Τι θα φέρει η «επόμενη ημέρα» για τη Βενεζουέλα;

…Και ποιες κινήσεις θα πρέπει να αναμένονται από την πλευρά των ΗΠΑ; 


Pravda 

12 Μαρτίου 2013
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 


Την Τετάρτη το πρωί, 6 Μαρτίου, ο θάνατος του Προέδρου της Βενεζουέλας, Hugo Chávez, ηγέτη του κινήματος της Μπολιβαριανής Eπανάστασης και "ορκισμένου" αντιπάλου των Ηνωμένων Πολιτειών, συγκλόνισε τον κόσμο. 

Τι ξημερώνει για τη χώρα αυτή μετά τον θάνατο του χαρισματικού ηγέτη της; Θα δραστηριοποιηθούν οι ΗΠΑ πιο εντατικά προς την κατεύθυνση της Βενεζουέλας; Υπάρχει πιθανότητα να ξεσπάσει μια «χρωματιστή επανάσταση» στη χώρα; Είναι κοινό μυστικό ότι η Δύση προσπάθησε να ανατρέψει το καθεστώς του Chávez το 2002 και όχι μόνο.


Η Pravda συνομίλησε με τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ακαδημίας Γεωπολιτικής, διδάκτορα Ιστορικών Επιστημών και στρατηγό ε.α. Leonid Ivashov, ζητώντας την άποψή του για το θέμα αυτό. 


Μας είπε, λοιπόν, ο στρατηγός Ivashov: 

 «Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα μιλήσουμε για την Λατινική Αμερική στο σύνολό της ή τη Νότιο Αμερική ειδικότερα. Και οι δύο αποτελούν ξεχωριστά πολιτισμικά συστήματα, αν τις θεωρήσει κανείς ως πόλους αντίστασης κατά του αμερικανισμού. Πρόκειται για ένα μοναδικό κράμα πολιτισμών που έχει τις ρίζες του στους Αζτέκους και τους Μάγια, αλλά συνδυάζει επίσης στοιχεία από την ισπανική και πορτογαλική κουλτούρα, καθώς και την αφρικανική. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν αλληλεπιδράσει μεταξύ τους με αποτέλεσμα να έχουμε σήμερα στην γεωγραφική αυτή περιοχή έναν ξεχωριστό πολιτισμό, που διαφέρει αισθητά από εκείνον της Βόρειας Αμερικής και της Αφρικής, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, ως αποτέλεσμα μιας ενδιαφέρουσας διαδικασίας . Σήμερα έχει δημιουργηθεί ένας πόλος αντίδρασης σε αυτές τις χώρες έναντι καταστάσεων του παρελθόντος, όπως είναι η καταστροφή εκείνων των πολιτισμών από τους Ευρωπαίους. Ευτυχώς για αυτούς τους λαούς, οι ρίζες τους διασώθηκαν. 


Δεύτερον, το κίνημα που έχει διαμορφωθεί σε αυτές τις χώρες αποτελεί μια αντίδραση στο αμερικανικό Δόγμα Μονρόε, που πρωτοεφαρμόστηκε το 1823 και εξακολουθεί να εφαρμόζεται σήμερα. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να κρατήσουν όλη την ήπειρο υπό τον αυστηρό έλεγχό τους, να μην επιτρέψουν σε κανέναν άλλο να έχει πολιτική επιρροή εκεί, κλπ. Πλην όμως, σήμερα, οι ΗΠΑ δεν έχουν την απαιτούμενη ισχύ ώστε να διατηρηθεί όλη αυτή η περιοχή υπό τον στρατιωτικό τους έλεγχο. Υπάρχει πλέον μια περιφερειακή δύναμη στην ήπειρο: η Βραζιλία. Είναι μεν μια πορτογαλόφωνη χώρα, αλλά δεν παύει να είναι η ισχυρότερη χώρα στην Ν. Αμερική. Υπάρχουν χώρες που ακόμη παλεύουν για εθνική ανεξαρτησία στην ήπειρο αυτή, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και υπάρχει παράλληλα μια έκδηλη τάση αναβίωσης του πολιτισμού διάφορων Ινδιάνικων φυλών στην ενδοχώρα αυτών των κρατών. 


Η Βενεζουέλα είναι σήμερα μια πολιτική δύναμη, η οποία, στα πλαίσια της αντιαμερικανικής πολιτικής την οποία εφαρμόζει, χρησιμοποιεί όλους τους πόρους της χώρας προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας, ολόκληρου του λαού της. Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται μέσω της κρατικοποίησης της βιομηχανίας πετρελαίου, μέσω της άσκησης μιας κυρίαρχης πολιτικής ανεξάρτητης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ούτω καθεξής. Προς το παρόν οι ΗΠΑ δεν φοβούνται τη Βενεζουέλα. Η χώρα έχει μεν κρατικοποιήσει την πετρελαϊκή της βιομηχανία, αλλά εξακολουθεί να εφοδιάζει με πετρέλαιο διάφορες αμερικανικές εταιρείες, με αρκετά μεγάλο οικονομικό όφελος. Ήταν μια πολύ ευέλικτη κίνηση του Chávez, ο οποίος δεν επέλεξε την πολιτική της απομόνωσης. Αφού κρατικοποίησε την πετρελαϊκή βιομηχανία, κάλεσε τους Αμερικανούς να αγοράσουν το πετρέλαιο της χώρας του σε πολύ προσοδοφόρα τιμή για την ίδια την Βενεζουέλα. 


Ο λόγος για τον οποίο ο Chávez ήταν επικίνδυνος για τις ΗΠΑ ήταν ότι αποτελούσε σύμβολο του απελευθερωτικού αγώνα της Νοτιοαμερικανικής Ηπείρου και σύμβολο της οικοδόμησης μιας οικονομίας προς το συμφέρον ολόκληρης της χώρας, και όχι προς το συμφέρον των διαφόρων εταιρειών. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος που ήταν τόσο δημοφιλής. Επιπλέον, απέδειξε ότι διαθέτει πολιτικό θάρρος, όταν ταπείνωσε τον George W. Bush σε ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη (ο Bush είχε ήδη προσβάλει τον Chávez, αποχωρώντας από την αίθουσα), αποκαλώντας τον Αμερικανό Πρόεδρο "διάβολο". Προσωπικότητες όπως ο Chávez είναι επικίνδυνες για τις ΗΠΑ και το σύστημα το οποίο εκπροσωπούν, αφού ήδη υπάρχουν αρκετές χώρες που υιοθετούν αυτό το εναλλακτικό μοντέλο, και οι χώρες αυτές ενδέχεται να αποτελέσουν παράδειγμα για τις υπόλοιπες. 


Η Κούβα ήταν η πρώτη διδάξασα, αργότερα και η Νικαράγουα, όπου οι αδελφοί Ortega επιχείρησαν να εφαρμόσουν μια ανεξάρτητη πολιτική, αλλά σήμερα ο κύκλος έχει διευρυνθεί. Ανάμεσα στις χώρες αυτές, η Βενεζουέλα είναι η αδιαφιλονίκητη πρωτοπόρος. Παρόμοια πολιτική έχουν υιοθετήσει επίσης η Κούβα, η Νικαράγουα, η Βολιβία και άλλες χώρες. 


Στο προσεχές μέλλον, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι Αμερικανοί θα επιχειρήσουν να αποκτήσουν τον έλεγχο της νέας κυβέρνησης και του νέου προέδρου, ο οποίος θα διαδεχθεί τον Chávez. 


Πώς θα συμβεί κάτι τέτοιο; Υπάρχουν πολλές επιλογές. Αυτή των οικονομικών εκβιασμών, της άσκησης πίεσης, της απόπειρας απόκτησης πολιτικού ελέγχου και – το πιθανότερο απ’ όλα – εκείνη της απόπειρας οργάνωσης μιας «χρωματιστής επανάστασης», καθώς και άλλες παρεμφερείς τακτικές. 


Φυσικά, όποια μέθοδος και αν υιοθετηθεί από τους Αμερικανούς θα εφαρμοστεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι τελευταίοι να επωφεληθούν κατάλληλα από την προκύπτουσα κατάσταση». 




ΠΗΓΗ