Στρουμφάκια & κομμουνισμός

Τά στρουμφάκια προβάλλουν τόν κομμουνισμό!

Ἡ θεωρία ὅτι τά ἀθῴα στρουμφάκια προβάλλουν τήν κομμουνιστική θεωρία κυκλοφορεῖ ἐδῶ καί πάρα πολύ καιρό. Ἐνῷ οἱ συνοδευτικές θεωρίες συνομωσίας (ὅ,τι δηλαδή εἶναι πράγματι φτιαγμένα ἔτσι ἀπό τούς σοβιετικούς γιά νά ἔχουν τά παιδιά ἐπαφή μέ τά κομμουνιστικά ἰδεώδη) ἀντικρούονται ὡς ὑπερβολικές, τά σημάδια ὅτι, ἠθελημένα ἤ μή, τό χωριό τῶν ἀγαπημένων ἡρῴων τῶν παιδικῶν μας χρόνων εἶναι στήν πραγματικότητα μιά μικρογραφία τῆς οὐτοπικῆς κομμουνιστικῆς κοινωνίας εἶναι ἀδιάψευστα.


Ἀρχίζει πρῶτα κανείς ἀπό τό γεγονός ὅτι τό χρῆμα ἀπουσιάζει ἀπό τό στουμφοχωριό. Οἱ δουλειές ἔχουν μοιραστεῖ στά μισά περίπου στρουμφάκια πού ἔχουν στερεοτυπικούς ρόλους μέσα στήν στρουμφοκοινωνία: ὁ Προκοπῆς εἶναι οἱ ἐργάτες, ὁ Κηπευτής (Φάρμερ) εἶναι ἡ ἀγροτική τάξη, ὁ Ζωγράφος καί ὁ Ντορεμί οἱ καλλιτέχνες, ὁ Λιχούδης ὁ μάγειρας καί ὁ Ράφτης εἶναι… ὁ ράφτης. Ὅλοι αὐτοί κάνουν ὁ καθένας τή δουλειά του γιά ὅλα τά στρουμφάκια τοῦ χωριοῦ χωρίς νά ζητᾶ ἀντάλλαγμα. Τά ἄλλα μισά στρουμφάκια εἶναι παραδείγματα ἐλαττωμάτων πού ἡ κοινωνία τῶν στρούμφ βλέπει ὡς ἀρνητικά.................


Ὁ Χουζούρης ἔχει τήν τεμπελιά του, ὁ Λιχούδης τήν λαιμαργία, ὁ Μελένιος τή ματαιοδοξία. Τά περισσότερα ἐπεισόδια μέ κεντρικούς ἥρωες τέτοιους χαρακτῆρες ἔχουν ἠθικό δίδαγμα τό πόσο κακό εἶναι τό ἀντίστοιχο ἐλάττωμα γιά τή στρουμφο-κοινωνία. Καί φυσικά τό δίδαγμα τό ἐκφράζει πολύ συχνά ἡ συμβουλευτική φωνή τοῦ πάνσοφου Παπαστρούμφ. Ὁ «κόκκινος πατέρας» ὅλου του χωριοῦ πού φροντίζει γιά τή εὐημερία ἀλλά καί τήν ἰσότητα στό χωριό, εἶναι ὁ μοναδικός ἀξιωματοῦχος στό χωριό καί ὁ μοναδικός πού ἀναγνωρίζεται ὡς κοινωνικά ἀνώτερος ἀπό ὁποιοδήποτε ἄλλο στρουμφάκι. Συγκεκριμένα τά κόκκινα ροῦχα τοῦ ἔχουν ἐμπνεύσει καί τό (σχεδόν σίγουρα retroacronym) S.M.U.R.F = Socialist Men Under a Red Father.


Παρά τήν ὀπτική ὁμοιότητα τοῦ ὅμως μέ τήν ἐπίσης γενειοφόρα φιγούρα τοῦ Μάρξ ὁ ρόλος του στή στρουμφο-κοινωνία εἶναι ὁ ἴδιος μέ τοῦ Στάλιν. Ἡ μεγαλύτερη βέβαια ἀπόδειξη γιά τόν παραλληλισμό μέ τό σοβιετικό καθεστώς εἶναι ὁ Σπιρτουλης. Ὁ Σπιρτούλης εἶναι ὁ Τρότσκι. Λέει ὅτι εἶναι βοηθός (καί διάδοχος σέ ἕνα ἐπεισόδιο) τοῦ Παπαστρούμφ, ἄν καί σέ ἕνα ἄλλο ἐπεισόδιο κάνει ἕνα ἀπό τά πραξικοπήματα πού ἔχουν γίνει στό στρουμφοχωριό καί γίνεται βασιλιάς ἀπουσία τοῦ παπαστρούμφ (τά μισά στρουμφάκια διοργανώνουν ἀντίσταση). Καί φυσικά τό κλασσικό πέταγμα τοῦ Σπιρτούλη ἀπό τό χωριό εἶναι παραλληλίσιμος μέ τήν ἐξορία τοῦ Τρότσκι. Καί ὁ Δρακουμέλ; Ἁπλῶς ἕνας κακός μάγος ποῦ κυνηγάει τά στρουμφάκια γιά νά τά φάει; Νά τά φάει ἀπό ἕνα σημεῖο καί μετά γιατί στά ἀρχικά ἐπεισόδια θέλει νά πιάσει ἔξι ἀπό αὐτά γιά νά τελειώσει τό ξόρκι πού θά τοῦ ἐπιτρέψει νά φτιάξει χρυσάφι.


Ἔτσι κάποιος μπορεῖ νά δεῖ τό Δρακουμέλ σάν ἐνσάρκωση τοῦ καπιταλισμοῦ πού σκοπό ἔχει νά καταστρέψει τήν οὐτοπική κοινωνία τῶν στρούμφ γιά τό κέρδος. Τήν Ψιψινέλ μποροῦμε νά τή δοῦμε ὡς τό προλεταριάτο-τόν ἐξαρτώμενο ἐργάτη τόν ὁποῖο ἐκμεταλλεύεται τό κεφάλαιο(Δρακουμέλ) ὥστε νά ὑλοποιήσει τά σχέδια του. Καί βέβαια ὑπάρχουν συγκεκριμένα ἐπεισόδια πού μπορεῖ νά χρησιμοποιήσει κανείς ὡς ἐπιχειρήματα. Τό ἐπεισόδιο μέ τά σοκολατένια νομίσματα εἶναι τό πιό συχνά ἀναφερόμενο. Ὁ Δρακουμέλ καί ἡ μαμά του στέλνουν τό σατανικό σπόρο στήν αὐλή τοῦ Λιχούδη καί φυτρώνει ἕνα δέντρο μέ σοκολατένια νομίσματα τά ὁποῖα δοκιμάζει ὁ Λιχούδης.


Μετά ἀντί νά τά μοιραστεῖ μέ τά ἄλλα στρουμφάκια (τί πιό φυσιολογικό στήν κομμουνιστική κοινωνία) τά θεωρεῖ δικά του (ἰδιοκτησία = καπιταλισμός) καί τά πουλάει στά ἄλλα στρουμφάκια ἀντί ἀπαραίτητων γί αὐτά ἐργαλεῖα (τά βάρη τοῦ Προκοπή, τήν τσάπα τοῦ κηπουροῦ, τά ἐργαλεῖα τοῦ ξεφτέρη). Χωρίς αὐτά ἡ στρουμφοκοινωνία καταρρέει ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά παραχθεῖ τίποτα. Ἡ κατάσταση σῴζεται μετά ἀπό παρέμβαση τοῦ παπαστρούμφ πού ἐξηγεῖ στό λιχούδη ὅτι γιά τήν κατάσταση φταίει ἡ παράλογη ἀνάγκη του νά συγκεντρώσει πλοῦτο.


Σέ ἄλλο ἐπεισόδιο ἡ αὐτόματη μηχανή παραγωγῆς φαγητοῦ τοῦ Ξεφτέρη ὁδηγεῖ τά στρουμφάκια σέ ὑπερκατανάλωση μέ ἀποτέλεσμα νά ἐξαντληθοῦν οἱ φυσικοί πόροι (στρουμφόμουρα). Ἀκολουθεῖ πανικός καί τήν κρίση ἀπότρεπει ὁ Παπαστρούμφ μετά ἀπό καταστροφή τῆς μηχανῆς μέ ἕνα πενταετές πλάνο*… ἐεε.. δηλαδή μέ μία ἀπόθηκη μέ φαγητό.


Πραξικόπημα στό χωριό γίνεται 2 φορές. Μία ἀπό τόν Σπιρτούλη καί μία ἀπό τή Στρουμφίτα πού θέλει νά γίνει «Βασίλισσα γιά μιά μέρα». Καί τά δύο καταλήγουν σέ μάχη πού ὅμως σταματᾶ ὁ Παπαστρούμφ βάζοντας τέλος σέ ἰδέες περί βασιλείας. Ἡ Στρουμφίτα τί ρόλο παίζει; Εἶναι πλήρως ἐξισωμένη στό Στρουμφοχωριό, ἄν καί εἶναι τό ἀντίθετο φῦλο καί προφανῶς τά Στρουμφάκια μοιράζονται καί αὐτή καί ἀρκοῦνται μέ μία ὅπως καί τούς φυσικούς πόρους, φαγητό κτλ.


Ἐπίσης, τό παρακάτω γίνεται πιό ἐμφανές στό Ἀγγλικό version. Ὅλα τά στρουμφάκια ἀναφέρονται τό ἕνα στό ἄλλο κολλᾶνε ἀπό πίσω τό ‘Smurf’ π.χ Papa Smurf, farmer Smurf, Painter Smurf. Κάτι σάν τό “Comrade Stalin” δηλαδή. Τέλος νά σημειώσουμε ὅτι δέν ὑπάρχει ὁποιαδήποτε πίστη σέ θρησκεία ἤ κάτι ἄλλο στό Στρουμφοχωριό. Συνεπῶς οὔτε Ἱερατεῖο καί ναοί, καί «Παπάς» Στρούμφ.





ΠΗΓΗ