Toυ Σάββα Καλεντερίδη
Επειδή τις τελευταίες μέρες ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά για επιθέσεις των ανταρτών του ΡΚΚ στην περιοχή του Πόντου, θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο να πούμε κι εμείς την άποψή μας, για να έχουν οι αναγνώστες μας μια σφαιρική άποψη για το τι γίνεται στην περιοχή – εκτός των άλλων ενόψει της λειτουργίας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Παναγία Σουμελά, στη Ματσούκα Τραπεζούντας, στις 15 Αυγούστου 2015.
Αποτελεί στρατηγική στόχευση του ΡΚΚ να αποκτήσει λαϊκά ερείσματα στην περιοχή του Πόντου. Αυτό γίνεται για πολλούς λόγους, τους οποίους καλόν είναι να μην τους αναφέρουμε εδώ. Όμως η πραγματοποίηση του στόχου αυτού είναι εξαιρετικά δύσκολη, γιατί οι κάτοικοι του Πόντου, ακόμα κι εκείνοι που έχουν αίσθηση της μακρινής ελληνικής, της λαζικής και της αρμενικής καταγωγής τους, είναι προσανατολισμένοι σταθερά στην υποστήριξη του κράτους και των συστημικών κομμάτων, μεταξύ άλλων και για λόγους επιβίωσης. Βλέπετε, η ιστορία τούς έχει διδάξει.
Απόδειξη αποτελεί η αποτυχία του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP) στις εκλογές της 7ης Ιουνίου να αποσπάσει ικανοποιητικά ποσοστά στους νομούς του Πόντου. Σε ελάχιστες περιοχές, όπως για παράδειγμα στο Άρτβιν, που συνορεύει με τη Γεωργία, οι αριστεροί και ορισμένοι Λαζοί ψήφισαν το HDP, το οποίο έλαβε το 3% των ψήφων, ενώ στους άλλους νομούς τα ποσοστά κυμάνθηκαν γύρω στο 1,5%.
Στο παρελθόν, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ένα αριστερό κόμμα με ιδιαίτερα στενές σχέσεις με το ΡΚΚ αποπειράθηκε να διεισδύσει και να αποκτήσει επιρροή στον Πόντο –και ειδικά στις περιοχές της Τραπεζούντας όπου κατοικούν ελληνόφωνοι–, χωρίς επιτυχία.
Έκτοτε, οι προσπάθειες του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος περιορίζονται στην εγκατάσταση ομάδων ανταρτών στις ορεινές περιοχές του Πόντου, οι οποίες χρησιμοποιούν ως επιχειρησιακή βάση και ως βάση ανεφοδιασμού την περιοχή του Ντερσίμ και υποστηρίζονται σε τοπικό επίπεδο κυρίως από οικογένειες αριστερών και από κοινότητες αλεβιτών που υπάρχουν στην περιοχή.
Πριν από την ανακοίνωση της κατάπαυσης του πυρός από τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν, τον Μάρτιο του 2013, το ΡΚΚ είχε κατορθώσει να εδραιώσει την παρουσία του στον Πόντο, όπου δρούσαν μικρές ομάδες ανταρτών, με συνολικό αριθμό ενόπλων που δεν ξεπερνούσαν τα τριάντα άτομα. Να σημειώσουμε εδώ ότι η παρουσία των ανταρτών έχει καθαρά συμβολικό, κυρίως πολιτικό χαρακτήρα, αφού τριάντα άνθρωποι δεν μπορούν να αποτελούν στρατιωτικού χαρακτήρα απειλή για την περιοχή. Όμως, και μόνο το γεγονός ότι ο τοπικός λαός ξέρει ότι στο βουνό υπάρχουν αντάρτες, αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία και μπορεί να δρομολογήσει καταστάσεις εξαιρετικά δυσάρεστες για την Τουρκία.
Με την ανακοίνωση της κατάπαυσης του πυρός και την έκκληση του Οτζαλάν να εγκαταλείψουν οι αντάρτες του ΡΚΚ το έδαφος της τουρκικής επικράτειας, ο ομάδες των ανταρτών που έδρευαν στον Πόντο και δραστηριοποιούνταν στους νομούς Αργυρούπολης (Γκιουμουσχανέ), Κερασούντος, Κοτυώρων (Ορντού), Αμάσειας, Αμισού και Ευδοκιάδος (Τοκάτης), άρχισαν σταδιακά να αποχωρούν, με αποτέλεσμα το ΡΚΚ να μην έχει ένοπλη παρουσία στην περιοχή.
Μετά την έναρξη των βομβαρδισμών από πλευράς της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας των στρατοπέδων του ΡΚΚ στο όρος Κανδήλι και σε άλλες περιοχές του Νοτίου Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), πριν από περίπου δέκα ημέρες, προφανώς το ΡΚΚ αποφάσισε να ξαναστείλει ομάδες ανταρτών στον Πόντο, γιατί οι εξελίξεις μάλλον οδηγούν σε κλιμάκωση του πολέμου μεταξύ Τουρκίας και ΡΚΚ. Και σε μια τέτοια περίπτωση, έχει τη δική του σημασία να είναι ανοιχτό και το μέτωπο του Πόντου, έστω και με λίγες και μικρές ομάδες ενόπλων ανταρτών! Όπως και να το κάνεις, είναι ένα επιπλέον μέτωπο.
Τις μέρες αυτές, λοιπόν, έχει σημάνει συναγερμός στις μονάδες της στρατοχωροφυλακής της περιοχής του Πόντου, κυρίως τους νομούς Κερασούντας και Αργυρούπολης, όπου σημειώθηκε μια σύγκρουση μικρής κλίμακας μεταξύ δύναμης της στρατοχωροφυλακής Κερασούντος και ομάδας ανταρτών, χωρίς θύματα. Στόχος των δυνάμεων ασφαλείας είναι να αποτρέψουν τη διείσδυση και την εγκατάσταση των ανταρτών στην περιοχή. Φυσικά έχουν προηγηθεί συλλήψεις πολιτών, οι οποίοι, με βάση τις αρχές ασφαλείας, είναι πιθανόν να αποτελέσουν τις ομάδες υποστήριξης των ανταρτών σε θέματα πληροφοριών, διοικητικής μέριμνας και επιμελητείας.
Έτσι έχει η κατάσταση στον Πόντο, και καλό είναι –αν αγαπάμε την περιοχή και τους ανθρώπους που κατοικούν εκεί– να κρατάμε χαμηλούς τόνους και να μην κάνουμε την τρίχα τριχιά. Μέρες που ’ναι…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου