Πώς ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε μισάνθρωπος ρατσιστής την περίοδο 1918 - 1920

Ο μετέπειτα «φύρερ» ( καθήμενος, πρώτος από αριστερά ) μαζί με συστρατιώτες του το 1918.

Νέα στοιχεία για τα πρώτα χρόνια της «καριέρας» του από αυστριακό ιστορικό

Τι κάνει ο νεαρός δεκανέας Αδόλφος Χίτλερ, ένας βετεράνος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μετά τη λήξη του, όταν δεν έχει οικογένεια, φίλους, πτυχίο και καμία παιδεία για να αναζητήσει δουλειά στην κλονιζόμενη από την ήττα γερμανική κοινωνία; Συνεχίζει τη καριέρα του ως άσημος και χαμηλόβαθμος στρατιώτης. Και σταδιακά μεταμορφώνεται σε έναν μισάνθρωπο και μισαλλόδοξο που μετέπειτα θα συνέβαλε στο αιματοκύλισμα της υφηλίου.

«Ανάμεσα σε στρατιώτες και αγκιτάτορες: τα χρόνια της διάπλασης του Χίτλερ στο Γερμανικό στρατό 1918 - 1920» (Unter Soldaten und Agitatoren. Hitlers prägende Jahre im deutschen Militär 1918 - 1920) είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του αυστριακού ιστορικού Οτμαρ Πλέκινγκερ, ειδικού σε ζητήματα ναζισμού.

«Η αποφασιστική περίοδος που διαμόρφωσε το μέλλον του Χίτλερ ήταν αυτή μεταξύ 1918-1920, οπότε και βρισκόταν εντός στρατιωτικού περιβάλλοντος στο Μόναχο», σημειώνει ο έγκριτος ιστορικός, προσθέτοντας πως «κατά την τριετία αυτή ο Χίτλερ ανέπτυξε έντονες αντισημιτικές απόψεις, έγινε ένθερμος εχθρός του Μπολσεβικισμού και άρχισε να μεταμορφώνεται στο δεινό ρήτορα που κατόπιν έγινε ο ηγέτης του Ναζιστικού Κόμματος».

Τον Ιούλιο του 1919 ο 30χρονος Χίτλερ διορίζεται Verbindungsmann (πράκτορας) και Aufklärungskommando (κομάντο αναγνώρισης) των Ράιχσβερ (των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων). Το βιβλίο αναφέρει πως τον Αύγουστο του 1919 ο Χίτλερ, ως ένας εκ των 26 «προπαγανδιστών» του γερμανικού στρατού, έπιασε δουλειά στο κινητό «Κέντρο Πληροφοριών» των Ενόπλων Δυνάμεων, γυρνώντας σε στρατόπεδα και εκφωνόντας λόγους σε φαντάρους.

«Κάπως έτσι, κατάφερε να κάνει πολύ σημαντικές επαφές και να αναπτύξει σχέσεις που μελλοντικά του ήταν εξαιρετικά χρήσιμες, όπως αναφέρει κι ο ίδιος στο βιβλίο “Ο Αγών Μου”, που συνέγραψε χρόνια μετά στη φυλακή», γράφει ο Πλέκινγκερ.

Στο στρατόπεδο Λέχφελντ ο Χίτλερ, πλέον ένας ανοικτά ακροδεξιός προπαγανδιστής, εκφώνησε ομιλία σε στρατιώτες που είχαν μόλις γυρίσει από το μέτωπο κι είχαν «μολυνθεί από τις μπολσεβίκικες ιδέες. Περίπου 150 άντρες άκουσαν τις απόψεις του Χίτλερ για τον καπιταλισμό, αλλά και για το «ζήτημα των Εβραίων». Συγκεκριμένα, έκανε λογο για έναν αντισημιτισμό που σταδιακά θα οδηγούσε σε ένα μεθοδικό και νόμιμο έλεγχο και εξολόθρευση των δικαιωμάτων των Εβραίων».

Ο Πλέκινγκερ θεωρεί πως «το φθινόπωρο του 1919 ειχε λάβει χώρα η πλήρης μεταμόρφωση του Χίτλερ. Ένας απλός αντισημίτης ειχε γίνει ο πιο ριζοσπαστικός εχθρός των Εβραίων». Κατόπιν, ο πρώην δεκανέας ρίχθηκε στην πολιτική, ως μέλος και σύντομα ηγέτης του Κόμματος των Γερμανών Εργατών (DAP), το οποίο στις αρχές του 1920 μετονομάστηκε σε NSDAP - Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών.

Η αναρρίχηση του Φίρερ ήταν ραγδαία: ένα χρόνο μετά, στις 29 Ιουλίου 1921 ανελάβε την αρχηγία του κόμματος, ανεβάζοντας στα ύψη τη δημοτικότητά του και προλειαίνοντας το έδαφος για την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, την έξαρση μισανθρωπίας, την βιομηχανική θανάτωση εκατομμυρίων ανθρώπων στα στρατόπεδα εξόντωσης και το λουτρό αίματος που ακολούθησε μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, τον Μάιο του 1945.



ΠΗΓΗ