Τι σημαίνει το «στηρίζω την Κύπρο»;

Τι είχε γίνει στη δραματική συνομιλία Καραμανλή – Παπαδόπουλου – Μολυβιάτη και τι συμβαίνει σήμερα

Τι σημαίνει το «στηρίζω την Κύπρο»;


Του Μάρκου Μουζάκη

Όταν, το 2004, την περίοδο πριν το δημοψήφισμα στην Κύπρο για το ΟΧΙ ή το ΝΑΙ στο διχοτομικό σχέδιο Ανάν, η τότε ελληνική κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή που μόλις είχε εκλεγεί δέχονταν αφόρητες πιέσεις να «νουθετήσει» τον Τάσσο Παπαδόπουλο, προκειμένου αυτός να υποταχθεί στο επαίσχυντο ΝΑΙ, αντέδρασε.

Δεν δέχτηκε να γίνει φορέας μιας εθνικής ταπείνωσης και ραγιάδικης αποδοχής μιας νέας διχοτόμησης.

Βεβαίως τότε ο Κ. Καραμανλής κι ο Π. Μολυβιάτης, υπουργός Εξωτερικών, είχαν την ξεκάθαρη πατριωτική θέση και στάση του αείμνηστου Τ. Παπαδόπουλου ο οποίος σε μια κρίσιμη καμπή των σχετικών διαβουλεύσεων, όταν οι πιέσεις και σε Κύπρο και σε Ελλάδα είχαν φτάσει σε οριακό σημείο, είχε πει στον Έλληνα πρωθυπουργό: «Εγώ Πρόεδρε δεν κάνω πίσω. Έχω κι ένα καρκίνο που αντιμετωπίζω, δεν έχω να χάσω τίποτα αλλά την πατρίδα δεν την πουλάω!»

Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες πληροφορίες ο αείμνηστος Τάσσος σε εκείνη την δραματική συνομιλία με Καραμανλή και Μολυβιάτη είχε χρησιμοποιήσει και λέξεις σαν αυτές του... Καραϊσκάκη στο γνωστό άσμα απ' τους «Ιππείς της Πύλου». Αλλά η ουσία δεν αλλάζει.

Αλλά και η επίσημη ελληνική πολιτική ηγεσία δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση ή τάση συνέργειας στο ξεπούλημα της Κύπρου. Αντίθετα.
Κατέστησε σαφές σε «φίλους» και «συμμάχους», ότι δεν προτίθεται να πιέσει τον Πρόεδρο της Κύπρου να αλλάξει θέση.

Ο Τ. Παπαδόπουλος, κατανοώντας τις ισχυρότατες πιέσεις που δέχονταν ο νεοεκλεγείς Έλληνας πρωθυπουργός, βλέποντας ότι άλλοι Έλληνες πολιτικοί είχαν ταχθεί υπέρ του ΝΑΙ (ΓΑΠ, Ντόρα και άλλοι) ένα μόνο ζήτησε απ' τον Καραμανλή:

•Να αποενοχοποιήσει το ΟΧΙ, το οποίο είχαν δαιμονοποιήσει όλοι οι ναιναίκοι, καθώς επίσης και Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες τρομοκρατώντας τον Κυπριακό Ελληνισμό.

Και ο Καραμανλής το έκανε, με το διάγγελμά του και την εν γένει στάση του.

Και το πλήρωσε αυτό, αργότερα, όπως επίσης πλήρωσε και το βέτο για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την «πολιτική των αγωγών».

Κράτησε πάντως πατριωτική στάση, για την οποία χλευάστηκε μάλιστα απ' τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τις δημοσιογραφικές τους νοικιασμένες ορντινάντσες.

Αυτά το 2004.

Σήμερα, που η ελληνική κυβέρνηση καμώνεται ότι στηρίζει την Κύπρο στις δραματικές ώρες που περνά, τι σημαίνει «στήριξη»;

Μήπως το να ψηφίζει «ναι σε όλα» η ελληνική κυβέρνηση αποδεχόμενη τους εκβιασμούς της τρόικας;

Μήπως το να πνέει μένεα ο Γ. Στουρνάρας (όπως έχει γραφτεί και δεν έχει διαψευστεί) για το αρχικό ΟΧΙ της Βουλής της Κύπρου;

Μήπως το να «νουθετεί» για «υπεύθυνη στάση» περιδεής μπας και... πάρουν τα σκάγια και την Αθήνα;

Κι ας μην κρύβεται πίσω απ' τις δημόσιες ευχαριστίες του Ν. Αναστασιάδη. Όλοι αντιλαμβάνονται τις μύριες σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω απ' αυτές τις «ευχαριστίες»...

Άλλωστε άμα έχεις συνηθίσει στα ΝΑΙ, πώς θα τολμήσεις να ψελλίσεις και κάποιο ΟΧΙ;

Και αποκλειστικά στα ΝΑΙ έχουν συνηθίσει και ο Στουρνάρας και ο Βενιζέλος, ενώ ο Σαμαράς μεταλλάσσεται απ' τις... κακές παρέες!

Διαβάστε επίσης:

Τότε (2004) και τώρα...

Η στάση Καραμανλή και Σαμαρά για την Κύπρο




ΠΗΓΗ