Το σύστημα γίνεται πιο συγκεντρωτικό και πιο αυταρχικό

Επ’ ευκαιρία των σημερινών αυτοδιοικητικών εκλογών, είναι σκόπιμο να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα. Με πρόσχημα την οικονομική κρίση και τον περιορισμό της σπατάλης του δημοσίου χρήματος, το πολιτικό σύστημα βρήκε την ευκαιρία να εξαπατήσει το λαό και να γίνει ακόμα πιο συγκεντρωτικό. Και φυσικά όπου αυξάνεται ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας, αυξάνεται αυτόματα και ο αυταρχισμός.

Αρχικά κατάργησε τις Κοινότητες και συγκέντρωσε την εξουσία σε Καποδιστριακούς Δήμους. Στη συνέχεια κατάργησε τις Νομαρχίες, κατάργησε πολλούς Δήμους και συγκέντρωσε την εξουσία σε ορισμένους Καλλικρατικούς Δήμους και σε 13 Περιφέρειες. Ταυτόχρονα αύξησε τη θητεία σε 5 χρόνια, πάλι με την δικαιολογία της οικονομίας και ακούγονται απόψεις για σταθερή πενταετή θητεία και της κυβέρνησης. Δηλαδή όλα την ίδια μέρα. Φυσικά, ούτε η σπατάλη ούτε η διαφθορά μειώθηκαν. Απλά τώρα, τα τοπικά έργα μπορούσαν να δοθούν σε κάποιους κεντρικούς εργολάβους. π.χ. σκουπίδια.

Στις εκλογές που γίνονται σήμερα, μείωσε δραματικά τα εκλογικά τμήματα και αύξησε τον αριθμό των εκλογέων σε κάθε τμήμα, επιδιώκοντας την ταλαιπωρία των ψηφοφόρων, την αγανάκτηση των δικαστικών αντιπροσώπων και την αποχή των εφορευτικών επιτροπών, προκειμένου να αυξήσει στο μέλλον την αποχή και την απομάκρυνση των πολιτών από τα πολιτικά πράγματα. Ενώ φυσικά υπάρχει η δυνατότητα της φθηνής και γρήγορης ψηφιακής τεχνολογίας, ούτε λόγος γι’ αυτήν.

Τελευταία, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα προπαγανδίζει τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, ώστε ο κύκλος του πολιτικού προσωπικού να κλείσει πιο πολύ και να περιοριστεί σε λίγες διαπλεκόμενες πολιτικές οικογένειες.

Τι στάση κρατάει σε όλα αυτά ο λαός; Χαίρεται (αν είναι δυνατόν!!!) που γίνονται αυτοί οι περιορισμοί της Δημοκρατίας, γιατί νομίζει ότι έτσι αυτοτιμωρείται το πολιτικό σύστημα. Λάθος, μέγα λάθος!!! Η προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, δεν αφήνει τον απλό πολίτη να αντιληφθεί ότι, με αυτούς τους περιορισμούς, το πολιτικό σύστημα συγκεντρώνει την εξουσία σε όλο και λιγότερα διαπλεκόμενα χέρια. Δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι, ο ίδιος ο πολίτης συνηγορεί στην αύξηση ταυτόχρονα και του αυταρχισμού που καθιστά τον πολίτη αδύναμο και ανυπεράσπιστο, στέλνοντάς τον στον καναπέ της απάθειας, εύκολο αντικείμενο για εκμετάλλευση, από τους επαγγελματίες του συστήματος.




ΠΗΓΗ