Πρωταρχικός στόχος η εξάλειψη της φτώχειας

Κάθε 3 δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει από τη φτώχεια. Συνολικά 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα.

Η 17η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας το 1993 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η φετινή Ημέρα έχει ως θέμα: «Επιδιώκοντας τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας: Να βοηθήσουμε τους φτωχότερους από τους φτωχούς», καλώντας την παγκόσμια κοινότητα σε επαγρύπνηση για την εξάλειψη της φτώχειας.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, «η φτώχεια συνιστά παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Στερεί τη δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, επομένως μπορεί να σημαίνει την έλλειψη χρημάτων για την προμήθεια τροφής ή ρούχων, πρόσβασης σε σχολεία ή νοσοκομεία, γης για την καλλιέργεια τροφίμων, πρόσβασης σε καθαρό νερό ή σύστημα αποχέτευσης, εργασίας για τα προς το ζην. Ως πρωταρχικός στόχος τίθεται η παροχή στους ανθρώπους των μέσων για την ικανοποίηση των βασικών τους αναγκών.

Η πρόσφατη οικονομική και χρηματοοικονομική κρίση ενέτεινε την ανοδική πορεία της φτώχειας και της ανεργίας. Υπερβολικά υψηλό ήταν κατ’ επέκταση και το κόστος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία εξορίστηκαν συχνά σε δεύτερη μοίρα. Σήμερα, η πλειονότητα των ανθρώπων στον κόσμο ζουν σε αστικές περιοχές και, από αυτούς, περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν σε παραγκουπόλεις. Ένας στους τρεις κατοίκους των πόλεων ζει σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης, με ελάχιστες ή και καθόλου στοιχειώδεις υπηρεσίες, και με την καθημερινή απειλή της ανασφάλειας, της βίας και της αναγκαστικής έξωσης.

Η ανισότητα ως παραπροϊόν της παγκοσμιοποίησης δεν περιορίζεται μόνο σε εκείνους που ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες. Όπως έδειξε η έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) τον Οκτώβριο του 2008, και στις βιομηχανικές χώρες «η οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών ωφέλησε περισσότερο τους πλούσιους παρά τους φτωχούς». Οι ΗΠΑ ήρθαν 27ες στα 30 κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ, όσον αφορά την παγιωμένη φτώχεια και την αύξηση της άνισης κατανομής του εισοδήματος.

«Από τους φτωχούς αστικούς πληθυσμούς στις φαβέλας του Ρίο ντε Ζανέιρο στη Βραζιλία, μέχρι τις κοινότητες των Ρομά στις χώρες της Ευρώπης, πολλοί άνθρωποι είναι φτωχοί λόγω των ανοιχτών και των συγκαλυμμένων πολιτικών διάκρισης, περιθωριοποίησης και αποκλεισμού, που διαπράττονται από το κράτος ή με την ανοχή του, και με τη συνεργασία επιχειρήσεων ή ιδιωτικών φορέων. Δεν είναι απλώς σύμπτωση ότι πολλοί από τους φτωχούς του κόσμου είναι γυναίκες, μετανάστες, εθνοτικές ή θρησκευτικές μειονότητες. Δεν είναι τυχαίο ότι η μητρική θνησιμότητα παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους φονιάδες της εποχής μας, αν και ελάχιστες δαπάνες για επείγουσα μαιευτική περίθαλψη θα μπορούσαν να σώσουν τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία» σημείωσε στην ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, η γενική γραμματέας της Αϊρίν Χαν.

Σύμφωνα με νέο δείκτη που κατάρτισε το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για τα Ηνωμένα Έθνη, ο μισός πληθυσμός του πλανήτη που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας κατοικεί στη νότια Ασία και μόλις το ένα τέταρτο στην Αφρική, ανατρέποντας την κρατούσα αντίληψη για την παγκόσμια φτώχεια, που ήθελε τους περισσότερους φτωχούς να ζουν στην υποσαχάρεια Αφρική. Βάσει του «Πολυδιάστατου Δείκτη Φτώχειας» (Multidimensional Poverty Index), που συνθέτει στατιστικά στοιχεία από 104 χώρες που έχουν 5,2 δις. κατοίκους, δηλαδή το 78% του παγκόσμιου πληθυσμού, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας έχει φθάσει το 1,7 δισ., και όχι το 1,3 δισ., όπως υπολογιζόταν με βάση τον δείκτη ανθρώπινης φτώχειας, που αποτελούσε ως σήμερα βασικό εργαλείο αποτίμησης του προβλήματος. Επίσης, 8 ινδικά κρατίδια έχουν περισσότερους φτωχούς από ότι οι 26 φτωχότερες χώρες της Αφρικής. Σε αυτά τα κρατίδια ο αριθμός των φτωχών ανέρχεται στα 421 εκατομμύρια, ενώ στα φτωχότερα κράτη της Αφρικής ο αντίστοιχος αριθμός των φτωχών εκτιμάται στα 410.

Πρόσφατα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) για το έτος 2008, πριν δηλαδή καν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, επισημαίνουν ότι το 19% του ελληνικού πληθυσμού ή περισσότεροι από 2 εκατομμύρια πολίτες βρισκόταν στο κατώφλι της φτώχειας. Στα ίδια στοιχεία καταγράφονται, επίσης, μεγάλες ανισότητες μεταξύ των φτωχών τμημάτων του πληθυσμού και των πλουσίων. Οι δαπάνες του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού το 2008 ήταν 5,53 φορές περισσότερες από αυτά που ξόδευε το φτωχότερο 20% του πληθυσμού.




ΠΗΓΗ