Η σοβιετική τράπεζα σπόρων

Ο Νικολάι Βαβίλοφ είχε συλλέξει σπόρους για να θρέψει τη Σοβιετική Ενωση. Τι απέγιναν;
  
Το 1943 μια επίλεκτη ομάδα κομάντος των ναζιστών πραγματοποίησε έφοδο σε 18 επιστημονικά ινστιτούτα στην Ουκρανία και στην Κριμαία. Αποστολή; Να πάρουν εκείνο που ο Χίτλερ θεωρούσε ότι θα αποτελούσε το κλειδί για την κατάκτηση του κόσμου. Δεν επρόκειτο για τεχνολογία πυραύλων ούτε για όπλα. Οι ναζιστές έκλεβαν σπόρους φυτών.


Αν ξέραμε τι ακριβώς είχε συμβεί σε αυτούς τους σπόρους μετά τον πόλεμο, θα μπορούσαμε να κλείσουμε το κεφάλαιο μιας από τις μεγαλύτερες ενέργειες βιοπειρατίας στην Ιστορία.

Ο σοβιετικός βοτανολόγος Νικολάι Βαβίλοφ είχε διαβλέψει ότι η καλλιέργεια αρκετών τροφίμων για να τραφεί ο λαός μιας αυτοκρατορίας η οποία επεκτεινόταν σε ποικίλα εδάφη και κλίματα θα απαιτούσε πολλές ποικιλίες φυτών. Ως τη δεκαετία του 1930 είχε συγκεντρώσει μια συλλογή από 250.000 σπόρους και δείγματα φυτών στο ινστιτούτο του στο Λένινγκραντ. Δημιούργησε επίσης συλλογές σε ερευνητικούς σταθμούς σε όλη τη Σοβιετική Ενωση.


Αν και η κεντρική συλλογή παρέμεινε ασφαλής κατά τη γερμανική εισβολή το 1941, οι ναζιστές βιοπειρατές απέκτησαν τον έλεγχο σχεδόν 200 σταθμών. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής υποχώρησης το 1943 πολλά από τα κλεμμένα δείγματα μεταφέρθηκαν στη Γερμανία και ορισμένα στο Λάναχ, σε ένα απομονωμένο αυστριακό κάστρο.


Τα αρχεία είναι αποσπασματικά, ωστόσο μια σοβιετική επιτροπή είχε ισχυριστεί ότι 40.000 δείγματα είχαν καταστραφεί ή χαθεί στον πόλεμο. Αν και πολλά έχουν περάσει στις συλλογές γερμανικών ιδρυμάτων, οι σπόροι που είχαν φυλαχθεί στο κάστρο του Λάναχ εξακολουθούν να αγνοούνται. Κάποιοι από αυτούς ίσως έχουν καταλήξει στη Σουηδία, στην Αργεντινή ή ακόμη και στην Αγγλία, όπου ίσως μεταφέρθηκαν από τον ναζιστή θαλαμηπόλο του κάστρου και τον άγγλο βοηθό του.



ΠΗΓΗ