Το θέμα είναι τι θ' αποφάσιζαν οι Βρετανοί. Η επιδεκτικότητα του Μεταξά στις γερμανικές προτάσεις μας αποκαλύπτει πως συμφωνούσαν για έναν διακανονισμό.
Κι αυτό γιατί δε θα ήταν αναγκασμένοι ν” αποσπάσουν στρατεύματα απ” το Αφρικανικό μέτωπο ώστε να βοηθήσουν την Ελλάδα σε περίπτωση γερμανικής επίθεσης. Στα πλαίσιο της επιθυμίας των Γερμανών για μη ολοκληρωτική ήττα των Ιταλών, ματαιώνεται και η επίθεση στην Αυλώνα.
Αν οι πιο πάνω τέσσερις ενδιαφερόμενοι, αντιμετώπιζαν τα πράγματα μέσα απ' αυτό το πρίσμα, κάποιοι άλλοι τ' αντιμετώπιζαν από 'να διαφορετικό. Κι αυτοί δεν ήταν άλλοι από τις ΗΠΑ και το Βατικανό. Τόσο η Ουάσινγκτον όσο κι η "Αγία Έδρα" είχαν ήδη κάνει τις επιλογές τους. Κι αυτές απέβλεπαν στην εκτόπιση των Βρετανών απ” τα νευραλγικοτερα σημεία του κόσμου. Η Ελλάδα συνδεόταν γεωγραφικά με τον χώρο που εποφθαλμιούσαν όσο τίποτα άλλο: Δηλ. τη Μ. Ανατολή και τα πετρέλαια της. Το σταυροδρόμι των τεσσάρων ηπείρων τ” οποίο μέχρι τώρα σκύλευαν περίπου μονοπωλιακά οι 'Αγγλοι. Όλα τα διαθέσιμα στοιχειά με τις λογικές προεκτάσεις τους, βοούν για ένα πράγμα. Οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να δουν το ελληνικό έδαφος πλην της Κρήτης, υπό γερμανική κατοχή.
Και τούτο γιατί απ” τη μια θ' άνοιγαν άλλη μια πληγή στη Βρετανική σφαίρα επιρροής. Απ' την άλλη θα διάθεταν μέσω Κρήτης το πιο καίριο αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Πράγματι η Κρήτη καλούταν να προστατέψει το "σιδερένιο έμβολο" προς τα πετρέλαια του ιρανικού κόλπου, τ' οποίο σκόπευαν να στήσουν μετά το μακελειό: Δηλ. το Ισραήλ.
Τη βεβαιότητα του κυνηγημένου φτωχοεβραιου ότι έφτασε η ώρα να "χτιστει εκ νέου ο ναός, τη συμμερίζονται και κάποιοι άλλοι. Κι αυτοί είναι τα μέλη των μυστικών θεοσοφικών
εταιριών της Ευρώπης. Η αίσθηση ότι "υπηρετούν έναν πανανθρώπινο σχεδιασμό τους κάνει να νιώθουν περήφανοι. Εξάλλου, η ματαιοδοξία τους ικανοποιείται στο έπακρο όταν αναλογίζονται ότι αυτοί ειν' οι "εκλεκτοί που κλήθηκαν μυστικά απ'το Θεό" -δηλ. απ' τους των... αμερικανικών πολυεθνικών να στηρίξουν "το κοσμοϊστορικό” αυτό έργο. Το ότι η υποστήριξη τους αποσπάστηκε μέσω μιας κάθε άλλο παρά θεάρεστης συνδιαλλαγής -διάβαζε: δωροδοκία- αποτελεί γι' αυτούς λεπτομέρεια. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως στα θεοσκότεινα ιερά”, οπού οι "εκλεκτοί” "επικοινωνούν" με το "θεια", πέφτει αγριο δούλεμα. Ο ένας δουλεύει τον άλλο κι οι δυο μαζί τον εαυτό τους.
Έτσι κι αλλιώς τα ζητούμενα Αγγλίας-ΗΠΑ 'αποκρυσταλλώνονται ως προς τη τύχη της Ελλάδας στο εξής σχήμα –οι μεν βρετανοί επιθυμούν ν αποτραπεί η κατοχή της απ” τους Γερμανούς αν αυτό καταστεί αδύνατο, να φροντίσουν τουλάχιστον, όπως διασωθεὶ η μισή χωρά. Και τούτο προκειμένου να διαθέτουν μια βάση επιχειρήσεων εναντία στους Ναζἱ της βαλκανικής. Οι ΗΠΑ και το Βατικανό αντίθετα επιθυμούν την εξ ολοκλήρου υποδούλωση της Ελλάδας, ώστε η ελληνική κυβέρνηση να μεταφερθεἰ στην Κρήτη. Ελπίζουν πως έτσι θα υποδαυλίσουν ένα” αυτονομιστικό όσο κι αντιμοναρχικό κλίμα στη μεγαλόνησο. Αυτό δε θα ήταν και τόσο δύσκολο με τους δυνάμει αντιμοναρχικούς Κρητικούς. Καθοδηγούμενοι κατάλληλα -σε περίπτωση λιγόχρονης υποδούλωσης της Ελλάδας απ' τους Ναζί- θα προχωρούσαν σ” εκθρόνιση του αντιβενιζελικου-Γλυξμπουργκ ,θα σχηματιζόταν κυβέρνηση από βέρους Κρητικούς στη συνεχεία και όταν θ' απελευθερωνόταν η Ελλάδα οι Άγγλοι θα επεδίωκαν την επιστροφή του υποτακτικού τους μονάρχη στον ελληνικό θρόνο.
Οι Κρητικοἱ θ' αντιτίθονταν σφοδρά, οντας δημοκρατικοί από πεποίθηση. Και καθώς οι Άγγλοι δε θα υποχωρούσαν στο θέμα του βασιλιά, θ” ανακήρυτταν το νησί τους ανεξάρτητη δημοκρατία.Στη περίπτωση αυτή θα ζητούσαν προστασία απ' τη μονή δύναμη που θα ήταν διατεθειμένη να τους τη δώσει. Δηλ. τις ΗΠΑ.Με λίγα λόγια επρόκειτο για ένα σατανικό όσο και πολυδιάστατο σενάριο. 'Ένα σενάριο βασισμένο σ” όλο το οικονομικοπολιτικό και ψυχολογικό πλέγμα της εποχής. Τελικός του στόχος η επαρκής γεωγραφική θωράκιση του Ισραήλ. Αν η Κρήτη παράμενε ενωμένη με την Ελλάδα τότε οι ΗΠΑ θα ήταν υποχρεωμένες να εκλιπαρούν κάθε τόσο τη Βρετανἰα όπως ευδοκήσει να συγκατανευσει στον εκαστοτε ανεφοδιασμό του Ισραήλ. Το θέμα όμως ήταν πως οι ΗΠΑ επιζητούσαν να πλήξουν τη Βρετανία κι οχι να την εκλιπαρούν.
Απο το βιβλίο Οι Μιγάδες της Ελληνικής Ιστορίας του Νίκου Βεργίδη
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου