Ευρωπαϊκή γεωπολιτική μιζέρια

Η υπακοή των «Ευρωπαίων» στον «εξ αποστάσεως τσαμπουκά» των Αμερικανών κατά της Ρωσίας και οι συνέπειες μετά την ρωσό-κινεζική συμφωνία
 

του Κίμωνα Γεωργακάκη


Αντί η Ευρώπη να συνεργαστεί με την Ρωσία, φυσικό και γεωγραφικά γειτονεύοντα εταίρο της ΕΕ, επέλεξε στο θέμα της Ουκρανίας να εναρμονιστεί με τις πολιτικές «τσαμπουκά εξ αποστάσεως» της Ουάσινγκτον και τώρα πρέπει να είναι και έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες της. Η Ρωσία συμφώνησε να τροφοδοτεί την Κίνα με φυσικό αέριο, την ώρα που η κατάσταση στην Ουκρανία παραμένει έκρυθμη. Η υπογραφή της συμφωνίας αποδεικνύει στους Δυτικούς ότι η Ρωσία έχει την δυνατότητα εναλλακτικών οικονομικών λύσεων.

«Διαθέτουμε αρκετά αποθέματα, αρκετό φυσικό αέριο για να εξαγάγουμε προς ανατολάς και προς δυσμάς. Αλλά στην χειρότερη περίπτωση, απολύτως θεωρητικά, το φυσικό αέριο που δεν θα εξάγεται στην Ευρώπη, θα μπορεί να αποστέλλεται στην Κίνα», είχε δηλώσει με νόημα ο Ρώσος πρωθυπουργός, Ντιμίτρι Μεντβέντεφ.

Η συμφωνία επετεύχθη, σύμφωνα με τις πληροφορίες, μετά από υποχώρηση της Ρωσίας, όσον αφορά την τιμή, καθώς από τα 400 δολάρια, ανά 1.000 κυβικά μέτρα που ζητούσε, θα λάβει τελικά 350. Πέραν όμως της παραχώρησης αυτής ο πρόεδρος Πούτιν προσέφερε στην Κίνα μερίδιο από τον τερματικό σταθμό υγροποίησης φυσικού αερίου του Βλαδιβοστόκ, καθώς και μερίδιο 19% επί των κερδών της ρωσικής πετρελαϊκής εταιρείας Rosneft. Το φυσικό αέριο θα μεταφέρεται μέσω νέου αγωγού που θα συνδέει τα κοιτάσματα της Σιβηρίας με τα μεγάλα κέντρα κατανάλωσης κοντά στις κινεζικές ακτές.

Τρομαγμένη η ΕΕ έστειλε επιστολή στον Πούτιν μέσω Μπαρόσο ότι «η Gazprom υποχρεούται να διασφαλίσει την τροφοδοσία της Ευρώπης σε φυσικό αέριο με ποσότητες που αναγράφονται στα συμβόλαια». Φοβάται η γεωπολιτική «ψωροκώσταινα» μήπως κλείσει η στρόφιγγα και τουρτουρίσουν οι «Ευρωπαίοι» που τόσο καιρό απειλούσαν την Ρωσία με κυρώσεις και διατυμπάνιζαν πως επιχειρούν να απεξαρτηθούν ενεργειακά. Ας περιμένουν τώρα υγροποιημένο φυσικό αέριο από τους «συμμάχους» Αμερικανούς. Η Ρωσία, η οποία κατόπιν συμφωνιών εξήγαγε το 80% της παραγωγής φυσικού αερίου στην Ευρώπη, δείχνει στην Δύση πως δεν αστειεύεται καθόλου σε κανένα επίπεδο της γεωπολιτικής.

Εάν δε, η Ρωσία δεν πληρωθεί τα χρωστούμενα η Ευρώπη θα έχει σοβαρότατο ενεργειακό πρόβλημα, το οποίο θα διογκωθεί, εάν το Κρεμλίνο αποφασίσει να κόψει το φυσικό αέριο ως αντίμετρο στα μέτρα που οι Η.Π.Α. επέβαλαν στους Ευρωπαίους να πάρουν κατά των Ρώσων. Για την ώρα η Μόσχα δείχνει ότι τακτικά τουλάχιστον έχει το πάνω χέρι.

Ρωσία και Κίνα αλλάζουν τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Ίσως να μην είναι τυχαία η τρομοκρατική επίθεση με θύματα που εκδηλώθηκε μια ημέρα μετά την ενεργειακή συμφωνία των δύο χωρών στην πόλη Ουρούμκι, πρωτεύουσα της δυτικής περιοχής της Κίνας Σινγιάνγκ, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι είναι ισλαμιστές, τους οποίους οι μυστικές υπηρεσίες των Αμερικανών, ουκ ολίγες φορές έχουν χρησιμοποιήσει για τέτοιου είδους «βρωμοδουλειές» σε περιοχές που δραστηριοποιούνται. Μήνυμα ότι στην πολυεθνική και αχανή Κίνα υπάρχουν περιοχές που μπορούν να αποσταθεροποιηθούν;

Όπως και να έχουν τα πράγματα, Ρωσία και Κίνα εμβαθύνουν την σχέση τους. Βέβαια για την Μόσχα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος περισσότερης ανάμειξης της Κίνας στα της Ρωσίας. Μέχρι στιγμής πάντως οι δύο χώρες έχουν κοινά συμφέροντα και κοινό αντίπαλο που πουλάει από μακριά «μαγκιά» στην αυλή τους, με χώρες που παίζουν το παιχνίδι του, δίχως να υπολογίζουν μελλοντικές συνέπειες.

Η στενή γεωοικονομική συνεργασία των δύο υπερδυνάμεων, είναι δεδομένο ότι θα τις φέρει πιο κοντά και σε άλλα επίπεδα, κάτι που θα έχει ραγδαίες εξελίξεις στην γεωπολιτική σκακιέρα. Όσο δεν οδηγούμαστε φυσικά σε σύγκρουση «γιγάντων», η οποία αργά ή γρήγορα δείχνει ότι θα ξεσπάσει, καθώς η Ρωσία δεν υποχωρεί στις επιταγές των παγκοσμιοποιητών που θέλουν να ελέγξουν τον πλούτο της και άρα την ίδια την επικράτειά της. Πάντα βέβαια με την προϋπόθεση ότι μελλοντικά η Κίνα, στην οποία στρέφεται τώρα η Ρωσία, δεν θα μετατραπεί και εκείνη σε μοχλό πίεσης προς την «Αρκούδα».

Η Ευρώπη, γεωπολιτικά μίζερη, σέρνεται προς τις Η.Π.Α. και το «ευρώ-ατλαντικό όραμα». Μαζί παίρνει και την Ελλάδα, εκτός αν επιτέλους καταλάβουν οι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών, ότι δεν «ανήκωμεν εις την Δύσιν», αλλά εκεί που βρίσκεται το συμφέρον της χώρας…




Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
 



ΠΗΓΗ