Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες του ονόματος του Απόλλωνα που έχουν δοθεί από Έλληνες συγγραφείς: «εις δωρικές πόλεις Απέλλων και εις την Θεσσαλική διάλεκτο Άπλουν», πανελλήνιος θεός του Ηλίου και του φωτός, εκ των Δώδεκα Ολυμπίων. Το όνομα το παράγουν τινος μέν εκ του «απολλύειν» επειδή είχε και καταλυτική δύναμη ο θεός, τινές δε εκ του «απολούειν» ως σώζοντος και καθαίροντος, έτεροι δε εκ του «αεί-βάλλων. Οι περισσότεροι όμως εκ του «απέλλειν» (δηλαδή απέρχειν = εμποδίζει το κακό), υπήρξαν άλλοι εν οίς και ο Σπεύσιππος ετυμολογώντας «απο-πολλών».
Ο Απόλλων είναι καθαρώς ελληνική θεότις και απολύτως ελληνικής προέλευσης, τον θεωρούν πελασγικό και πριν γίνει πανελλήνιος θεός ελατρεύετο από μίαν μόνο ελληνική φυλήν, την δωρική, η οποία με τας μετακινήσεις της ανά την χώραν, εκκινήσασα από την κοιτίδα της την Θεσσαλίαν, τον μετέφερε και τον διέδωσε εις ολόκληρον την Ελλάδα. Αυτό δεν ημπόδισε να τονισθή εις μερικά μέρη η λατρεία του περισσότερον, όπως π.χ. εις τη Κρήτην, την Λακωνίαν, και την Αττικήν.
- Κάποιοι ισχυρίζονται πως ναι μεν ο θεός Απόλλων είναι ελληνική θεότητα και πελασγική, λένε όμως πως ο Απόλλων είναι από τους Δωριείς, όπου από τη Θεσσαλία μετακινήθηκε μετά σε όλη τη χώρα, Κρήτη, Λακωνία, Αττική.
(Υπάρχει μια διαφωνία επί Θεσσαλίας και Δελφών, άλλος ο Δελφίνος Απόλλων των Κρητών θαλασσοπόρων, άλλος ο χθόνιος των Δελφών ο οποίος αρχικώς έδιδε τους χρησμούς του από υπόγειον άνοιγμα, και άλλος ο Δήλιος θεός του Ηλίου που βλέπει από τα ύψη του τα πάντα και τα πάντα γνωρίζει. Και άλλος ο Νόμιος της Πελοποννήσου, με την ηρεμίαν και την γλυκύτητα των τρόπων ενός βοσκού).
«Εν τούτοις η καθαροτέρα του μορφή απαντάται εις την Πελοπόννησον. Εκεί δεν υπέστη καμία αλλοίωσιν, όπως συνέβη βορειότερα, όπου αι παραδόσεις υπέστησαν την επίδρασιν των Δελφών πρώτον και αργότερον των αμφικτιονιών, αι οποίαι ποτέ δεν ήσαν απηλλαγμέναι τελείως εις τας αντιλήψεις των υπολογισμών και ελαστικότητος, αφού συχνά ερρύθμιζαν ζητήματα πολιτικής φύσεως ή απέβλεπον εις συμφέροντα γενικοτέρου ενδιαφέροντος.
Από τας αρχαιοτέρας και σπουδαιοτέρας εκδηλώσεις της απολλωνίας λατρείας εν Πελοποννήσω, είναι ο πανηγυρισμός των Υακινθών. Επανηγυρίζοντο πρός τιμήν του Αμυκλαίου Απόλλωνος εν Αμύκλαις. Εκεί έζησε άλλοτε ο ευνοούμενός του Υάκινθος, υιός του Αμύκλα, ευνοουμένου επίσης του θεού, φονευθείς υπ’ αυτού ακουσίως του, με τον δίσκον του, εις τον οποιόν λέγεται ότι ο Ζέφυρος από αντιζηλίαν, διότι και αυτός ηγάπα τον ωραίον νεανίαν, έδωσε την μοιραίαν κατεύθυνσιν από το αίμα του και κατά θείον προσταγήν εφύτρωσε το ωραιότατον ομώνυμον άνθος με την μελαγχολικήν όψιν και το μεθυστικόν άρωμα. Εις τόπον δε του ατυχήματος ανηγέρθη ο πανάρχαιος ναός του αμυκλαίου Απόλλωνος με το περίεργον χάλκινον ομοίωμά του.
Το ομοίωμα αυτό, κατά τον Παυσανίαν, τον παριστά όρθιον επί καλλιτεχνικότατα κεκοσμημένης έδρας με κράνος, βέλη και τόξον, κάτω του αγάλματος εις την βάσιν του ευρίσκετο ο τάφος του Υάκινθου και βωμός, όπου προσφέροντο νεκρικαί θυσίαι.
Η εορτή διαρκεί τρείς ημέρας, επανηγυρίζεται δε κατά τον καλοκαιρινόν μήνα Εκατομβέα (Εκατομβεύς μην τών Λακεδαίμονίων, εν ω τα Υακίνθια, Ησύχιος), αντιστοιχούντα πρός τον σημερινόν μας Ιούλιον, ήτο δε κράμα θλιβερών και χαρμοσύνων εκδηλώσεων, διότι μαζί με την μνήμην του ως θανόντος εώρταζον και την προσδοκίαν της αναστάσεώς του. Η λατρεία του Αμυκλαίου Απόλλωνος διεδόθη και πέραν της χερσονήσου».
- Αυτή είναι η αληθινή παράδοση για τη γέννηση του θεού Απόλλωνα και το ότι ήταν Πελασγός εκ της Πελοποννήσου. Ο θεός Απόλλων γεννήθηκε εις τον Ταΰγετο όπως και ο πατήρ του Ζεύς, και φυσικά δεν είχε καμία δίδυμη αδελφή, που για να δικαιολογήσουν οι χθόνιοι τις παρατυπίες και τα ψεύδη τους αναφέρουν την Άρτεμις σαν αδελφή του Απόλλωνα. Ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι ότι η Άρτεμις γεννήθηκε εις τον Ταΰγετο «υπάρχει ακόμα το δάσος της Άρτεμις», η πραγματική παράδοση φέρει την Άρτεμις να βοηθά την γέννηση και την προστασία του Απόλλωνα από την χθόνια Ήρα όπου προσπαθούσε να αποτρέψει την γέννηση του Απόλλωνα και τη θανάτωση του Απόλλωνα μετά την γέννησή του.
(Εις το βυζάντιον π.χ. κατά τόν Υακίνθιον μήνα, εις την Μύκονον κατά Εκατόμβιον και εις τας μεγαλονήσους Κρήτη και Κύπρον. Επίσης πολύ διαδεδομένη εις την Πελοπόννησον ητο η εορτή του Καρνείου Απόλλωνος «ονομάζεται εκ των Δωριέων». Οι πανηγυρισμοί του μεγάλην έκτασιν έχουν εις την Σπάρτην και γενικώς την Λακωνίαν, αλλά και εις την Μεσσηνίαν, το Άργος και την Σικυώνα).
- Παρατηρούμε πως από την Πελοπόννησο μετέβη ο θεός Απόλλων εις άλλα ελληνικά μέρη όπως: Κρήτη, Κύπρο, κλπ, και το πως πήρε το Βυζάντιο τη λατρεία του θεού Απόλλωνα «Υάκινθο» όπου τον αφομοιώνει με τον άγιο Γεώργιο που σκότωσε τον δράκοντα.
(Εις την Πελοπόννησον έχουν και τον Λύκειον Απόλλωνα και εις αυτόν εμφανίζεται πρώτον η ιδιότης του ως θεού φωτός).
Εδώ βλέπουμε πάλι άλλη μία παράδοση εκ της Πελοποννήσου που φέρει τον Απόλλωνα σαν «Λύκειο Απόλλωνα» σαν θεό του φωτός.
- Δεν υπάρχει αμφισβήτηση πλέον πως ο θεός Απόλλων είναι πελασγικός και εκ της Πελοποννήσου.
Ο θεός Απόλλων περπάτησε εις τον Ταΰγετο όπως ο πατήρ του ο Ζευς.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου