογράφιζε την P2. Ομολογία, η οποία συνταράσσει εκείνη την εποχή, όχι μόνο την Ιταλία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
Ένα από τα παρακλάδια της Γκλάντιο ήταν και η ελληνική παρακρατική οργάνωση «Κόκκινη Προβιά», ενώ διατηρούσε κλώνους και στη Μεγάλη Βρετανία με την ονομασία «Operation Stay Behind», στη Γερμανία τη «Schwert» και στην Ελβετία την «Ομάδα Πληροφοριών και Ασφάλειας».
Η αμφιλεγόμενη επιρροή και δράση της Propaganda Due
Οι απόψεις αναφορικά με τη σημασία και την επιρροή της Propaganda Due, του Τζέλι, εμφανίζονται διφορούμενες καθώς ορισμένοι εκτιμούν ότι η P2 έδρασε ως αντιδραστική, σκιώδης κυβέρνηση, έτοιμη να αναλάβει κυβερνητικές αρμοδιότητες σε περίπτωση εκλογικής νίκης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας.
Άλλοι από την πλευρά τους εκφράζουν την άποψη ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία οργάνωση αθλίων, οι οποίοι προκειμένου να βελτιώσουν την κοινωνική τους θέση προσπαθούσαν να συνάψουν σχέσεις με ισχυρούς ανθρώπους της εποχής.
Το «Σχέδιο για τη Δημοκρατική Αναγέννηση»
Χαρακτηριστικό πάντως είναι ότι σε έρευνες που πραγματοποιούσε η αστυνομία στη βίλα του Λίτσιο Τζέλι κατά το 1982, εντόπισε ένα έγγραφο με τίτλο «Σχέδιο για τη Δημοκρατική Αναγέννηση», το οποίο περιελάμβανε την ενοποίηση των μέσων ενημέρωσης, την καταστολή των συνδικαλιστικών φορέων, καθώς και την πλήρη αναμόρφωση του ιταλικού Συντάγματος.
Ο… οίκος των επιφανών
Ο… οίκος της P2 φιλοξενούσε επιφανείς δημοσιογράφους και βιομηχάνους, στρατιωτικούς ηγέτες και φυσικά πολιτικούς με πιο γνωστό το Σίλβιο Μπερλουσκόνι, καθώς και δημοσιογράφους όπως ο τότε διευθυντής της Corriere della Sera, Φράνκο ντι Μπέλα, και φυσικά ο επικεφαλής της Banco Ambrosio, Κάλβι.
Αυτά τα ονόματα όπως και αρκετά ακόμα αποκαλύφθηκαν όταν βρέθηκε η σχετική λίστα που διατηρούσε ο Τζέλι, στη βίλα Γουάντα, όπου ο ίδιος περνούσε μεγάλο μέρος των διακοπών του.
 |
| Απόδειξη αποστολής εμβάσματος από τον Μπερλουσκόνι στην P2 |
Οργάνωση με ισχύ παγκοσμίως
Η δύναμή της όμως, εκτός από την Ιταλία, επεκτάθηκε στην Ουρουγουάη, τη Βραζιλία και την Αργεντινή, συμμετέχοντας στο βρώμικο πόλεμο μεταξύ των μελών της αργεντίνικης κυβέρνησης. Επιφανή στελέχη της ήταν ο Εμίλιο Μασέρα, επικεφαλής της στρατιωτικής χούντας, ο υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Περόν, Χοσέ Λόπεζ Ρέγα, καθώς και ο στρατηγός, Γκιγέρμο Σουάρες.
Η τρομοκρατική επίθεση στην Μπολόνια και η προσπάθεια συγκάλυψης
Σκοτεινός υπήρξε επίσης ο ρόλος του Τζέλι και της P2, όταν αποπειράθηκαν να εμποδίσουν τις έρευνες μετά την τρομοκρατική επίθεση στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια, η οποία στοίχισε τη ζωή 85 ανθρώπων. Η έκρηξη βόμβας στο σταθμό της ιταλικής πόλης έμελε να είναι η πιο αιματοβαμμένη τρομοκρατική ενέργεια στην ιστορία της Ιταλίας μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η αποκάλυψη
Ο ρόλος και η δράση της P2, άργησε να αποκαλυφθεί -κάτι που έγινε το Μάρτιο του 1981- αν λάβουμε υπόψη μας ότι είχε ιδρυθεί και λειτουργούσε από το 1877, με αρχική ονομασία «Μασονική Προπαγάνδα» (Propaganda Massonica). Ωστόσο οι λεπτομέρειες που ήρθαν να επιβεβαιώσουν τις υποψίες, έγιναν γνωστές με την κατάθεση του τραπεζίτη, Μισέλ Σιντόνα (γνωστού ως «Καρχαρία»), ο οποίος εκτός από σχέσεις με την τράπεζα του Βατικανού, διατηρούσε στενές επαφές και με την ιταλική μαφία.
Στην πραγματικότητα όμως η αρχή του τέλους για την P2 ήρθε όταν αποκαλύφθηκε με τα ονόματα των μελών της, που βρέθηκαν στη βίλα του Τζέλι. Και ίσως το τέλος που στέλνει οριστικά στις σελίδες κάποιου βιβλίου ιστορίας την υπόθεση της Propaganda Due, είναι η… φυγή Τζέλι. Ή μήπως όχι;
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου