Το κίβδηλο νόμισμα

του Γιάννη Κουριαννίδη
εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα»
μέλους του Πολιτικού Γραφείου του Εθνικού Μετώπου   


Τόσα χρόνια η «Αριστερά» προσπάθησε να ταυτίσει την «Δεξιά» με ό,τι απολυταρχικό, αυταρχικό, συντηρητικό, φοβικό, αντιλαϊκό, αντικοινωνικό και αντιδραστικό. Καλλιεργήθηκε έτσι ο μύθος του «δεξιού» μπαμπούλα, που δεν επιτρέπει την πρόοδο και την ανάπτυξη της κοινωνίας. Ήρθε όμως η στιγμή που και η «Αριστερά» αναρριχήθηκε στην εξουσία και μάλιστα για αρκετό χρονικό διάστημα. Σύντομα όλες αυτές οι κατηγορίες απέβησαν μπούμερανγκ γι’ αυτήν.

Ένας 20αρης-25αρης νέος σήμερα, όταν του τεθεί το ερώτημα, ποιο είναι το πρότυπο του αντιδραστικού, αντιλαϊκού, αυταρχικού, συντηρητικού, σχεδόν αποκλειστικά θα φέρει στο μυαλό του την εικόνα του αλαζόνα Πασόκου, που δημιούργησε μέσα σε 20 χρόνια μία νέα εξουσιαστική κάστα πολιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, πανεπιστημιακών κ.λπ. Θα φέρει στο νου του την εικόνα των Μπίστηδων, Κουναλάκηδων, Στρατούληδων κ.α. που προκλητικά αρνούνται να συζητήσουν με όσους φοβούνται, χαρακτηρίζοντάς τους αφοριστικά ως «φασίστες» ή/και «ρατσιστές», καταδικάζοντάς τους παράλληλα στο πυρ το εξώτερον.


Ήταν υπεραρκετά 20 χρόνια «αριστερής» διακυβερνήσεως της χώρας μας, για να γκρεμιστεί ο μύθος της διαφορετικότητας, για να επιβεβαιωθεί ότι «Αριστερά» και «Δεξιά» είναι απλώς οι δύο όψεις του ίδιου κίβδηλου νομίσματος. Στο ίδιο έργο θεατές, παρατηρούμε ότι όσα δεν πρόλαβε ή για λόγους σκοπιμότητας δεν θέλησε να εφαρμόσει η «Αριστερά», τα υλοποιεί χωρίς καμία αναστολή η «Δεξιά», και αντιστρόφως. Αμφιβάλλει άραγε κανείς ότι τώρα που η «Δεξιά» κατήργησε το πανεπιστημιακό άσυλο, δεν πρόκειται ποτέ να το επαναφέρει μία «αριστερή» μελλοντική κυβέρνηση; Αν η «Δεξιά» επιτρέψει την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι η «Αριστερά» θα τα απαγορεύσει μελλοντικά;

Αν αμφιβάλλει κανείς, ας κοιτάξει την πολιτική της «Δεξιάς», όποτε βρέθηκε στην κυβέρνηση, σχετικά με την λαθρομετανάστευση (και την πρόσφατη θέσπιση του «αριθμού ρουφιανιάς» 11414), ας κοιτάξει την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας (νέα σχολικά βιβλία ιστορίας κ.λπ.), ας κοιτάξει την πολιτική του Υπουργείου Εξωτερικών (Αιγαίο, Κυπριακό, Σκοπιανό κ.λπ.). Στις μέρες μας μάλιστα, οι πρακτικές της «Δεξιάς» βρίσκουν συμπαραστάτες και κάποιους που τόλμησαν να παίξουν για αρκετό χρονικό διάστημα με τις ιδέες και τις αξίες του Ελληνικού Εθνικισμού και σήμερα της παρέχουν το άλλοθι που χρειάζεται...

«Αριστερά» και «Δεξιά» βαρύνονται εξίσου με εθνικά και κοινωνικά εγκλήματα, με τόσα ξεπουλήματα των εθνικών μας δικαίων και των κοινωνικών αγώνων του λαού μας, που κανονικά θα ‘πρεπε να μην έχουν το θάρρος ούτε να σηκώσουν το κεφάλι τους από το χώμα. Ο τεχνητός όμως διαχωρισμός του λαού σε «δεξιούς» και «αριστερούς» δίνει το δικαίωμα στην ύπαρξή τους, τους επιτρέπει να εξακολουθούν να δημαγωγούν και να πλήττουν την εθνική ομοψυχία και αξιοπρέπεια και να κρατούν ταπεινωμένο το έθνος.

Πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν «δεξιές» και «αριστερές» πολιτικές, δεν υπάρχουν «δεξιές» και «αριστερές» λύσεις. Υπάρχουν μόνο εθνικιστικές και διεθνιστικές πολιτικές, που στοχεύουν αντίστοιχα στην ενδυνάμωση ή στην καταστροφή του μοναδικού παράγοντα ανελίξεως της ανθρωπότητας, δηλαδή του έθνους. Αυτήν την απλή αλήθεια, την τόσο κατανοητή σε όσους έχουν παιδευτεί με τα πνευματικά νάματα των Ελλήνων εθνικιστών διανοητών, ίσως πρέπει να την ξαναθυμηθούμε όλοι όσοι επηρεάζουμε με τον α’ ή β’ τρόπο τις εσωτερικές εξελίξεις στο Πατριωτικό Κίνημα της χώρας μας.

Αλίμονο αν αφεθούμε να συμπαρασυρθούμε από τις σκοπιμότητες και τα βραχυπρόθεσμα μικροπολιτικά οφέλη (;) και αποκοπούμε από τις ιδεολογικές ρίζες μας και καταβολές μας. Τότε θα καταλήξουμε να ψάχνουμε για ένα κίβδηλο νόμισμα με ... τρεις όψεις!




Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 1ης Μαρτίου 2013 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.