Οι Γερμανοί είναι γνωστοί για τις καταπληκτικές μεθόδους αφαίμαξης των λαών και των κρατών που έτυχε να βρεθούν στο διάβα τους. Στον Β’ Π.Π., ο Γερμανικός Στρατός δεν είχε επιμελητεία. Ζούσε από τις χώρες που κατελάμβανε, προκαλώντας τους οικονομική (και όχι μόνο) αφαίμαξη.
Ιστορικά να θυμίσουμε το περιβόητο κατοχικό Μάρκο. Χρήμα που κόβονταν αποκλειστικά για το γερμανικό στρατό, συνήθως σε χαρτονομίσματα των 50 μάρκων. Το νόμισμα αυτό δεν είχε καμία σχέση με το σύνηθες Μάρκο που κυκλοφορούσε στη Γερμανία. Με αυτό εφοδιάζονταν μόνο οι γερμανικές στρατιές που δρούσαν στις κατακτημένες χώρες και κυκλοφορούσε σε δισεκατομμύρια.
Οι γερμανοί στρατιώτες το χρησιμοποιούσαν για να αγοράζουν από τις τοπικές οικονομίες διάφορα αγαθά (τσιγάρα, φαγητό, κρασί, ζάχαρη, αλεύρι, και ότι εν πάση περιπτώσει έμενε στην τοπική κατακτημένη οικονομία μετά από τις αναγκαστικές μαζώξεις αγαθών και σοδειών) και οι μαγαζάτορες της εποχής και οι έμποροι που ακόμη διατηρούσαν τις επιχειρήσεις τους, ήταν υποχρεωμένοι να δέχονται αυτό το νόμισμα και να δίνουν ρέστα σε δραχμές!
Με τον τρόπο αυτό γεμίζανε την τοπική οικονομία με ένα άχρηστο νόμισμα χωρίς αντίκρυσμα και προσπορίζονταν όλο τον πλούτο της χώρας στο νόμισμά της, το οποίο εισέρεε στις τσέπες των γερμανών, ως … ρέστα.
Τυχόν συσχέτιση με το … Ευρώ, μήπως δεν πρέπει να θεωρείται κακόβουλη…;
Φτιάξαμε ένα κοινό νόμισμα, κοινώς μια νομισματική ένωση, που το κόβει μια Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα με έδρα τη Γερμανία, με ισοτιμία εισαγωγής των νομισμάτων όλων των άλλων χωρών τέτοια, που να είναι υποπολλαπλάσια του Μάρκου, χωρίς προηγουμένως να έχει δημιουργηθεί η οικονομική και πολιτική ένωση της Ευρώπης (πχ με κοινό Υπουργείο Οικονομικών της Ευρώπης).
Στο ευρώ όλες οι χώρες “έδωσαν” τη συνεισφορά τους με βάση το κυκλοφορούν εθνικό τους νόμισμα και το αντικατέστησαν με το νέο νόμισμα, το Ευρώ, σε ποσότητα ανάλογη του κυκλοφορούντος εθνικού νομίσματος, χωρίς περιθώριο να κόβουν νέο νόμισμα για να μπορούν να ασκούν οικονομική πολιτική όποτε το απαιτούν οι περιστάσεις και να χρηματοδοτούν την οικονομία τους. Αντ΄ αυτού, το Ευρώ συνοδεύτηκε και από το Σύμφωνο Σταθερότητας και τις διάφορες άλλες συνθήκες με πρώτη και κύρια το Μάαστριχτ, όπου οι οικονομίες των χωρών του Ευρώ μπήκαν στην πρέσα του συγκεκριμένου ελλείμματος, του πληθωρισμού και άλλων μεγεθών της οικονομίας, οι οποίοι δείκτες, όλως τυχαίως ήταν οι διαχρονικά ισχύοντες στη Γερμανία.
Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά το ευρώ μου φαίνεται όλο και περισσότερο σαν το κατοχικό Μάρκο, με τη μόνη διαφορά ότι δεν το κυκλοφορεί η… Wehrmacht, αλλά οι κουστουμάκηδες και γραβατάκηδες της Φρακφούρτης και των Βρυξελλών ενεργώντας στο όνομα του Δ΄ Ράιχ του Γερμανικού Έθνους…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου