Σενάριο Ουκρανίας για Μολδαβία και Γεωργία με τη συμβολή της Τουρκίας

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος


Το ίδιο σενάριο που οδηγεί στη αναπόφευκτη διάσπαση της Ουκρανίας και την υποδούλωση του δυτικού της τμήματος στην λεηλασία του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει σχεδιαστεί και για άλλες δύο χώρες που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή, επιβεβαιώνοντας τις ανησυχίες πολλών στρατηγικών ερευνητών ότι έχει ανοίξει ένας κύκλος έντονης αντιπαράθεσης που μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σύμφωνα με ένα πολύ αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής επιθεώρησης, Ayıdınlık, το σκηνικό της Ουκρανίας στήνεται στην Μολδαβία και στην Γεωργία καθώς και οι δυο αυτές χώρες θα κληθούν μετά από έξη μήνες να υπογράψουν την ίδια συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία είχε απορρίψει ο πρόεδρος Γιανούκοβιτς της Ουκρανίας, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στα γνωστά γεγονότα της ανατροπής του. Το σχέδιο προβλέπει την υπαγωγή των χωρών αυτών και στο ΝΑΤΟ, με την ενεργό καθοδήγηση της Τουρκίας και ειδικά της ισλαμικής κυβέρνησης Ερντογάν, που μετά την παταγώδη αποτυχία του στην Συρία βρήκε νέο πεδίο «δόξης» λαμπρό. Η εφαρμογή όμως αυτού του σχεδίου πολύ πιθανόν να σκοντάψει στην αντίδραση των κυβερνήσεων και των δυο αυτών χωρών, (ειδικά της Μολδαβίας όπου υπάρχει και μεγάλη ρωσική μειονότητα), καθώς νωπό είναι το προηγούμενο του πολέμου της Γεωργίας. Εκεί η Ρωσία αντέδρασε στην απόπειρα της υπαγωγής της χώρας στο ΝΑΤΟ με τον γνωστό δυναμικό τρόπο αιφνιδιάζοντας τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους. Στην περίπτωση αυτή θα τεθεί πάλι σε εφαρμογή το γνωστό σχέδιο της «λαϊκής εξέγερσης» που θα κατευθυνθεί, όπως έγινε και στην Ουκρανία, από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Γερμανίας, Μεγάλης Βρετανίας και Τουρκίας.

Αλλά για τις λαϊκές αυτές «εξεγέρσεις» σε ένα πολύ σημαντικό άρθρο του στην ρωσική, Pravda.ru, ο γνωστός στρατηγικός αναλυτής Anthony F Shaker, περιέγραψε το πως εδώ και μερικά χρόνια έχει στηθεί ένας πολύ καλά χρηματοδοτούμενος μηχανισμός πρόκλησης «εξεγέρσεων» σε χώρες όπου τα στρατηγικά συμφέροντα της δύσης έχουν αυξηθεί σημαντικά. Έτσι είχαμε την «Αραβική Άνοιξη», τώρα η Ουκρανία και η Βενεζουέλα, πιο πέρα το κινέζικο Τουρκεστάν στην δυτική Κίνα.
Παρόμοιο παράδειγμα και η περίπτωση της Ελλάδας που οδηγήθηκε από μια τεχνητή εξέγερση του Δεκεμβρίου του 2008, που οργανώθηκε από ξένες μυστικές υπηρεσίες, στην πλήρη υποταγή της χώρας στην μνημονιακή ευρωπαϊκή κατοχή. Η τακτική αυτή πρόκλησης «λαϊκών εξεγέρσεων» αντικατέστησε τις παλαιοτέρα ανοιχτές στρατιωτικές επεμβάσεις που είχαν και πολιτικό κόστος, όπως στην Νικαράγουα, Νότιο Αφρική, νοτιοανατολική Ασία και φυσικά Αφγανιστάν και Ιράκ. Αιμοδιψείς τρομοκράτες, εγκληματικά αποβράσματα, αδίστακτοι ισλαμιστές εγκληματίες από Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τσετσενία, κλπ, επαγγελματίες τυχοδιώκτες δολοφόνοι, αποτελούν τα τμήματα αυτού του «επαναστατικού» μείγματος το οποίο πληρωμένο αδρά από τα δυτικά ταμεία, στέλνετε να ανατρέψει κυβερνήσεις που δεν δέχονται να υποταχτούν στην κατοχή του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συν-σπόνσορες αυτών των «επαναστατικών» αιμοβόρων στοιχείων, η Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Περσικού κόλπου, από τις πιο στυγνές δικτατορίες όπου ακόμα και η πρόθεση να οικοδομήσεις ένα χριστιανικό ναό, τιμωρείται με θάνατο.

Ειδικά στο θέμα της Ουκρανίας η παραπληροφόρηση σκόπιμα έχει χτυπήσει «κόκκινο». Μια υπόθεση που αφορά καθαρά τους ενεργειακούς αγωγούς, (όπως άλλωστε και για την Συρία) και την ρωσική εταιρεία πετρελαίου Gazprom, που πρέπει να χάσει τον απόλυτο έλεγχο τους, είναι η κύρια αιτία της όλης τεχνητής «εξέγερσης». Το άσχημο όμως στην περίπτωση αυτή, είναι ότι οι δυτικοί ινστρούχτορες «έπαιξαν» με όλες τις εθνοθρησκευτικές διαφορές της Ουκρανίας για να επιτύχουν τον «λαϊκό ξεσηκωμό». Παράλληλα έρευσε άφθονη η οικονομική βοήθεια, (οι Ρώσοι υπολόγισαν περί τα 25 εκατομμύρια δολάρια), για την καλή οργάνωση της «εξέγερσης». Οι μισθοί για κάθε «εξεγερμένο», σύμφωνα με το άρθρο της Πράβδα, ήταν από 30 μέχρι ακόμα και 50 ευρώ την ημέρα. Αντιλαμβάνεται κανείς για μια χώρα που δεν έχει το επίπεδο διαβίωσης που έχουν κάποιες δυτικές χώρες, το δέλεαρ που έβαλαν πάνω στο τραπέζι όλων αυτών των «εξεγερμένων», που ξαφνικά αντιλήφθηκαν ότι είναι Ουκρανοί εθνικιστές και… διάδοχοι των Ναζί του Χίτλερ. Έτσι κινητοποιήθηκε η καθολική, ουνιτική, ακόμα και η ορθόδοξη, αλλά σχισματική κοινότητα της Ουκρανίας, που έκαναν το σφάλμα να ταυτιστούν με όλα τα εγκληματικά στοιχειά της πλατείας, κραυγάζοντας παραδοσιακά αντίρωσικά συνθήματα λες και ακόμα ζούσαν στην εποχή του Στάλιν και του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Φυσικά όλα αυτά από κάποιες μειονότητες της δυτικής και μόνο Ουκρανίας.

Όλα αυτά δείχνουν πως έχουμε εισέρθει σε μια πυρίκαυστη ζώνη με το διεθνές νεοταξικό χρηματιστηριακό κατεστημένο να προχωρεί πλέον απροκάλυπτα με κάθε μέσο στην υποδούλωση κρατών και λαών, αλυσοδένοντας κυβερνήσεις που έχουν δείξει κάποια πρόθεση να αντιδράσουν. Η ελληνική εμπειρία είναι η πικρή πείρα αυτής της υποδούλωσης. Βεβαία ο τελικός στόχος είναι η Ρωσία και ακόμα πιο πέρα η Κίνα, αλλά και περιφερειακές εστίες αντίστασης, όπως Βενεζουέλα, Ιράν, Συρία, κλπ. Όμως αυτό το θανάσιμο παιχνίδι έχει πολλές παγίδες και πολλούς κινδύνους και αυτοί που το άρχισαν δεν αποκλείεται να καούν οι ίδιοι στις «φωτιές» που έχουν ανάψει από την μεγάλη τους απληστία. H Αρκούδα παρακολουθεί έτοιμη να αναλάβει δράση, ενώ ανατολικότερα ο Δράκος είναι έτοιμος να εξαπολύσει τις φωτιές τους στην απέναντι ακτή.

ΠΗΓΗ