Το Δ' Ράιχ μοιάζει και τώρα ανίκητο, όπως το 1940!

γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης



Ηττηθήκαμε! Το ομολόγησε, άλλωστε, και ο πρωθυπουργός στη Βουλή τα ξημερώματα της Πέμπτης. Ομως χάνεις μια μάχη μόνο αν τη δώσεις. Αν πας εξαρχής με κάτω τα χέρια, είναι βέβαιο ότι όχι μόνο θα διασυρθείς, αλλά θα σε θεωρήσει ο εχθρός τόσο εύκολο αντίπαλο, που θα περιμένει την ευκαιρία να σε αποτελειώσει πανηγυρικά.

Ποιος, όμως, ηττήθηκε; Ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του ή η ελληνική κοινωνία συνολικά; Δυστυχώς, η απάντηση είναι ότι ηττηθήκαμε όλοι μας! Ας μην επιχαίρουν, λοιπόν, ορισμένοι για τα νέα βάσανα που πέφτουν στις πλάτες των Ελλήνων.

Πριν από τη Μάχη των Θερμοπυλών η Πυθία είχε δώσει τον εξής χρησμό: «Είτε η Σπάρτη θα χαθεί είτε θα χάσει ένα βασιλιά». Μετά τις τελευταίες εξελίξεις δεν χρειάζεται να είσαι... Πυθία για να καταλάβεις ότι ο Τσίπρας προτίμησε να χαθεί ο ίδιος, από το να πέσει η χώρα (απροετοίμαστη) στο ναρκοπέδιο του Grexit. Δεν είναι μια ηρωική επιλογή (αφού έγινε εν μέσω λαθών και απίστευτης προχειρότητας), αλλά μια λύση ανάγκης. Θα ήταν τραγωδία για τον ίδιο τον Τσίπρα (αλλά και την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς) να χρεοκοπήσει η χώρα στα χέρια του (παρότι τον βαραίνουν τα λιγότερα λάθη συγκριτικά με τους προκατόχους του).

Το ερώτημα, πάντως, μπορεί να τεθεί και αλλιώς: Είχαμε ποτέ ελπίδες να νικήσουμε ή ζούσαμε το τελευταίο εξάμηνο στο ροζ συννεφάκι του ΣΥΡΙΖΑ; Μάλλον και αυτή η απάντηση είναι απογοητευτική. Δεν είχαμε καμιά ελπίδα από τη στιγμή που αντιμετωπίζαμε μόνοι το τέρας του Δ΄ Ράιχ που έχει κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Οι Γερμανοί αντί για Πάντσερ και Στούκας χρησιμοποιούν πλέον το χρήμα και βομβαρδίζουν ολόκληρους λαούς! Δεν είναι υπερβολή, είναι η αλήθεια που επιτέλους αντιλήφθηκαν και τα ξένα media.

Εδώ, όμως, ίσως να κρύβεται μια μικρή χαραμάδα ελπίδας, που μπορεί στο μέλλον να μετατρέψει τη σημερινή πανωλεθρία σε νίκη. Σήμερα είναι δύσκολο να δει κανείς πώς θα εξελιχθούν παγκοσμίως οι ισορροπίες σε λίγα χρόνια. Μοιάζει αδύνατο να απειληθεί τώρα η γερμανική παντοκρατορία. Ομως το ίδιο αδύνατο δεν φαινόταν και το 1940, όταν η μικρή Ελλάδα αντιστάθηκε και υπέστη εκδικητικά πραγματική γενοκτονία; Ομως άντεξε και λίγα χρόνια μετά βρισκόταν στο τραπέζι των νικητών, διεκδικώντας το μερίδιο της θυσίας της. Ποιος μπορεί, λοιπόν, να προεξοφλήσει ότι η Ιστορία δεν θα επαναληφθεί;

Επομένως ναι, χάθηκε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος είναι ακόμα σε εξέλιξη. Είναι αδυσώπητος, ανελέητος και απάνθρωπος. Θα προκαλέσει και άλλες απώλειες και, δυστυχώς, νέα θύματα. Ομως η έκβασή του ίσως δεν έχει φανεί ακόμα. Εξάλλου δεν είναι πλέον μακριά οι ισπανικές εκλογές, που μπορεί να αλλάξουν τις ισορροπίες. Κι αν γίνει και εκεί η ανατροπή, είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι λαοί.

Οσο για τον «βασιλιά» που χάθηκε, κι αυτό είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος. Ο Τσίπρας ναι μεν «τσαλακώθηκε», αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι έχει χάσει τα ερείσματά του στην κοινωνία. Οι πολίτες θύμωσαν, όμως βλέπουν αρκετές διαφορές με τους προηγούμενους (μνημονιακά μεταλλαγμένους) πρωθυπουργούς. Οι περισσότεροι του αναγνωρίζουν την προσπάθεια, τις καλές προθέσεις και, κυρίως, τα «καθαρά χέρια». Αν ειδικά το τελευταίο επιβεβαιωθεί με διώξεις διαπλεκομένων, τότε μην εκπλαγείτε αν ο «βασιλιάς αναστηθεί».




ΠΗΓΗ