Ο διαχρονικός ρόλος των Rothchild στην Ελλάδα

Επιμέλεια: Ο «Πεφωτισμένος»

«Πραγματικά το υπόλοιπο του 19ου αιώνα, είναι γνωστό σαν η εποχή των Rothschild».
Ο πλούτος της οικογένειας Rothschild, είναι πραγματικά ανυπολόγιστος...

Ένας συγγραφέας, ο Ιγνάτιος Μπάλλα (Ignatius Balla), υπολόγισε το 1913 την ατομική τους περιουσία, σε πάνω από 2 δις δολάρια, με δεδομένο ότι η αγοραστική δύναμη του δολαρίου εκείνης της εποχής ήταν πάνω από 1000% της σημερινής.

Παρά τον υπερβολικό πλούτο, η οικογένεια γενικά καλλιέργησε μια διακριτική ατμόσφαιρα, «αφάνειας κι ανωνυμίας». Αν κι η οικογένεια ελέγχει «χιλιάδες τράπεζες,. βιομηχανικές, εμπορικές, μεταλλευτικές και τουριστικές επιχειρήσεις», μόνο μια χούφτα μέλη των διοικητικών συμβουλίων της φέρουν το όνομα των Rothschild.

Με το τέλος του 19ου αιώνα, ένας ειδικός υπολόγισε ότι η οικογένεια Rothschild είχε υπό τον έλεγχό της τον μισό πλούτο του πλανήτη. Ανεξάρτητα με την έκταση της τεράστιας περιουσίας τους, είναι λογικό να υποθέσουμε, ότι το ποσοστό συμμετοχής τους στον παγκόσμιο πλούτο έχει αυξηθεί δραματικά από τότε, καθώς η δύναμη που συσσωρεύεται γεννά την όρεξη για περισσότερη δύναμη.
Αλλ' απ' τις αρχές του 20ού αιώνα οι Rothschild έχουν προσεκτικά καλλιεργήσει την αντίληψη, ότι η δύναμή τους κατά κάποιο τρόπο φθίνει, έστω κι αν ο πλούτος τους, όπως κι αυτός των οικονομικών συμμάχων τους, αναλογικά αυξάνει, όπως κι ο έλεγχος που ασκούν στις τράπεζες, στις καταχρεωμένες επιχειρήσεις, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στους πολιτικούς και στα κράτη. Παντού, έχουν διαμέσους πληρεξουσίους αντιπροσώπους και διαπλεκόμενα διευθυντήρια, που συγκαλύπτουν τον πραγματικό τους ρόλο. (Απότοβιβλίοκαιτο video "The money Masters: How International Bankers Gained Control of America", του Patrick J. Carmack).

Μ' αυτό τον τρόπο τελείωνε το άρθρο: «Οι κεντρικές τράπεζες κι ο ιδιωτικός έλεγχος του χρήματος».

Παρακάτω θα διαβάσετε μια ιστορική αναδρομή στην παρουσία της οικογενείας Rothschild στην Ελλάδα.

Ο λόγος της ιστορικής αναδρομής γίνεται προκειμένου να ερμηνευθεί λ.χ. το «διαζύγιο στην ενοποίηση των Τραπεζών Εθνική και Alpha».

Η συγχώνευση, που δεν πραγματοποιήθηκε, μεταξύ των δύο μεγαλύτερων τραπεζών στην Ελλάδα (δεν γράφεται «Ελληνικών», γιατί δεν είναι...), της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (ΕΤΕ) και της AlphaBank (πρώην Τραπέζης Πίστεως) και το φαινόμενο των ημερών μας, η διαπλοκή κι η σύγκρουση των «Eλλήνων» κεφαλαιούχων, μεταξύ τους, ενώ είναι ξεκάθαρο, ότι άλλοι κάνουν «κουμάντο» στον τόπο αυτό...

Δημοσιεύτηκαν, λοιπόν, αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας και τη συμβολή της οικογενείας Rothschild σ' αυτή, από το 1821 μέχρι σήμερα. Τα στοιχεία αυτά παρατίθενται στις επόμενες γραμμές, όσο δε φαίνονται πως είναι απίθανα, άλλο τόσο είναι – δυστυχώς – αληθινά...




Η Ιστορία


Το 1821

Κατά τη διάρκεια του δαπανηρού, αλλά, κυρίως, αιματηρού αγώνα, ο Ελληνισμός είχε ως μόνη διέξοδο του, για να επιβιώσει και να συνεχίσει την εξέγερση, τον εσωτερικό δανεισμό. Οι μόνοι πρόθυμοι να δανείσουν τους Έλληνες ήταν οι τοκογλύφοι τραπεζίτες, θέτοντας φυσικά ως προϋπόθεση για τη σύναψη δανείων, όρους εξοντωτικούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Αγγλοεβραίοι τραπεζίτες Ρικάρντο (Ιωσήφ και Σαμψών), εμφανίσθηκαν πρόθυμοι να δανειοδοτήσουν τους Έλληνες, υπό την προϋπόθεση όμως, ότι θα ελάμβαναν ως υποθήκη ολόκληρη την Κορινθία και θα εισέπρατταν, ως εξόφληση, τα διπλάσια χρήματα, απ' όσα είχαν συγκεντρώσει ως φιλέλληνες απ' ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδιαίτερα επαχθείς ήταν κι οι όροι του Εβραίου τραπεζίτη Rothschild. Το αποτέλεσμα ήταν, το Έθνος δανειοδοτούμενο κάτω από ληστρικές συνθήκες, να περιέλθει σε μια πιο ασφυκτική μορφή εξάρτησης, την οικονομική..

Τελικά το πρώτο δάνειο του Αγώνα συνάφθηκε στην Αγγλία, το 1824. Οι Έλληνες απεσταλμένοι Ι. Ορλάνδος και Α. Λουριώτης, συνομολόγησαν με τον οίκο Λόφνουν, στις 21 Φεβρουαρίου 1824, δάνειο ύψους 800.000 λιρών στερλινών, σε τιμή έκδοσης 59% κι ετήσιο τόκο 5%, επί της ονομαστικής αξίας του δανείου. Για την απόσβεση του δανείου, καθοριζόταν διάστημα 36 ετών. Ως εγγύηση δε – παρακαταθήκη ή collateral - για την αποπληρωμή του δανείου, είχε συμφωνηθεί να τελούν όλα τα «Εθνικά κτήματα».

Ωστόσο απ' το ονομαστικό κεφάλαιο, που αποτελούσε το ποσό του δανείου (800.000 λίρες), μόνο οι 298.700 δόθηκαν στους Έλληνες. Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού, εξανεμίστηκε σε προμήθειες και... σ' έξοδα. Το τελικό ποσό αποφασίσθηκε να κατατεθεί στις τράπεζες του Καίσαρα Λογοθέτη και του Εβραίου Σαμουήλ Βαρφ, στη Ζάκυνθο. Επομένως, ακόμη και το εναπομείναν από τη λεηλασία ποσό, καθυστέρησε αρκετά να φθάσει στην, Ελλάδα, στελνόταν δε μ' αγγλικά πλοία, υπό τη μορφή δόσεων, δυσχεραίνοντας σημαντικά την έκβαση του αγώνα.

Το δεύτερο αγγλικό δάνειο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν οι αδελφοί Ρικάρντο, οι ληστρικές αξιώσεις των οποίων αναφέρθηκαν παραπάνω. Η συμφωνία για τη σύναψη του δανείου, τελικά υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1825. Το ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν στα 2.000.000 λίρες στερλίνες, για έξοδα δε του... τραπεζικού οίκου, όπως προμήθεια πληρωμής τόκου, προμήθεια για τα μεσιτικά έξοδα συνομολογήσεως, καθώς και για όλες τις «εκδουλεύσεις», το ύψος του ποσού το οποίο θα παρελάμβαναν οι Έλληνες, κατήλθε στις 816.ΟΟΟ λίρες, ενώ η χρέωση, λόγω του δανείου, ίσχυσε για ολόκληρο το ποσό (2.000.000 λίρες). Πληρώνονταν, απ' το ποσό αυτό, προκαταβολικά κι οι τόκοι. Όμως ούτε κι αυτό το ποσό, τελικά, ήταν στη διάθεση των Ελλήνων. Τέθηκε στη διάθεση της διαχειρίσεως, μ' εκβιαστικούς όρους κι αντί να σταλούν όπλα και χρήματα στην Ελλάδα, όπως είχε εκ των προτέρων συμφωνηθεί, παραγγέλθηκαν πλοία στην Αγγλία, φρεγάτες στις ΗΠΑ, μισθώθηκαν πανάκριβα αμειβόμενοι ξένοι στρατιωτικοί, οι οποίοι ήλθαν στην Ελλάδα, όχι βέβαια για να συμβάλλουν στην διεξαγωγή του Αγώνα, αλλά για να θησαυρίσουν, εκμεταλλευόμενοι καιροσκοπικά, τις δυσμενείς για τον Ελληνισμό συγκυρίες, το δε εναπομείναν ποσό κατασπαταλήθηκε στο... χρηματιστήριο...



Το 1838

Περί του Jean Gabriel Eynard, Ελβετού τραπεζίτη και φιλέλληνα... Είχε ιδιωτική δανειοδοτική πράξη στην Αθήνα - υπήρχε κι άλλη μια στον Πειραιά, αγγλικού τραπεζικού οίκου. Ενίσχυσε την οικονομία με ποικίλα δάνεια, ιδιωτικά και δημόσια. «Ήταν αυτός που πρότεινε να γίνει ένας από τους υιούς του Λουδοβίκου βασιλεύς της Ελλάδος. Τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρον του Σωτήρος από τον Όθωνα, για το ενδιαφέρον του στην ίδρυση της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος» (Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, Σπ. Β. Μαρκεζίνη, Τόμος α)

Ο Jean Gabriel Eynard, παραχωρεί στον Γεώργιο Σταύρο, ο οποίος έχει ήδη χρηματίσει ταμίας του Εκτελεστικού και μέλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθώς και στον στενό του φίλο Γάλλο οικονομολόγο Arthemond de Regny, τα κεφάλαια που έχει ήδη εισαγάγει στην Ελλάδα, 300.000 φράγκα, με σκοπό την έκδοση και υποστήριξη ταμειακών γραμματίων του δημοσίου και τη βραχυπρόθεσμη προεξόφληση εμπορικών γραμματίων, με τόκο 8%. (http://www.nbg.gr)



Το 1841, Νοέμβριος

Πρώτοι μεγάλοι μέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας είναι το ελληνικό κράτος, με 1.000 μετοχές, ο Νικόλαος Ζωσιμάς με 500 μετοχές, ο Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος με 300, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Β' της Βαυαρίας με 200, ο Κωνσταντίνος Βράνης με 150, ο Θεόδωρος Ράλλης με 100, οι τραπεζίτες Rothschild, κ.ά.

Την 13η Νοεμβρίου του 1841, συνέρχεται η προκαταρκτική συνέλευση των - μέχρι τη στιγμή εκείνη - μετόχων και εκλέγει, στις 17 Νοεμβρίου, παμψηφεί τον Γεώργιο Σταύρο, ως τον πρώτο Διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας και τον Κωνσταντίνο Βράνη, ως Υποδιευθυντή. Η συνέλευση εγκρίνει ακόμη τον εσωτερικό κανονισμό των συνεδριάσεων της και εκλέγει ως επίτιμους διοικητές τους Ιωάννη-Γαβριήλ Εϋνάρδο και Ν. Ζωσιμά, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη συμβολή τους στη δημιουργία της Εθνικής Τράπεζας, (http://www.nbg.gr).

Και λίγα λόγια οφείλονται με τιμή, για την μεγάλη Ηπειρώτικη οικογένεια των Ζωσιμάδων, που κατάγονταν απ' το χωριό Γραμμένο των Ιωαννίνων. Γεννήθηκαν στα Γιάννενα ανάμεσα στα 1754 και 1762. Ολόκληρη την περιουσία τους, που απέκτησαν στη Μόσχα και στο Λιβόρνο της Ιταλίας, τη διέθεσαν για την ίδρυση Ευαγών Πνευματικών Ιδρυμάτων, καθώς και για την αρωγή αναξιοπαθούντων συμπατριωτών τους. Τα πιο γνωστά ιδρύματα τους: Ζωσιμαία Σχολή, Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη, όλα στα Γιάννινα. Ανακαίνισαν πέντε εκκλησίες στα Γιάννινα και συνεισέφεραν οικονομικά στο γηροκομείο, στο ορφανοτροφείο και στο ελληνικό σχολείο της Πάτμου. Ανεκτίμητη ήταν η συμβολή τους στον ελληνικό διαφωτισμό και την εθνική αναγέννηση.

«Από του 1792 οι αδελφοί Αναστάσιος, Νικόλαος, Ζώης και Μιχαήλ, αποθανόντων των δύο ετέρων Ιωάννου και Θεοδοσίου, από κοινού αποφασίζουν, ίνα μείνωσιν άγαμοι προς βοήθειαν του έθνους ημών... ίνα εν άκρα οικονομία βιώσαντες και άκληροι αποθανόντες, κληροδοτήσωσιν εις τους συμπολίτας αυτών και εις το έθνος τα μέσα του εξανθρωπισμού και της προστασίας, νυμφευθέντες ούτοι την πατρίδα, - την αιδέσιμον ημών ταύτην τιθήνην, - και δαψιλεστάτας εις αυτήν δωρεάς αντί τέκνων προσενελκόντες» (Ηπειρωτικά Αγαθοεργήματα, Ιωάννου Λαμπρίδου, Λόγος εκφωνηθείς εις το επέτειον μνημόσυνον των αοιδίμων Ζωσιμάδων, 8 Νοεμβρίου 1879)


Το 1842

Κατά την ημέρα έναρξης των εργασιών της Τράπεζας, το κατατεθειμένο κεφάλαιο ανέρχεται σε 3.402.000 δρχ. κι αντιστοιχεί σε 3.402 μετοχές των 1.000 δρχ. Μέχρι το τέλος του έτους, το κατατεθειμένο κεφάλαιο θα ανέλθει σε 3.949.000 δραχμές. (http://www.nbg.gr)

Πρώτοι μέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας είναι το Ελληνικό Κράτος (δηλαδή ο Βασιλεύς) με 1.000 μετοχές, ο Νικόλαος Ζωσιμάς με 500 μετοχές, ο Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος με 300, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Β' της Βαυαρίας με 200, ο Κωνσταντίνος Βράνης με 150, ο Θεόδωρος Ράλλης με 100, οι τραπεζίτες Rothschild με 100, ο Γ. Σταύρος με τουλάχιστον 500 (καθώς είχε χρηματοδοτηθεί από τον Εϋνάρδο γι αυτό το λόγο). Ακόμα μετοχές είχαν οι Λ. Ράλλης, Εμμ. Μεσθενεύς, Γ. Μ. Αντωνόπουλος, Κ. Δουρούτης, Παν. Λαζαρής, Ι. Μπούκρας, Αν. Περίδης, Π. Τζάλλας, Ν. Μαυρομμάτης, Α. Ρουζιού, Δ. Κυργούσιος κι άλλοι, εν συνόλω 125 μετόχων (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών & Ιστορία της ΕΤΕ 1842-1902 & Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος)



Το 1843

«... ανησυχία για την τύχη της Εθνικής Τράπεζας, που ιδρύθηκε από το κράτος το 1841, με ιδιωτικά κεφάλαια. Ο φόβος εδώ ήταν η επέμβαση κι ο οικονομικός έλεγχος των ξένων τραπεζιτών, του Εϋνάρδου, του Rothschild κι άλλων ή του προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου Γάλλου Λεμέτρ». O Γάλλος σύμβουλος της ΕΤΕ, ήταν αυτός που υπέδειξε στον Κωλέττη την υποθήκευση των εθνικών γαιών για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας προς την Αγγλία. Κάτι, που όμως είχε ήδη συμβεί προς τους Άγγλους ομολογιούχους, κατά τη διάρκεια του Αγώνα (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμος ιγ', σελ. 89).


Το 1846

Με το Βασιλικό Διάταγμα της 2ας Απριλίου δόθηκε το δικαίωμα μιας υπογραφής εκπροσώπησης της ΕΤΕ στους ανταποκριτές εξωτερικού, κ. κ. Εϋνάρδο, Rothschild, Γ. Όδιερ και Σία και Εϊχτάλ. (Ιστορία της ΕΤΕ 1842-1902, Ι Ιωάννου Α. Βαλαωρίτου, Υποδιοικητού, σελ. 17)



Το 1868, στις 23 Δεκεμβρίου

Στο μεταλλικό αποταμίευμα της ΕΤΕ (8.860.000 δρχ) προστίθενται και τα υπό των ανταποκριτών του εξωτερικού, εις πρώτη ζήτηση οφειλόμενα, ιδίως του Οίκου Rothschild (1.460.800 δρχ). (Ιστορία της ΕΤΕ 1842-1902, Ιωάννου Α. Βαλαωρίτου, Υποδιοικητού, σελ. 53)



Το 1878, Ιανουάριος

Δημιουργήθηκε πανικός, από κακή πληροφόρηση, ότι ο Τουρκικός Στόλος θα βομβάρδιζε και θα καταλάμβανε τα ελληνικά λιμάνια. Τότε ο Διοικητής της ΕΤΕ Μάρκος Ρενιέρης, έστειλε τηλεγράφημα στους Αδελφούς Rothschild στο Παρίσι, να μεσολαβήσουν στη Γαλλική Κυβέρνηση για ν' αποστείλει ένα άγημα Γάλλων πεζοναυτών, προς φρούρηση της ΕΤΕ από τους Τούρκους (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμος ιγ', σελ. 332).




Τα Παρκερικά και ο Πατσίφικο

Ένα γεγονός που δεν έχει γίνει γνωστό στο Ελληνικό κοινό, είναι η εμπλοκή του Οίκου Rothschild στα λεγόμενα «παρκερικά». Αιτία για τα Παρκερικά στάθηκε όταν στο έτος 1847, το Πάσχα, ο Κωλέττης σ' ένδειξη «καλής θέλησης» προς τον Rothschild, που εκείνη την εποχή βρισκόταν στην Αθήνα, απαγόρευσε το παραδοσιακό κάψιμο του Ιούδα. Λίγο αργότερα, η «παρέμβαση» Rothschild και η «ανοησία» του Κωλέττη, οδήγησαν σ' ένα ακόμη δυστυχές γεγονός για την χώρα μας.

Έτσι τη Μεγάλη Εβδομάδα, λίγο μετά την περιφορά του Επιταφίου κι όταν ο κόσμος επέστρεφε, περνώντας έξω από την κατοικία του τοκογλύφου Πατσίφικο, προκαλούμενος από τον τελευταίο και μ' οδηγό την λαϊκή οργή, που υπήρχε για την απαγόρευση του εθίμου, έφτασε στο σημείο να κάψει το σπίτι του Πατσίφικο, που ασφαλώς κατέφυγε στην Αγγλική πρεσβεία.

Το ποσό που απαιτήθηκε ως αποζημίωση από το Ελληνικό κράτος, ήταν εξωπραγματικό για τις δυνατότητες μας. Αποτέλεσμα του γεγονότος ήταν η πίεση που ασκήθηκε στην Ελλάδα από τους Άγγλους κι η οποία κατέληξε στον ναυτικό αποκλεισμό του Πειραιά. Τελικά με την παρέμβαση των Ρώσων και Γάλλων, έγινε συμβιβασμός στο επίσης υπέρογκο ποσό, που η Ελλάς εκλήθη να καταβάλλει στον τοκογλύφο, όπως κι έγινε.




Επιστροφή στο σήμερα...

Στο παραπάνω κείμενο μπορεί ο καθένας να παρατηρήσει πως, πλην των αδελφών Ζωσιμάδων, οι υπόλοιποι μέτοχοι της ΕΤΕ, αλλά κι οι διοικούντες την τράπεζα, προφανώς περισσότερο ενδιαφέρονταν για την φύλαξη κι ισχυροποίηση της τράπεζας, παρά για τις τύχες του λαού μας, ιδιαίτερα με το τελευταίο επεισόδιο του 1878.

Προσέξτε, επίσης, τη μεγάλη παρείσφρηση της οικογένειας των Rothschild στη χώρα μας, που, όμως, δεν περιορίζεται μόνο στα χρόνια εκείνα...

Αλλά ας προχωρήσουμε την εξιστόρησή μας...




Από το 1990 μέχρι σήμερα
Στις 12 Μαΐου 1998, πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Χίλτον, στην Αθήνα, Συνέδριο με θέμα «Ιδιωτικοποιήσεις: Πραγματικότητα και Θεωρία». Κύριος ομιλητής ήταν ο Γιάννος Παπαντωνίου, Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Ανάμεσα στους υπολοίπους ομιλητές ήταν κι ο Oliver Letwin, Διευθύνων Σύμβουλος της Ν. Μ. Rothschild & Sons LTD (http://www.iobe.gr/activ.htm).

Η συγχώνευση των δύο μεγάλων ολλανδικών τραπεζών ABN (Algememe Bank Nederland) και AMRO (Amsterdam-Rotterdam Bank), που έγινε το 1990, κατέληξε σε μείωση toy προσωπικού κατά 6% στην εγχώρια αγορά. Πρόσφατα ανακοινώθηκε κι η στρατηγική συμμαχία (χωρίς ανταλλαγή μετοχών) με την αμερικανική επενδυτική τράπεζα Ν. Μ. Rothschild & Sons, που επίσης έψαχνε για εταίρο στον ευρωπαϊκό χώρο, μετά την αποτυχία συνεργασίας με τη βρετανική Smith New Court, που τελικά εξαγοράστηκε από τη Merill Lynch (http://yvww.ine.otoe.ffl/ekdoseis/eksyh ... Y-ket2.htm - Από την εργασία για το Ινστιτούτο Εργασίας της ΟΤΟΕ, των Α. Αρχοντάκη και Γ. Κυριακόπουλου).




Οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός του ελληνικού τραπεζικού συστήματος

Το αναπτυξιακό σχέδιο της TVX Gold Inc. (ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική) στην Ελλάδα, ολοκληρώθηκε από την Ν. Μ. Rothschild & Sons (London and Toronto)

H κοινοπραξία, που αποτελείτο απ' τους διεθνείς οίκους ABN Amrο, Goldman Sachs και Rothschild, επιλέχθηκε τελικά από τις τράπεζες Εθνική και Πίστεως, για Σύμβουλος στη Μετοχοποίηση της ΔΕΗ (έτος 2000). Υπενθυμίζεται ότι Εθνική και Πίστεως, τίθενται επικεφαλής της Ομάδας των Συμβούλων και θ' αναλάβουν το έργο της Μετοχοποίησης της ΔΕΗ στο εσωτερικό, ενώ η ξένη κοινοπραξία θα έχει την ευθύνη για το διεθνές τμήμα. Σημειώνεται ότι το ποσοστό Μετοχοποίησης της ΔΕΗ, αναμένεται να περιοριστεί τελικά στο 10%, ενώ η όλη διαδικασία θα ολοκληρωθεί εντός του έτους (http://news.in.gr - 7/3/2000).

Τρία ευρωπαϊκά ταχυδρομεία, τα γερμανικά Deutsche Post, τα γαλλικά Le Post, τα ολλανδικά TGP και τα καναδικά ταχυδρομεία, εξεδήλωσαν ενδιαφέρον για την ιδιωτικοποίηση των ΕΛΤΑ, μέσω της οποίας το Δημόσιο πωλεί αρχικά το 25% των ΕΛΤΑ και το 50% συν το Management της Εταιρείας Ταχυμεταφορών της επιχείρησης, που έχει ήδη αποσχισθεί σε θυγατρική. Το έτος 2000, οι τέσσερις μνηστήρες των ΕΛΤΑ εξεδήλωσαν το ενδιαφέρον τους στον Χρηματοοικονομικό Σύμβουλο της Ελληνικής Κυβέρνησης, ήτοι στην Ν. Μ. Rothschild (Εφημερίδα Καθημερινή - 12/12/2000).

Εταιρεία του κλάδου μεταφορών, που ανήκει στον αμερικανικό όμιλο Ν. Μ. Rothschild, έχει προσλάβει ως Σύμβουλο η Axon Airlines του ομίλου Θ. Λιακουνάκου, η οποία είναι υποψήφια αγοράστρια της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Όπως επιβεβαίωσε όμως ο Πρόεδρος του Σωματείου των Πιλότων της Ο.Α. (ΕΧΠΑ) κ. Γρ. Κωσταντέλος, μία άλλη εταιρεία της Ν. Μ. Rothschild, που ανήκει στον νομικό της βραχίονα, έχει αναλάβει ρόλο Νομικού Θεματοφύλακα στο Fund που διαχειρίζεται το Ταμείο των Πιλότων της Ολυμπιακής Αεροπορίας (Fund of Olympic Airways Pilots and Flight Engineers). Ουσιαστικά, δηλαδή, η εταιρεία Ν. Μ. Rothschild, «πατάει πόδι» σ' έναν από τους κύριους ενδιαφερόμενους, αλλά ταυτόχρονα και προς την προς πώληση εταιρεία, δηλ. την Ολυμπιακή (http://www.enet.gr/online -13/05/2001).

Επισπεύδεται η αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ, καθώς το υπουργείο Ανάπτυξης αποφάσισε να συντμήσει από τέσσερις, σε δύο μήνες, το χρόνο για την έναρξη της δεύτερης φάσης αποκρατικοποίησης της εταιρείας. Τέλος, χθες (03/09/2001), έληξε η προθεσμία υποβολής ενδιαφέροντος για την επιλογή του Συμβούλου, που θ' αναλάβει τη διαδικασία εξεύρεσης επενδυτή, ο οποίος θα αποκτήσει το 49% και το management των Εταιρειών Παροχής Αερίου στην Κεντρική Ελλάδα (Ανατολική Στερεά κι Εύβοια) και Ανατολική Μακεδονία - Θράκη. Οι εφτά Χρηματοοικονομικοί Σύμβουλοι, που υπέβαλαν πρόταση είναι οι: HSBC, Societe Generale /Price Waterhouse Coopers, Bank of America, Alpha Finance/EFG Finance/Kantor, KPMG, ABNAmro και Ν.Μ. Rothschild ( Εφημερίδα Ημερησία 04/09/2001).

ΕΥΔΑΠ: Ο Σύμβουλος Μετοχοποίησης, η Ν. Μ. Rothschild διερευνά τις δυνατότητες νέας διάθεσης μετοχών, πέραν του 30% των μετοχών που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο. Στην περίπτωση της ΕΥΔΑΠ, δεν μελετάται η απώλεια του 51% των μετοχών απ' το δημόσιο: Πέραν αυτού του ποσοστού, το δημόσιο κατέχει το 10% των μετοχών κι η Αγροτική Τράπεζα, άλλο ένα 7%, που της είχε δοθεί στο πλαίσιο του σχεδίου για την εξυγίανσή της. Επίσης διερευνώνται οι δυνατότητες στρατηγικών συμμαχιών για την ανάληψη έργων, εντός και εκτός Ελλάδας (Εφημερίδα Ημερησία 09/09/2001).

Εξελίξεις αναμένονται όμως και στη Γενική Τράπεζα και απ' το «μέτωπο» της αναζήτησης στρατηγικού εταίρου. Ήδη η έκθεση του διεθνούς οίκου Ν. Μ. Rothschild για τις μελλοντικές εναλλακτικές λύσεις της τράπεζας, μαζί με τις σχετικές προτάσεις της Διοίκησης (επιλογή του σεναρίου στρατηγικής συμμαχίας με ξένη τράπεζα), έχει φθάσει στο ΜΤΣ (Μετοχικό Ταμείο Στρατού), που εκτιμάται ότι έχει «προσυπογράψει» την επιλογή της διοίκησης (Εφημερίδα Ημερησία 16/10/2001).

Περί τα 100 δισ. Δρχ. θ' αντλήσει η ΔΕΗ απ' τη Σοφοκλέους. Συντονιστές και κύριοι ανάδοχοι της συνδυασμένης προσφοράς, είναι η ABN Amro, η Ν. Μ. Rothschild, η Alpha Finance, η Goldman Sachs κι η Εθνική Τράπεζα. Στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, θα εισαχθούν Διεθνή Αποθετήρια Έγγραφα (GDS), αλλ' ακόμα δεν έχει αποφασισθεί η κατανομή της προσφοράς, μεταξύ του ελληνικού και τού βρετανικού χρηματιστηρίου (Εφημερίδα Ημερησία 15/11/2001).

Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Είναι τυχαίο το ότι σ' όλες σχεδόν τις ιδιωτικοποιήσεις, είναι Χρηματοοικονομικός Σύμβουλος του Ελληνικού Δημοσίου η ίδια ξένη εταιρία, δηλ. η Ν. Μ. Rothschild;;;

Κλείνοντας αυτή την αναφορά, παραθέτω τα στοιχεία που ανακοίνωσε το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ) στις αρχές Φεβρουαρίου 2002. "Οι αλλοδαποί επενδυτές, κατείχαν στις 31.01.2002 μετοχές αξίας 23,57 δις. Ευρώ των εισηγμένων εταιριών στο ΧΑΑ ή ποσοστό 23,85% της αγοράς." (Εφημερίδα Καθημερινή 13.2.2002)

Αυτό βέβαια θεωρείται, ως ικανοποιητική συμμετοχή των ξένων επενδυτών.




Επίλογος
Πολύ συχνά ακούμε να μιλούν για τους Rothschild, όμως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ούτε ποιοί είναι, ούτε τι είναι. Αναρωτιέται κανείς, αν υπάρχει κάποιος μύθος, πίσω απ' το σκιερό οικόσημο της Κόκκινης Ασπίδας, απ' το οποίο προέρχεται η ονομασία της οικογένειας.

Οι Rothschild είν' αυτό το περίεργο μάτι στην κορυφή της γνωστής πυραμίδας. Οι Rothschild είν' ο εχθρός της ανθρωπότητας, καθώς καταστρέφουν και τις ελάχιστες ελπίδες της ανθρωπότητας γι' ανεξαρτησία.

Αυτό το κείμενο σκοπό είχε να μιλήσει για την πραγματικότητα, σ' όλη την ένδοξη φρίκη της. Αόρατοι, πίσω απ' τις παχιές κουρτίνες της απέραντης δύναμής τους, είχαν κι έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν συστηματικά, σχεδόν όλο τον πλανήτη... Κι επειδή έχουν γράψει ιστορία, ακόμη και στη δική μας πατρίδα, επιμελήθηκα το παραπάνω κείμενο, ταξιδεύοντάς σας πίσω στο χρόνο, στην επιρροή τους στην πατρίδα μας, σχεδόν από τότε που απελευθερώθηκε, ως τελευταία...


ΥΓ. Στα Βόρειο- Ανατολικά της Κέρκυρας, μεταξύ Αγίου Στεφάνου και Κερασιάς, οι Rothchild συντηρούν έπαυλη, όπου φιλοξενήθηκαν στη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων διάσημες προσωπικότητες, μεταξύ άλλων η Αυτοκράτειρα Σίσυ, πριν την κατασκευή του Αχιλλείου, ο ιδιοκτήτης της αυτοκινητοβιομηχανίας FlAT Ανιέλι και ποιος ξέρει ποιοι άλλοι...



ΠΗΓΗ