Ποιοι και γιατί φοβούνται τους αγνοουμένους του 1974;

Του Κωνσταντίνου Χολέβα


Επανέρχομαι στο θέμα των μαζικών τάφων Ελλήνων, που ανακαλύπτονται συνεχώς στην Κύπρο και καταδεικνύουν τη βαρβαρότητα του τουρκικού στρατού και των Τουρκοκύπριων παραστρατιωτικών τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974.

Η τουρκική κυβέρνηση, από το 1974 ως σήμερα, καταβάλλει επίμονες προσπάθειες για να απαλλαγεί ο στρατός της από κάθε κατηγορία για εγκλήματα πολέμου. H Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να είναι προσεκτικές και να κάνουν παν το δυνατόν για τη διακρίβωση της αλήθειας. Απαιτείται μεγαλύτερη πίεση, διότι η Τουρκία αξιοποιεί τις συμμαχίες της για να αποκρυβεί η αλήθεια.

Για του λόγου το ασφαλές, καταθέτω ορισμένα κρίσιμα γεγονότα και ερωτήματα:


1. Γιατί, μόλις ανακαλύφθηκε ο μαζικός τάφος Ελληνοκυπρίων στη Μια Μηλιά, η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια απέλυσε τέσσερις επιστήμονες εξ Ελλάδος, που εργάζονταν για την ανακάλυψη και ταυτοποίηση των οστών; Η επιστολή απόλυσης αναφέρεται σε πολιτικούς λόγους. Μήπως πίεσαν οι Τουρκοκύπριοι που μετέχουν στη Διεθνή Επιτροπή Αγνοουμένων, δηλαδή η Αγκυρα που είναι από πίσω τους; Και γιατί η αριστερή διακυβέρνηση Χριστόφια δεν στήριξε τους εξ Ελλάδος ανθρωπολόγους και αρχαιολόγους που έκαναν επιστημονικά τη δουλειά τους;


2. Γιατί διεκόπη η χρηματοδότηση από τον ΟΗΕ του προγράμματος ταυτοποίησης των οστών μέσω DNA;

Υπήρξε μια περίεργη διαμάχη της Διεθνούς Επιτροπής Αγνοουμένων με το Ινστιτούτο Γενετικής και Νευρολογίας στη Λευκωσία. Δεν γνωρίζω τα αίτια, πάντως σήμερα για να βρεθεί η ταυτότητα του νεκρού τα λείψανα μεταφέρονται στη Βοσνία! Ποιοι άφησαν το πρόγραμμα να μεταφερθεί από την Κύπρο στη Βοσνία;

Φαίνεται ότι βοήθησε και η παρουσία πολλών ισλαμικών χωρών στον ΟΗΕ. Δυστυχώς, όταν οι θύτες είναι χριστιανοί ορθόδοξοι Σέρβοι και τα θύματα μουσουλμάνοι Βόσνιοι, ο ΟΗΕ ρίχνει πολλά χρήματα για τη διερεύνηση της τύχης των αγνοουμένων. Οταν οι θύτες είναι μουσουλμάνοι Τούρκοι και τα θύματα Ελληνες ορθόδοξοι στην Κύπρο, τότε οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί δείχνουν εντυπωσιακά μειωμένο ενδιαφέρον!


3. Γιατί δεν μάθαμε περισσότερες λεπτομέρειες για τα οστά Ελληνοκύπριων αγνοουμένων -ίσως και στρατιωτών εξ Ελλάδος- που βρέθηκαν προ μηνών στις τουρκικές φυλακές του Ντιαρμπακίρ; Υπάρχει η σχετική καταγγελία της Κύπριας ευρωβουλευτού Ελένης Θεοχάρους. Μήπως οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου πρέπει να πιέσουν για να λάμψει η αλήθεια;

Για να αποφύγει κάθε εμπόδιο στην ευρωπαϊκή της πορεία και για να μη δει τους στρατιωτικούς της να προσάγονται σε Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, η Αγκυρα φρόντισε να παρουσιάσει τον Αττίλα 1 και 2 σαν μια εσωτερική διαμάχη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Όμως, πρόκειται περί εισβολής μιας χώρας σε άλλο ανεξάρτητο κράτος. Στις 6 Αυγούστου 1974, μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης εισβολής, ο «σοσιαλιστής» τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ετσεβίτ διεμήνυσε στους διεθνείς οργανισμούς ότι δεν ισχύει η Σύμβαση της Γενεύης για την προστασία αμάχων, επειδή στην Κύπρο το πρόβλημα είναι εσωτερικό. Αργότερα ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς προσπάθησε να ρίξει το βάρος των φόνων σε άτακτους Τουρκοκυπρίους ώστε να μην επιρριφθεί ευθύνη στον τακτικό τουρκικό στρατό. Ομως υπάρχουν πολλές μαρτυρίες Τούρκων στρατιωτικών που μετείχαν στις δύο επιχειρήσεις «Αττίλας» και παραδέχονται τα εγκλήματα κατά αμάχων και αιχμαλώτων.


Συγκλονιστικές μαρτυρίες Τούρκων αξιωματικών για τα εγκλήματα του Αττίλα δημοσιεύει η Τουρκάλα συγγραφέας Ερόλ Μουτετζιμλέρ στο βιβλίο της «Κύπρος, το νησί προς πώληση. Αγνωστες πτυχές από την Ειρηνευτική Επιχείρηση Κύπρος». Αυτά και πολλά άλλα στοιχεία κατέθεσε στις 25.5.2012 η Κύπρια πρέσβειρα στο Συμβούλιο της Ευρώπης Θεοδώρα Κωνσταντινίδου και κατήγγειλε την απροθυμία της Τουρκίας να συνεργαστεί για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων.


Η οποιαδήποτε λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να βασίζεται σε ψεύδη εις βάρος των νεκρών του 1974. Οι ευθύνες του τουρκικού στρατού πρέπει να αναδειχθούν.


ΠΗΓΗ