Πόσο έτοιμοι είμαστε για μια ελληνοτουρκική κρίση;

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ


Η ένταση που παρατηρείται τα τελευταία 24ωρα στις ελληνοτουρκικές κρίσεις, πιθανόν να διατηρηθεί σε κάποιο ελεγχόμενο επίπεδο, τουλάχιστον έως τις 5 Μαρτίου και την συνάντηση Σαμαρά-Ερντογάν στην Τουρκία. Ένα δύσκολο για τον Έλληνα πρωθυπουργό ταξίδι.

Ωστόσο οι συζητήσεις και ο ανησυχίες για μια ενδεχόμενη σοβαρή κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με σημείο αντιπαράθεσης τις παράνομες διεκδικήσεις της Άγκυρας, είναι σε εξέλιξη. Και το ερώτημα φυσικά ένα: είμαστε έτοιμοι;


Για τις Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορεί να τεθεί τέτοιο ερώτημα. Πρέπει να είναι έτοιμες, ακόμη και μετά από τα πολλά ,διαδοχικά,ύπουλα και δυνατά χτυπήματα που έχουν δεχτεί τα τελευταία τρία χρόνια. Χτυπήματα στα οποία συνέβαλλαν τα μέγιστα οι ελληνικές κυβερνήσεις, που εξακολουθούν με υποκρισία να διαβεβαιώνουν τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες ότι τα δυσανάλογα μέτρα που έχουν ληφθεί δεν έχουν επηρεάσει το στράτευμα. Ψεύδονται συνειδητά…

Ωστόσο επιμένουμε, ότι δεν υπάρχει “αν” για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Υπάρχει “πρέπει”.

Το ερώτημα πρέπει να το απαντήσει η πολιτική ηγεσία. Και πρωτίστως βέβαια η κυβέρνηση. Ειδικά το “ισχυρό” της κομμάτι. Από τη ΝΔ και τον πολύ στενό πυρήνα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ξεκίνησε όλη η υπόθεση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και όχι μ΄ ένα τρόπο που έδειχνε να αντιμετωπίζεται ως πραγματικά εθνική υπόθεση, αλλά ως “πολιτικό στοίχημα” . “Ο πρωθυπουργός θα κάνει όσα έχει πει”, συνήθιζαν να λένε οι υποστηρικτές της “γρήγορης λύσης εδώ και τώρα”. Το θέμα μας δεν είναι το “στοίχημα” κανενός πολιτικού αλλά να κερδίσει η χώρα. Με την ΑΟΖ πολλά μπορεί να κερδίσει, αλλά χρειάζεται πρώτα απ΄ όλα σοβαρότητα. Και το θέμα είναι ότι αυτοί οι “ένθερμοι” υποστηρικτές των λύσεων-εξπρές έχουν παγιδεύσει τον κ.Σαμαρά . Στις 5 Μαρτίου στην συνάντησή του με τον Ερντογάν δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια ελιγμών, που θα θεωρηθούν ,με το κλίμα που οι “δικοί” του δημιούργησαν ως “υποχώρηση”.

Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να προσχωρήσουμε στην άποψη ότι η ΑΟΖ αντιμετωπίζεται από κάποιους σαν μια κερδοφόρα επιχείρηση, που θα φέρει νέους εξοπλισμούς σε μία εποχή που τα υπάρχοντα οπλικά μας συστήματα “ρημάζουν” από την έλλειψη τεχνικής υποστηρίξης. Η ιστορία των φρεγατών, έδωσε σοβαρά επιχειρήματα σ΄ όσους υποστηρίζουν αυτή την άποψη. Φαίνεται όμως ότι η υπόθεση θα αποδειχτεί “πλωτό Eurofighter”, και όχι μόνο λόγω των τεράστιων νομικών προβλημάτων που υπάρχουν και τα οποία ανέδειξε το Onalert. Αυτά μπορεί και  να επιλυθούν. Υπάρχουν κι άλλα μεγάλα ζητήματα στα οποία εν καιρώ θα αναφερθούμε και θα αναλύσουμε.

Είναι λοιπόν έτοιμοι οι πολιτικοί αν η κατάσταση ξεφύγει στα ελληνοτουρκικά; Το ερώτημα έχει την σημασία του, γιατί αν η κατάσταση δεν εξελιχθεί ομαλά προς τα ελληνικά συμφέροντα, η κατάσταση θα “ξεφύγει”. Ο κ.Σημίτης με το “ευχαρίστουμε τους Αμερικανούς” και το τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα που ενέκρινε μετά τα από τα Ίμια ,κέρδισε εκλογές θα πείτε. Άλλες εποχές κι άλλες ανοχές . Οι εποχές άλλαξαν και ανοχές δεν υπάρχουν. Έχουμε ξαναγράψει σε ανύποπτο χρόνο ότι η “σπίθα” που μπορεί να προκαλέσει την λαϊκή οργή δεν αποκλείεται να προέλθει από θέμα εθνικό. Οι πολιτικοί μας διακατεχόμενοι από μία “ελιτίστικη” αντίληψη γι΄ αυτά τα ζητήματα νομίζουν ότι αποτυχίες επιτρέπονται και σ΄ αυτά. Λάθος και ελπίζουμε να το καταλάβουν γρήγορα.




ΠΗΓΗ