21η Απριλίου σήμερα, η επέτειος της Χούντας. Ο συρφετός των δημοσιογράφων και πάλι θα αναφερθεί στην «θλιβερή» επέτειο του πραξικοπήματος και της κατάλυσης της δημοκρατίας και θα κατηγορούν με λύσσα τον μακαρίτη εδώ και χρόνια δικτάτορα Παπαδόπουλο. Ουδείς όμως από αυτούς θα αναφερθεί στην σημερινή χούντα της δημοκρατίας. Γι’ αυτό θα γράψω δυο λόγια ως γνήσιο τέκνο της μεταπολίτευσης.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο καθεστώς της δημοκρατικής χούντας. Η χούντα αυτή χωρίς να με ρωτήσει κατέστρεψε την πατρίδα και την ζωή μου. Η χώρα μου καταστράφηκε οικονομικά από τους δημοκρατικούς δυνάστες της. Αυτοί έφαγαν, ήπιαν και εξασφάλισαν και τα εγγόνια τους με τις καταθέσεις τους στην Ελβετία.
Όσον αφορά εμένα είμαι άνεργος και ζω με την πετσοκομμένη σύνταξη του πατέρα μου. Είμαι καταδικασμένος να μην αποκτήσω ποτέ οικογένεια και να αναζητώ σαν επαίτης μια ευκαιριακή εργασία οπουδήποτε για να μην πεθάνω της πείνας. Συχνά περιμένω στην ουρά να πάρω μια μερίδα φαί από το συσσίτιο της εκκλησίας. Αν και σπούδασα δεν μπορώ να εργαστώ στο αντικείμενο που αγάπησα και παρακαλάω για μια ταπεινή εργασία όπως ντελιβεράς σε φαστφουντάδικο πλην όμως κι αυτή ακόμα δεν μπορώ να έχω διότι έχω να ανταγωνιστώ τους πακιστανούς και τους λοιπούς λαθρομετανάστες που η δημοκρατική χούντα επέτρεψε χωρίς ποτέ να με ρωτήσει να αποικήσουν την πατρίδα μου. Ο αδελφός μου είναι στα ναρκωτικά γιατί η δημοκρατική χούντα ουδέποτε τον προστάτεψε.
Η αδελφή μου βιάστηκε από αλλοδαπούς γιατί η δημοκρατία λέει πως αποτελεί ρατσισμό να τους απελάσουν. Ζω μέσα στον φόβο και σαν πέσει το σκοτάδι κλειδαμπαρώνομε στο σπίτι βλέποντας τα φθηνά τουρκικά σήριαλ και τις κατωτάτου επιπέδου εκπομπές διότι η δημοκρατική χούντα δεν με μόρφωσε. Κάθε Κυριακή πίνω πέντε ρετσίνες και με τους φίλους μου πάμε στο γήπεδο για να βρίσουμε και να εκτονωθούμε αφού αυτό μόνο μας επιτρέπει η δημοκρατική χούντα. Το γένος μου εξαφανίζεται και αντικαθίσταται από αλλοδαπούς κι εγώ απαγορεύεται να βγάλω κιχ, διότι θα με χαρακτηρίσουν φασίστα και θα ‘ρθουν οι αναρχικοί να με κάψουν με τις μολότοφ.
Η δημοκρατική χούντα μου δίνει πάντως ένα δικαίωμα. Να κάθομαι ήσυχος, χωρίς να πράττω το παραμικρό, περιμένοντας να πεθάνω παρακολουθώντας τους πάμπλουτους Κανάκη και Λαζόπουλο να αμπελοφιλοσοφούν κάθε βράδυ εκ του ασφαλούς. Η δημοκρατική χούντα με σκοτώνει κι ενώ αργοπεθαίνω θα μου υπενθυμήσει πόσο κακιά ήταν η χούντα του Παπαδόπουλου, απόψε…
ΠΜ
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου