Έχεις σκεφτεί ποτέ στα σοβαρά τι θα συμβεί αν κλείσουν τα φώτα; Και δεν ανοίξουν ποτέ ξανά; Ή πόσο εύκολο είναι όντως να μας συμβεί αυτό; Ούτε εγώ. Αλλά μπήκα στο τριπάκι με αφορμή το Revolution του Abrahams που έκανε Δευτέρα βράδυ πρεμιέρα. Και από τότε δεν βγήκα ξανά.
Παντού τριγύρω υπάρχουν απορημένα βλέμματα, σταματημένα αυτοκίνητα και φωτιές από τα 1.200 αεροπλάνα που έχουν κρασάρει στο έδαφος.
Μέσα σε ένα μήνα οι μισοί από αυτούς (ειδικά αυτοί που μένουν σε πόλεις) θα έχουν πεθάνει.
Ξεκινώντας από τους διαβητικούς, τους καρδιακούς, τους καρκινοπαθείς και όλους όσους έχουν άμεση ανάγκη από φάρμακα. Και συνεχίζοντας με τους υπέρβαρους (έχει πολύ περπάτημα η Αποκάλυψη φίλε μου), τους ηλικιωμένους που βρίσκονται σε οίκους ευγηρίας (οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε οχετούς χωρίς αποχέτευση) και όσους δεν έχουν φροντίσει να έχουν σπίτι τις απαραίτητες προμήθειες.
Όπως ρύζι, αλεύρι, αλάτι (για να παστώσεις κρέας, τώρα που το ψυγείο δεν δουλεύει πια), ταμπλέτες αποστείρωσης νερού και αντιβιοτικά για τις επιδημίες (τυφοειδής πυρετός λόγω σαλμονέλας, χολέρα κτλ) που πλακώνονται για το ποια θα πλακώσει πρώτη. Ακόμη και τσιγάρα, που αποκτούν μια φυλακόβιου τύπου ανταλλακτική αξία.
Εννοείται πως η έννοια της κεντρικής κυβέρνησης παύει να υφίσταται. Και πλέον όλος σου ο κόσμος περιορίζεται σε ότι υπάρχει γύρω σου σε απόσταση που μπορείς να περπατήσεις.
Όλα αυτά είναι επίπτωση της περιβόητης ηλεκτρομαγνητικής βόμβας (EMP) η οποία, αν κάποιος που την έχει (σ.σ. όπως η Βόρεια Κορέα, ήδη από το 2009) την ανατινάξει πάνω από το Βέλγιο, διαχέει ηλεκτρομαγνητικά κύματα και καταστρέφει τις ηλεκτρονικές συσκευές σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Επιστρέφοντάς μας ουσιαστικά πίσω στον Μεσαιώνα.
Και εννοείται πως ελπίζουμε όλοι να παραμείνει τέτοιο.
Αλλά, όπως καθετί τόσο τρομακτικό που δεν μπορούμε να το διανοηθούμε, οφείλουμε να το κοιτάξουμε κατάματα.
Αυτό ακριβώς έκανε ο J.J. Abrahams που στήριξε την υπόθεση του Revolution (που έκανε μόλις πρεμιέρα στις ΗΠΑ) πάνω σε μια τέτοια βόμβα που πέφτει στις ΗΠΑ.
Αν και στην δικιά του εκδοχή, με το στόρι να εκτυλίσσεται 15 χρόνια μετά το ολικό black out , δεν υπάρχουν χαρντκορίλες τύπου Mad Max. Δηλαδή η απόλυτη αναρχία ''πασπαλισμένη'' με συμμορίες κανιβάλων που ρημάζουν σαν ακρίδες την μια πόλη μετά την άλλη.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η ηλεκτρομαγνητική βόμβα και οι επιπτώσεις της έχουν χρησιμοποιηθεί ως ''μπαμπούλας'' στην ποπ κουλτούρα.
Θυμίζω το The Day After του 1983 (με την EMP να προηγείται μιας σοβιετικής εισβολής στις ΗΠΑ), τις τηλεοπτικές σειρές Dark Angel (με τις ΗΠΑ να αναρρώνουν από μια τέτοια επίθεση), Jericho, Falling skies (εδώ οι εισβολείς είναι εξωγήινοι).
Και ναι, είναι απίθανο να συμβεί.
''Όσο απίθανο θεωρούσαν πριν από 70 χρόνια το να επιτεθεί η Ιαπωνία τις ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ'', όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο συγγραφέας Γουόρεν Κόζακ στην Wall Street Journal.
Εγώ πάντως, την αποθήκη μου την έχω στοκάρει.
Εσύ;
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου