Ελληνοτουρκική Ομοσπονδία: Η Μεγάλη Ιδέα της Παγκόσμιας (δημοκρατικής) διακυβέρνησης

Του Σπύρου Χατζάρα


Η συζήτηση στην Κύπρο, Χριστόφια-Ταλάτ, για το «συνεταιρικό κράτος, Ελλήνων και Τούρκων», είναι η βάση για την ανάπτυξη της μελλοντικής ελληνοτουρκικής ομοσπονδίας.

Το (σιωνιστικό) αμερικανικό σχέδιο, για την «ένωση Ελλάδας και Τουρκίας», ( ελληνοτουρκική ομοσπονδία), υπάρχει από το 1968.

Ο πράκτωρ Παπαδόπουλος, στις 25-05-1971, είχε δηλώσει στην Milliet:

«Εγώ προσωπικά πιστεύω οτι ιστορία μας οδηγεί πρός μία ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί σε ίσως 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί».

Στις 3-4 Ιουνίου του 1971, οι υπουργοί εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας Παλαμάς και Ολτσάυ, με σκηνοθέτες τους Αμερικανούς , συζήτησαν στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στην Λισσαβόνα, για την υλοποίησης του σχεδίου αυτού με ταυτόχρονη «επίλυση» του Κυπριακού.

Από τους πρωταγωνιστές της διάδοσης της «ιδέας» ο πράκτωρ Κιτσίκης που έχει διατελέσει σύμβουλος του Οζαλ και του Παπαδόπουλου, που είναι οπαδός της ένωσης Ελλάδας και Τουρκίας και της δημιουργίας με αυτόν τον τρόπο μιας «τοπικής υπερδύναμης» ,βασισμένης στην «βυζαντινή λογική» της συγκατοίκησης και της αφομοίωσης.

Η λύση της «συγκατοίκησης και της αφομοίωσης» ήταν και η πρόταση των Εβραίων «Νεότουρκων», και του «Βαλκανικού εργατικού Κινήματος» που δημιούργησαν οι Πάρβους-Ρακόφκι.

Την λύση της ελληνοτουρκικής ομοσπονδίας υιοθέτησε ,μετά το 1974, και τμήμα της αντί-εθνικιστικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Ο πράκτωρ Γεωργαλάς το 1979, έγραφε:( «Ελληνικό μανιφέστο», Ελεύθερη Σκέψις σελ.60-61) «Πιστεύουμε με απόλυτη ειλικρίνεια στηνν αναγκαιότητα της ελληνοτουρκικής συνεργασίας. Η συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες θα μπορούσε να αναπτυχθεί σταθερά πρός αμοιβαίον όφελος και να οδηγήσει σταδιακά σε ένα είδος Κοινής Αγοράς ανάμεσά τους, με απώτερο σκοπό την κατά στάδια ίδρυση μιας Ελληνοτουρκικής Συνομοσπονδίας. Αυτή η πολιτική δεν είναι ρομαντική, εκτός τόπου και χρόνου ονειροπόλησις, αλλά θαρραλέα αντιμετώπισις της πραγματικότητας και αληθινός ρεαλισμός».

Προς εφαρμογή αυτού του σχεδίου έγινε η μαζική εισαγωγή μουσουλμάνων ψηφοφόρων στους οποίους θα παραχωρηθούν σπίτια για να γίνουν «ελληνες».

Η νεο-οθωμανική Ολιγαρχία συμπράττει ήδη με τα τουρκικά συμφέροντα.( Διαπλοκή τραπεζών, Μπόμπολα, Κόκκαλη κλπ), Ακαδημαϊκοί και πανεπιστημιακοί εκκαθαρίζουν τα σχολικά βιβλία από κάθε αναφορά στην αντίσταση εναντίον των Οθωμανών.

Ο νεο-οθωμανικός στραβισμός, είναι η κυρίαρχη συνιστώσα της ελληνικής πολιτικής και πολιτιστικής ζωής, και για αυτό, κόμματα και χορηγοί, υποστηρίζουν με πάθος την ένταξη της Τουρκίας στη ΕΕ, ώστε να ανοίξουν τα σύνορα και να εγκατασταθούν ξανά, ελεύθερα, οι Τούρκοι, στον απελευθερωμένο ελληνικό χώρο.

Η Παγκόσμια (δημοκρατική) διακυβέρνηση προγραμματίζει πάντα 50 χρόνια μπροστα. Ανησυχούν για παράδειγμα για το ασφαλιστικό του 2055.

1968-2018.Αν πέσουν και ένα δυο χρόνια έξω δεν χάθηκε ο κόσμος.Η Τουρκία θα μπεί στην ΕΕ και η ελληνοτουρκική Ομοσπονδία του Κιτσίκη και η «κοινή αγορά» του Γεωργαλά θα είναι πραγματικότητα.


ΥΓ. Οι πράκτορες βλέπουν πάντα μπροστά γιατί. «δεν μένουν αιχμάλωτοι στο παρελθόν, και ανοίγουν την πόρτα προς το μέλλον».




ΠΗΓΗ