Η Δύση ψάχνει στην Ουκρανία τη… ρεβάνς για τις διπλωματικές ήττες στη Συρία, το Ιράν και την Αίγυπτο

Δεν υπάρχει φυσικά αμφιβολία ότι ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε ουσιαστικά ποτέ. Ούτε όταν γκρεμίστηκε το Τείχος του Βερολίνου, και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (που σήμερα κάνει… διαφημιστικά για πανάκριβες μάρκες) παρέδωσε εν μια νυκτί τα κλειδιά της άλλοτε κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης, την οποία αντικατέστησε αρχικά η Κοινοπολιτεία, και στη συνέχεια η Ρωσία του Γέλτσιν. Χάνοντας το στοιχειώδες και συγκριτικό, ιστορικό πλεονέκτημα της εθνικής αυτοπεποίθησης που αισθανόταν ο λαός, οι πρόγονοι του οποίου σταμάτησαν τον φασισμό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πριν δηλαδή τους… ποδοπατήσει ο κομμουνισμός.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η μόνη υπερδύναμη η οποία διασώθηκε από τη γεωστρατηγική κοσμογονία, η Αμερική, έδινε μια διαρκή μάχη με τον εαυτό της. Μια μάχη που, τελικά χάθηκε, αν σκεφτεί κανείς ότι σε επίπεδο οικονομικής επιρροής, η Κίνα έχει καταφέρει να… της χρωστούν οι ΗΠΑ, ενώ η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν κατάφερε να αποκαταστήσει το λάθος Γκορμπατσόφ και Γέλτσιν.

Τον τελευταίο χρόνο, η μάχη των άλλοτε ψυχροπολεμικών αντιπάλων σε επίπεδο διεθνών εξελίξεων, απέδειξε ότι αρκούσε ένας ρεαλιστής ηγέτης σαν τον Βλαντιμίρ Πούτιν, και μια “αλεπού” της διπλωματίας σαν τον Σεργκέι Λαβρόφ, για να αλλάξουν και πάλι οι ισορροπίες.

Αυτόν ακριβώς τον χρόνο, η Ρωσία κατάφερε μεταξύ άλλων, να σταματήσει τη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης κατά της Συρίας του Μπασάρ αλ Άσαντ, και να διευκολύνει την άρση των κυρώσεων κατά του Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, με τη ιστορική συμφωνία της Γενεύης που πιστώνεται στον Χασάν Ροχανί.

Ακόμη πιο πρόσφατα, η Μόσχα δικαιούται να χαμογελάει με νόημα για την αλλαγή σελίδας στην Αίγυπτο, εκεί όπου μετά την ανατροπή του πολιτικού Ισλάμ και του Μοχάμεντ Μόρσι, και το κοινωνικό ξεδόντιασμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ο Στρατάρχης Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, σχεδόν βέβαιος επόμενος Πρόεδρος της χώρας των Φαραώ, βρέθηκε μόλις πριν από λίγες μέρες στη Ρωσία, επισφραγίζοντας με μια εξοπλιστική συμφωνία εκατομμυρίων δολαρίων την… απώλεια της Αιγύπτου για λογαριασμό της Δύσης.

Τα γεγονότα στην Ουκρανία, που φυσικά δεν οδηγούν στην “απελευθέρωση” της χώρας από το φιλο-ρωσικό καθεστώς Γιανούκοβιτς και την προσέγγιση στην Ευρώπη, αλλά στο… κλείσιμο του ματιού προς την άλλη όχθη του Ατλαντικού, δείχνουν ότι η Δύση και η Ουάσινγκτον πιο συγκεκριμένα, επιχειρούν να πάρουν τη ρεβάνς για τις “ήττες” τους στο θέμα της Συρίας, του Ιράν και της Αιγύπτου.

Αυτό το δύσκολο και επικίνδυνο παιχνίδι, το πληρώνουν με τη ζωή τους οι πολίτες της Ουκρανίας. Και το Κίεβο θυμίζει όλο και πιο έντονα Κάιρο. Η Πλατεία Ανεξαρτησίας θυμίζει Πλατεία Ταχρίρ. Μια “Αραβική Άνοιξη” στο… βόρειό της. Με την κατάληξη ωστόσο να είναι εκ των προτέρων γνωστή, προβλέψιμη και μοιραία. Δυστυχώς…






ΠΗΓΗ