«Συμβόλαιο Θανάτου» ενός Έθνους. Οικογένεια Παπανδρέου. Τρεις γενιές «δολοφόνων»

Οικογένεια Παπανδρέου. Τρεις γενιές «δολοφόνων»
Από τον «Ανένδοτο» στην «Αλλαγή» και από εκεί στην «Άβυσσο».


Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα «κουμαντάρονται». Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες. Μπορεί τότε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτιστικά και ιστορικά τους αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν». Αυτήν τη δήλωση φέρεται να έχει κάνει – και μάλιστα δημοσίως – ο Εβραίος Κίσινγκερ.

Ένας από τους πιο πονηρούς και επικίνδυνους σιωνιστές παγκοσμίως.Ένας από τους πιο γνωστούς ανθέλληνες παγκοσμίως.

Όσο κι αν αυτό το οποίο θα πούμε θα απογοητεύσει τους γνωστούς συνομωσιολόγους των καφενείων, αυτή η δήλωση όχι μόνον δεν έχει ούτε ένα «ψήγμα» ορθότητας σ’ αυτό το οποίο περιγράφει ως στρατηγική επιλογή, αλλά είναι εντελώς παραπλανητική. Πέραν του γεγονότος ότι ένας πονηρός σιωνιστής δεν θα αποκάλυπτε ποτέ – και μάλιστα δημοσίως – τις μύχιες σκέψεις του, αυτά, τα οποία του αποδίδονται, είναι απολύτως λάθος.

Δεν έχουν κανένα νόημα και καμία αξία, γιατί οι λαοί, όταν στοχοποιούνται, δεν «καταστρέφονται» με τον τρόπο αυτόν. Οι Έλληνες, όσο ειδικά χαρακτηριστικά κι αν έχουν ως λαός, δεν παύουν να είναι ένας λαός όπως όλοι οι άλλοι. Ένας λαός, ο οποίος, πέραν των ειδικών πνευματικών του χαρακτηριστικών, πρέπει – όπως όλοι οι λαοί του κόσμου – να εργαστεί για να επιβιώσει.Ένας λαός, ο οποίος πρέπει να έχει τα εργοστάσιά του και τα χωράφια του και θα πρέπει να επιβιώσει με τον κόπο του. Ένας λαός, ο οποίος θα πρέπει να πολεμήσει με αυτοθυσία όταν θα πας να του στερήσεις το μέσον που εξασφαλίζει την επιβίωση και το οποίο επιθυμεί να κληροδοτήσει στα παιδιά του.
Όταν θέλεις να του κάνεις κακό, του στερείς τη δυνατότητα να μπορεί να επιβιώσει ως σύνολο. Του στερείς τη δυνατότητα να καλύψει μόνος του τις ανάγκες επιβίωσής του. Του στερείς τον «ρυθμό» εκείνον, τον οποίο έχει πάρει μέσα στους αιώνες κατά τους οποίους έχει επιβιώσει. Του καταστρέφεις όλα τα πετυχημένα πρότυπα, τα οποία έχει αναπτύξει μέσα στον χρόνο, προκειμένου να αναπαράγει απόλυτα τα πετυχημένα χαρακτηριστικά του.

Του αποσπάς το συλλογικό του κεφάλαιο, το οποίο έχει υπό την ιδιοκτησία του. Τον παγιδεύεις, ώστε να ανοίξει τα σύνορά του στις εισαγωγές. Του βάζεις «λουκέτο» στα εργοστάσιά του. Του μετατρέπεις σε άχρηστα μπαΐρια τα χωράφια του. Τον κάνεις δειλό, τεμπέλη, φυγόπονο και άχρηστο και εκεί «ποντάρεις» «Ποντάρεις» ότι θα τον κάνεις εξαρτώμενο από τις δικές σου «βοήθειες» και σε κάποια στιγμή θα του βγάλεις την «πρίζα» που τον κρατά «ζωντανό»  «Ποντάρεις» ότι θα τον μάθεις να ζει με «δανεικά» και σε κάποια στιγμή θα του τα πάρεις όλα. «Ποντάρεις» ότι θα τον έχεις κάνει τόσο δειλό, που δεν θα αντιδράσει ό,τι κι αν πάθει.

Δεν χρειάζεται δηλαδή να τους αντιμετωπίσεις ως «Έλληνες», για να τους κάνεις κακό με «ανώτερες» και πιο περίπλοκες στρατηγικές. Μετέτρεψε τους Έλληνες σε δειλούς, άχρηστους και τεμπέληδες και μην ασχολείσαι καθόλου με τη γλώσσα τους, τη θρησκεία του ή τον πολιτισμό τους. Ας είναι όσο Έλληνας θέλει ένας δειλός ή ένας άχρηστος άνθρωπος. Αν καταφέρεις και τον κάνεις δειλό και άχρηστο, τα έχεις καταφέρει όλα, άσχετα με την πρώτη «ύλη» που χρησιμοποιείς.
Όταν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν χρειάζεται να στοχεύεις στην «ελληνικότητά» του. Όλα αυτά τα «ανώτερα» έχουν αξία, όταν λειτουργούν υποστηρικτικά και δεν τους αφήνουν να «πέσουν», ώστε να γίνουν άχρηστοι και τεμπέληδες. Αν όμως μπορεί κάποιος, με κάποιον «πλάγιο» τρόπο, να τους κάνει τέτοιους, δεν θα βρει τη θρησκεία ή τον πολιτισμό τους ως εμπόδια μπροστά σου. Αρκεί δηλαδή να γνωρίζεις πώς κάνεις κακό σε λαούς και θα το καταφέρεις και εναντίον των Ελλήνων, όσο ειδικά χαρακτηριστικά κι αν έχουν.

Ο Κίσιγκερ όλα αυτά τα γνωρίζει. Το παράξενο θα ήταν να μην τα γνώριζε. Ως εκ τούτου θεωρούμε βέβαιο ότι γνωρίζει τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών. Αλίμονο, για έναν τέτοιον παράγοντα της διεθνούς πολιτικής, αν δεν τα γνώριζε. Αλίμονο για έναν Σιωνιστή να μην γνώριζε ένα θέμα, το οποίο απασχόλησε τον σιωνισμό και την παγκόσμια κοινωνία για πάνω από έναν αιώνα.

Διαβάζουμε, για παράδειγμα, στο«πρωτόκολλο» 5:

 «Το μεγάλο μυστικό, για να κυβερνά κανείς με επιτυχία, είναι να πολλαπλασιάζει τα ελαττώματα του λαού, τις κακές του συνήθειες, τα πάθη και τις κοινωνικές του ροπές, έτσι που να μην μπορεί κανείς να βρει άκρη σε αυτό το ηθικό χάος και οι άνθρωποι να φθάσουν στο σημείο να μην μπορεί να συνεννοηθεί ο ένας με τον άλλο».

Διαβάζοντας αυτό το «πρωτόκολλο», θα έλεγε κανείς ότι διαβάζει κάποιο κρυφό καταστατικό του «Πασοκιστάν». Αν τα χειρότερα χαρακτηριστικά ενός λαού – που πρέπει να πολλαπλασιαστούν – είναι αυτά τα οποία περιγράψαμε, τότε όλα αυτά τα έχουν πετύχει ήδη κάποιοι εις βάρος των Ελλήνων. Στις τελευταίες δεκαετίες οι Έλληνες έγιναν δειλοί, τεμπέληδες, φυγόπονοι, κουτοπόνηροι κλπ.. «Ξεπούλησαν» θρησκεία, πατρίδα και οικογένεια, για να ζήσουν το «όνειρό» τους. Το δανεικό «όνειρό» τους. Το «όνειρο» που περιλάμβανε μια «αυτοκινητάρα GLS» και μια «εξοχικάρα», έστω και αυθαίρετη. Το «όνειρο» που περιλάμβανε άραγμα στο κρατικό γραφείο με τη φραπεδούμπα παγωμένη.

Όλα αυτά όμως δεν ήρθαν ξαφνικά. Δεν άλλαξε ως δια μαγείας η ελληνική κοινωνία, ώστε να αλλάξουν με τον ίδιο τρόπο και τα χαρακτηριστικά της. Είναι προφανές ότι έγινε μια έξωθεν επιβεβλημένη επέμβαση. Είναι βέβαιο ότι όλα αυτά έγιναν «οργανωμένα» και όχι με τυχαίες διαδικασίες. Έγιναν οργανωμένα μέσα από συγκεκριμένους μηχανισμούς, οι οποίοι «αντάμειβαν» τους «μεταλλαχθέντες» Έλληνες.

Έγιναν μέσα από μηχανισμούς, οι οποίοι όχι μόνον θεωρούσαν τους «συμβατικούς» και φιλότιμους Έλληνες κορόιδα, αλλά τους απέκλειαν από τα πάντα. Έγιναν μέσα από τα κόμματα, τα οποία μονοπώλησαν την εξουσία Τα κόμματα, τα οποία με την εξουσία που κατέκτησαν δημιουργούσαν νέα πρότυπα συμπεριφορών, εφόσον είχαν το κρατικό χρήμα να τα «προωθούν» και να τα «γυαλίζουν».

Ο κομματισμός, ο οποίος για «ξεκάρφωμα» «ντύνεται» με διάφορες ιδεολογίες, τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από έναν «πολλαπλασιαστή» των ελαττωμάτων ενός λαού; Με «άλλοθι» τον κομματισμό ευνοείται ο παρασιτισμός, ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, η διαφθορά κλπ.. Με «άλλοθι» τον κομματισμό οι άχρηστοι και οι τεμπέληδες επιβάλλονται πάνω στους υπολοίπους. Με «άλλοθι» τον κομματισμό περνάει ο έλεγχος των κοινωνικών τάξεων στους αστούς των κομμάτων.

Όμως, για να γίνουν όλα αυτά, απαιτείται μια κινητήρια «δύναμη». Τέτοια δύναμη είναι το χρήμα. Με χρήμα τα καταφέρνεις όλα αυτά. Με χρήμα, για παράδειγμα, ισχυροποιείς τον κομματισμό και αφού τον δέσεις» στην εξουσία βγάζεις ακόμα περισσότερο χρήμα. Ποιος σου έδωσε το χρήμα, για να καταφέρεις τον στόχο σου; Σε αυτόν χρωστάς και θα τον «ξεπληρώσεις» με την εξουσία. Με την εξουσία θα φροντίσεις να «ξεπληρώσεις» τους ευεργέτες σου.

Σε αυτήν την παράγραφο – όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο – περιγράψαμε την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ποιος ήταν ο κυρίαρχος της Μεταπολίτευσης; Ποιος ήταν ο κυρίαρχος πολιτικός άνδρας; Ένας ομοεθνής του Κίσινγκερ. Ο γιος τής Μινέικο. Ποιοι «δάνεισαν» στον Παπανδρέου τα χρήματα, για να διεκδικήσει την εξουσία στην Ελλάδα; Οι χρηματοδότες τού ΠΑΚ. Οι Εβραίοι «επενδυτές» τής Νέας Υόρκης. Με αυτά τα χρήματα ο Ανδρέας κατέκτησε την εξουσία. Στη συνέχεια τι έκανε; Αυτό, το οποίο προέβλεπαν τα «πρωτόκολλα» των Σοφών της Σιών. Αυτό, το οποίο ο πονηρός Κίσινγκερ έκανε δήθεν πως δεν γνώριζε. «Πολλαπλασίασε» τα ελαττώματα του λαού, τις κακές του συνήθειες, τα πάθη και τις κοινωνικές του ροπές.

Τι κέρδισε από αυτό ο Αντρέας; Μονιμοποιήθηκε στην εξουσία. «Αρρώστησε» τον ελληνικό λαό και τον εξουσίασε για πολλές δεκαετίες χωρίς καμία αντίδραση. Με αυτήν την μόνιμη επαφή στην εξουσία μπόρεσε και ξεπλήρωσε όλα τα «χρέη» του προς τους χρηματοδότες του. Στην εποχή τού ΠΑΣΟΚ αυξήθηκε σε βαθμό εγκληματικό το δημόσιο χρέος. Στην εποχή τού ΠΑΣΟΚ ο ελληνικός λαός έβγαλε όλη την αθλιότητα που μπορεί να κρύβει μια κοινωνία μέσα της. Στην εποχή τού ΠΑΣΟΚ όλοι ήθελαν να ζουν πλούσια, χωρίς να δουλεύουν. Στην εποχή αυτή, που μάθαμε για αγρότες, οι οποίοι δεν πήγαιναν στα χωράφια τους, αλλά περίμεναν τις επιδοτήσεις και τα «πακέτα» στα καφενεία.

Στην εποχή αυτή, που το κράτος «κοινωνικοποιούσε» πανάκριβα τα ιδιωτικά εργοστάσια, για να κάθονται οι εργάτες και να παριστάνουν τους δημόσιους «υπαλλήλους». Τότε ακούσαμε το περίφημο «δικαίωμα στην τεμπελιά». Στην εποχή τού ΠΑΣΟΚ η «λαμογιά» έγινε το «σήμα» κατατεθέν τής ελληνικής κοινωνίας. Θέμα χρόνου ήταν αυτή η κατάσταση να μας οδηγήσει στη χρεοκοπία. Θέμα χρόνου ήταν όμως και να απαιτηθεί έλεγχος του χρεοκοπημένου λαού, για να μην κινηθεί ενάντια σ’ αυτούς που τον κατέστρεψαν.

Κανένα πρόβλημα. Τα «πρωτόκολλα» έχουν λύσεις για ολόκληρη την πορεία τής «νόσου».

Διαβάζουμε, λόγου χάρη, στο «πρωτόκολλο» 13: «Για το ενδεχόμενο δε κάποτε να συνέλθουν και με τη σκέψη ν’ αντιληφθούν τα δίχτυα που τους έχουμε ρίξει, θα τους κρατάμε απασχολημένους και θα τους διαφθείρωμε με τα τυχερά παιχνίδια, τα αθλητικά θεάματα, τις άσωτες διασκεδάσεις, τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά και τα πορνεία».

Αυτή είναι η περίοδος που ήρθε ο «λογαριασμός» τής αθλιότητας. Η εποχή αυτή, όπου οι «δανειστές» μας έπρεπε να βγάλουν την «πρίζα» και θα έπρεπε να είναι σίγουροι ότι δεν θα αντιδράσουν τα χαϊβάνια …Η εποχή του Μνημονίου. Από το ροζ βίντεο της «τριανταπεντάχρονης» του Ζαχόπουλου, που «τύφλωσε» τους Έλληνες και δεν «έβλεπαν» ότι ο Καραμανλής έπαιρνε δημόσιο χρήμα για να σώσει ιδιωτικές τράπεζες, μέχρι το ροζ βίντεο της Αλεξανδράτου, που «βγήκε» ακριβώς την ώρα που ο λαός έπρεπε να αντιδράσει για την προδοσία του Γιώργου Παπανδρέου, η μεθοδολογία είναι απολύτως ίδια. Του πετάς στα μούτρα αθλητικά σώβρακα και γυαλιστερές κιλότες και τον αποπροσανατολίζεις όπως αποπροσανατολίζεις έναν σκύλο, όταν του πετάς ένα κόκαλο.

Κανένας δεν αντιδρά σε τίποτε. Δεν αντιδρούν ούτε τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας. Δεν αντιδρά ούτε ο θεματοφύλακας της νομιμότητας, που είναι η Δικαιοσύνη. Το Μνημόνιο και όλες οι επιμέρους συνθήκες στις οποίες σύρθηκε το κράτος να υπογράψει είναι παράνομο και παράνομες. Το Σύνταγμα έγινε «πατσαβούρα», προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές τοκογλύφοι. Και όμως, κανένας δικαστής δεν αντέδρασε. Ως εκ τούτου κανένας προδότης δεν φοβήθηκε να τραβήξει την κατάσταση όσο πάει.

Γιατί να φοβηθούν; Έβαλαν τους δικαστές να παριστάνουν τους πολιτικούς και να δικαιολογούν τις αποφάσεις τους όχι με βάση την αντικειμενικότητα του νόμου, αλλά την υποκειμενικότητα της πολιτικής. Οι καθαρίστριες δεν επαναπροσλήφθηκαν όχι επειδή αυτό είναι το νόμιμο, αλλά επειδή αυτό συμφέρει την πολιτική κατάσταση …Οι δικαστές αποφάσισαν για την πολιτική κατάσταση …Έγιναν ταυτόχρονα πολιτικοί και οικονομολόγοι. Δεν μας εκπλήσσει αυτό. Γιατί προβλέπεται στο
Πρωτόκολλο 8: «Έχουμε χρέος να οικειοποιηθούμε όλα τα όργανα, που οι αντίπαλοί μας θα μπορούσαν να μεταχειρισθούν εναντίον μας. Θα χρειασθεί να βρούμε στις λεπτότητες της δικαστικής γλώσσας μία δικαιολογία για τις περιπτώσεις που θα υπάρξει ανάγκη να ανακοινώσουμε αποφάσεις, οι οποίες πιθανόν να φανούν πάρα πολύ θρασείς και άδικες, γιατί ενδιαφέρει να εκφράζουμε τις αποφάσεις αυτές με λέξεις, που να φαίνονται ότι είναι ηθικά γνωμικά πολύ υψηλά, έχοντας συγχρόνως νομικό χαρακτήρα. Θα περιστοιχίσουμε την κυβέρνησή μας με έναν ολόκληρο κόσμο οικονομολόγων. Να γιατί οι οικονομολογικές επιστήμες είναι οι σπουδαιότερες για τη διαπαιδαγώγηση των Ιουδαίων.»

Την ώρα που οι πάντες πρόδιδαν τον λαό, αυτός αγρόν ηγόραζε. Σε μια περίοδο απόλυτης καταστροφής και φτώχειας οι Έλληνες δεν «αντιδρούν», γιατί ονειρεύονται κέρδη τζόγου. Ονειρεύονται να είναι οι ίδιοι οι «πολυεκατομμυριούχοι» με τα «πέντε» και τα «δέκα» γράμματα. Οι διεφθαρμένοι που τον κυβερνάνε έχουν αφήσει τον τζόγο ελεύθερο και την «ελευθεριότητα» της κοινωνίας στο έπακρο. Όποιος έχει χρήματα «νομιμοποιείται» να απολαμβάνει τα πάντα «Άσωτες» διασκεδάσεις με ναρκωτικά, «ξύδια» και πόρνες.

Η «πλέμπα» θα νιώθει εν «αναμονή» πλούσια. «Προσεχώς» πλούσια. Μέχρι βέβαια να «πλουτίσει» θα χαζεύει ποδόσφαιρο και θα παίζει στοίχημα. Θα μαλώνει στα καφενεία για τα εκατομμύρια που θα πάρει ή δεν θα πάρει ο Μέσι και θα περνάει την ώρα του καταναλώνοντας τα «σκουπίδια» τής παρακμής. Όταν δεν θα αγοράζει τα περιοδικά life-style, για να βλέπει πώς διασκεδάζουν οι μελλοντικοί «συνάδερφοί» τους στη Μύκονο, θα αγοράζει τα περιοδικά για το στοίχημα. Ο Μαρινάκης και ο Μελισσανίδης θα τον κάνουν «πλούσιο», γιατί είναι «καλά» παιδιά. Τόσο καλά παιδιά, που μέχρι και η Εκκλησία τα «ευλογεί» Από το Πατριαρχείο της Πόλης μέχρι τη Μητρόπολη του Πειραιά.

Κοινωνική αρρώστια.

Όμως, για να φτάσει μια κοινωνία σε αυτήν την κατάσταση, θα πρέπει να «αρρωστήσει». Για να μην ενοχλείται που στερείται της δυνατότητας να επιβιώσει με τον κόπο και την αξιοπρέπειά της, θα πρέπει να βρίσκεται σε προχωρημένη «σήψη» Να μην αντιδρά σε τίποτε. Να της αρπάζουν τα πάντα και να κάθεται να υπομένει τα πάντα, «ελπίζοντας». Να βλέπει ιμπεριαλιστές να αρπάζουν ΟΤΕ, ΔΕΗ και ό,τι πολύτιμο υπάρχει στην αγορά, χωρίς να βγάζει «άχνα».

Να βλέπει ανθέλληνες τοκογλύφους να αρπάζουν λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, γέφυρες και να τους ανέχεται σαν «επενδυτές» Να φτάνει στο σημείο να χάνει μέχρι και τους φάρους και τα στρατόπεδά της και να μην αντιδρά. Γιατί; Γιατί είναι «άρρωστη» Γιατί παρουσιάζει όλα τα «συμπτώματα» μιας «αρρώστιας» Γιατί έχει μάθει να περιμένει διορισμούς και επιδόματα προκειμένου να επιβιώνει άκοπα. Γιατί έχει μάθει να ανέχεται να κλείνουν εργοστάσια και να περιμένει σταυροπόδι τουρίστες, οι οποίοι δήθεν θα κατακλύσουν τον τόπο και θα σκορπάνε εύκολα λεφτά, τα οποία οι πονηροί απλά θα τα «μαζεύουν» Γιατί έχει μάθει να παίρνει δάνεια, για να μπαλώνει τις «τρύπες» της καθημερινότητάς της και να υψώνει τεχνητά τον «πήχη» τού βιοτικού της επιπέδου.

Τι είναι όμως «αρρώστια» για μια κοινωνία; «Αρρώστια» είναι το φαινόμενο εκείνο, το οποίο αλλάζει τις συμπεριφορές των κοινωνικών τάξεων. Κυρίως των κοινωνικών εκείνων τάξεων, που συνδέονται με την παραγωγή. Των κοινωνικών τάξεων, που συνδέονται με το εθνικό κεφάλαιο και την εργασία. Των κοινωνικών τάξεων, που δίνουν «ρώμη» σε μια κοινωνία και είναι θέμα επιβίωσης γι’ αυτές να αγωνίζονται για τη διασφάλιση των μέσων εκείνων, που τους δίνουν τη δυνατότητα να εργάζονται και να παράγουν. Των κοινωνικών τάξεων, που δεν θέλουν «λουκέτα», στα εργοστάσια γιατί θίγονται από αυτά. Των κοινωνικών τάξεων, οι οποίες δεν θέλουν «επενδυτές» να βάζουν τα χωράφια τους σε «αγρανάπαυση» και να τους μετατρέπουν σε σερβιτόρους μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.

Η μεγαλύτερη και πιο άσχημη «αρρώστια», που μπορεί να πλήξει μια κοινωνία, είναι ο αστισμός. Ένας πραγματικός «καρκίνος» για όλες τις κοινωνίες. Ο αστισμός, ο οποίος στον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό του γίνεται «θανάσιμος» και παίρνει τη χειρότερη μορφή του, που είναι ο μικροαστισμός. Ο αστισμός των φτωχών, των τεμπέληδων, των ασήμαντων, των αγράμματων, των εκπαιδευμένων σε «ψίχουλα» εξειδίκευσης, οι οποίοι αναζητούν τρόπο να σωθούν και προκειμένου να το καταφέρουν αυτό, μολύνουν τα πάντα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη κοινωνική «αρρώστια», που μπορεί να χτυπήσει έναν λαό. Γιατί;

Γιατί τον «παραλύει» Γιατί στερεί τη δυνατότητα ανανέωσης των «κυττάρων» τών υπόλοιπων κοινωνικών τάξεων …Γιατί, αν εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα, μπορεί να «μολύνει» το σύνολο των κοινωνικών τάξεων.  Αυτός είναι και ο λόγος που γίνεται επικίνδυνος. Ο «εργατισμός» ή ο «αγροτισμός» δεν μπορούν να γίνουν «αρρώστια», γιατί δεν μπορούν επεκταθούν μέσα στην κοινωνία εις βάρος των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων. Δεν μπορούν να γίνουν «αρρώστιες», γιατί δεν μπορούν να δελεάσουν τα παιδιά των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων να μπουν στις «τάξεις» τους. Το ίδιο και ο «κεφαλαιοκρατισμός». Αυτός μπορεί να δελεάσει, αλλά δεν είναι δυνατόν να γίνει προσβάσιμος από όλους, γιατί το κεφάλαιο ποτέ δεν φτάνει για όλα τα μέλη τής κοινωνίας.
Αντίθετα ο «αστισμός» δεν έχει τέτοια προβλήματα. ΟΛΟΙ μπορούν να μορφωθούν μέσα σε μια κοινωνία και άρα να γίνουν «κεφαλαιοκράτες», έστω και στην άυλη μορφή κεφαλαίου. Δεν έχει δηλαδή τα μειονεκτήματα των υπολοίπων ταξικών «-ισμών». ΟΛΟΙ λαχταρούν, ως εργαζόμενοι, να διοριστούν σε μια θέση, η οποία θα τους επιτρέπει να τεμπελιάζουν και να πληρώνονται πολύ καλύτερα από τους εργάτες ή τους αγρότες. Σε μια θέση χωρίς τις μεγάλες ευθύνες τού κεφαλαιοκράτη ή τον πολύ κόπο τού εργάτη.

Αυτό το «δέλεαρ» έλκει τους πονηρούς από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Αυτό γινόταν πάντα και αυτό γίνεται και σήμερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι δευτερότοκοι ή τριτότοκοι γιοι των φοβερών φεουδαρχών τού Μεσαίωνα γίνονταν αστοί στρατιωτικοί ή ιερείς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το «δικαίωμα» στην παιδεία το κατέκτησαν τα παιδιά των εργατών, προκειμένου κάποια από αυτά να γίνουν αστοί. Ο αστισμός, δηλαδή, πάντα ήταν μια δελεαστική επιλογή τόσο για τους «έχοντες» όσο και για τους «μη έχοντες» της κοινωνίας.

Αυτό πάντα το γνώριζε η εξουσία και βέβαια η κοινωνία. Μια υγιής κοινωνία ποτέ δεν επέτρεπε να ξεφύγουν τα πράγματα από τα όρια, γιατί κινδύνευε η ασφάλειά της. Δεν ήθελε να βάζει τους πολλούς αδύναμους της κοινωνίας να σκέφτονται πονηρά και ως εκ τούτου να μην εργάζονται. Δεν ήθελε να δίνει πανεπιστημιακά «χρίσματα» στους γόνους των αγροτών και των εργατών και αυτοί, αντί να πηγαίνουν στις εργασίες τους, να πηγαίνουν στα κομματικά γραφεία, για να παρακαλάνε για έναν διορισμό και μια εύκολη ζωή.

Το ακόμα χειρότερο θα εμφανιζόταν, όταν θα ερχόταν η στιγμή που όλοι αυτοί οι υπεράριθμοι «επιστήμονες» θα αντιλαμβάνονταν ότι δεν τους «χωρούσε» ο κρατικός μηχανισμός, για να μπουν εκεί ως εργαζόμενοι. Όταν θα αντιλαμβάνονταν ότι ο μόνος τρόπος επιβίωσής τους θα ήταν να μπουν στην αγορά, μετατρέποντας το «κεφάλαιό» τους σε «μαγαζί». Η κεφαλαιοποίηση της επιστημονικής γνώσης μόνον προβλήματα θα έφερνε στην κοινωνία και όχι κέρδη. Η μετατροπή τού επιστήμονα σε «κεφαλαιοκράτη-μαγαζάτορα» θα τον μετέτρεπε σε δημόσιο κίνδυνο. Γιατί; Γιατί είναι θέμα χρόνου η καταστροφή.

Η γενική καταστροφή.
Η εθνική, κοινωνική και ταξική καταστροφή
Ακόμα και η περιβαλλοντική καταστροφή.

Από τον μαρξισμό του Εβραίου Μαρξ μέχρι την ψυχολογία του Εβραίου Φρόιντ [και τις δήθεν "ανακαλύψεις" του κρετίνου Εβραίου Αϊνστάιν] όλα είναι δημιουργήματα των σιωνιστών. Δημιουργήματα της πλάκας, τα οποία κατόρθωσαν και τα εμφάνισαν σαν μοντέρνες επιστήμες. Επιστήμες της πλάκας [1] για επιστήμονες της πλάκας με προσόντα της πλάκας, «Επιστήμονες», οι οποίοι πηγαίνουν για σπουδές μόνο και μόνο για την καλή ζωή και τη «γιούφα»
«Επιστήμονες», τους οποίους σήμερα τους βλέπουμε να «πρωτοπορούν» μόνον στην ακολασία, εφόσον είναι γεμάτο το ίντερνετ από την παραγωγή Κολεγιακού πορνό. «Επιστήμονες», οι οποίοι κάποτε μάθαιναν το σεξ πάνω σε κορμιά σιωνιστριών που παρίσταναν τις κομμουνίστριες και σήμερα εμφανίζονται ως διεθνίστριες νεοταξίτισσες.


Το περιγράφει το Πρωτόκολλο 1:

«Οι Χριστιανικοί λαοί αποκτηνώθηκαν από τα ισχυρά ποτά, η νεολαία τους αποβλακώθηκε από τις κλασσικές σπουδές και από την πρόωρη ακολασία, στην οποία την έχουν σπρώξει οι πράκτορές μας – οικοδιδάσκαλοι, υπηρέτες, γυναίκες παιδαγωγοί στα σπίτια των πλουσίων – οι υπάλληλοί μας αλλού, οι γυναίκες μας στους τόπους διασκεδάσεως των Χριστιανών. Στον αριθμό των τελευταίων αυτών πρέπει να προσθέσουμε και τις ονομαζόμενες «γυναίκες του κόσμου» που μιμούνται με τη θέλησή τους τις ακολασίες τους και τις ηδυπάθειές τους.»

Έχοντας κάποιος τη γνώση της κατάστασης, μπορεί να καταλάβει και όλα τα δευτερεύοντα που την αφορούν. Μπορεί να καταλάβει, για παράδειγμα, ότι μια κοινωνία δεν μπορεί να πάει απ’ ευθείας στο τρίτο και «θανατηφόρο» στάδιο. Θα πρέπει η «αρρώστια» να κάνει τον φυσιολογικό της «κύκλο», για να φτάσει στο σημείο αυτό. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ο «ιός» που θα την μολύνει. Θα πρέπει στη συνέχεια να «νοσήσει» η κοινωνία και στο τέλος να «επιδεινωθεί» η κατάσταση σε βαθμό μη αναστρέψιμο.

Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι θα την προδώσουν, για να την φτάσουν στο «τέλος», θα πρέπει να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο στην «αρρώστια», ώστε να «ωριμάσει». Σε διαφορετική περίπτωση θα γίνουν αντιληπτές οι κινήσεις των προδοτών και θα εξουδετερωθούν. Θα πρέπει πρώτα να «αρρωστήσει» η κοινωνία και, αφού θα γίνει μια λάθος «θεραπεία», να πάει στον «θάνατο».

Η ελληνική κοινωνία, δηλαδή, δεν έφτασε στο σημερινό «τελικό στάδιο» μέσα σε λίγα χρόνια. Απαιτήθηκαν πάνω από πενήντα χρόνια, για να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε ολόκληρη την κοινωνική της βάση σε μια αστική «αφασία». Απαιτήθηκε τεράστια συνομωσία από κορυφαίους εξουσιαστές, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Πρωθυπουργοί και Υπουργοί Παιδείας έπρεπε να δράσουν όχι μόνον αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά και στο κατάλληλο τάιμινγκ.
Αυτό σημαίνει ότι δεν έγινε μόνον από έναν ή δύο ανθρώπους αυτό το τεράστιο κοινωνικό κι εθνικό έγκλημα.



***

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ 4 Σεπτεμβρίου 2014


ΠΗΓΗ