Το Τέταρτο Ράϊχ είναι εδώ... Η Γερμανία πιέζει για επέκταση των συνόρων της!

Ξεκινούν οι ενέργειες στο εσωτερικό της Γερμανίας για να δικαιολογηθεί η αλλαγή των εθνικών και διεθνών συνόρων


Δύο πρόσφατα γεγονότα στην Γερμανία υποδεικνύουν τις προθέσεις της κυβέρνησης για την αλλαγή των γερμανικών εθνικών συνόρων καθώς επίσης και για αλλαγές στην ομοσπονδιακή κρατική της δομή...

Λαμβάνοντας υπόψιν τις κυριαρχικές τάσεις της Γερμανίας καθώς και τη Βιβλική προφητεία που σχετίζεται με την τελική – αν και βραχύβια – εκπλήρωση της γερμανικής ηγεσίας δέκα περιφερειών στην Ευρώπης, οι εξελίξεις αυτές είναι εν μέρει αναμενόμενες...

Μία από τις κύριες συνιστώσες του μεταπολεμικού γερμανικού κράτους είναι το γεγονός ότι η Γερμανική Ομοσπονδία Απελασθέντων (Bund der Vertriebenen—BdV) αρνείται να αναγνωρίσει τα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας που καθορίστηκαν από τη συμφωνία του Potsdam το 1945.


Η Γερμανική Ομοσπονδία Απελασθέντων αποτελεί μία μη-κερδοσκοπική οργάνωση η οποία σχηματίστηκε για να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των γερμανών που είτε απελάθηκαν είτε έφυγαν από τις οικίες τους στη Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη ύστερα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το ισχυρό αυτό λόμπι ισχυρίζεται ότι η επανεγκατάσταση των γερμανών από την ανατολική πλευρά του ποταμού Oder-Neisse ήταν άδικη. Η θέση αυτή έχει κερδίσει μεγάλη υποστήριξη στο Βερολίνο.
Ο διαδικτυακός τόπος German-Foreign-Policy.com παρατηρεί ότι “οι αποζημιώσεις που ζητούν τα μέλη της Λίγκας των Γερμανών απελασθέντων μπορούν να συνδεθούν με έναν παλιό νόμο του ομοσπονδιακού γερμανικού κράτους, ο οποίος αφήνει ανοιχτά ζητήματα εδαφικής ιδιοκτησίας!!!’’

Αυτές οι κινήσεις ενισχύονται περαιτέρω μέσω του ισχυρισμού του προέδρου της γερμανο-πολωνικής κοινωνίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Dr. Christoph Koch ότι: ‘ακόμη και τα Γερμανο-Πολωνικά σύνορα επιβεβαιώνονται μόνο από μία Συμφωνία Διαβεβαίωσης Συνόρων’ (26 Μαρτίου).


Ο καθηγητής Koch υπογραμμίζει ότι, μέχρι σήμερα, η άνευ όρων αναγνώριση των Γερμανικών συνόρων με τη Πολωνία δεν έχει ποτέ ολοκληρωθεί. Εάν αυτό ισχύει, η Γερμανία μπορεί με ευκολία να εκμεταλλευθεί την κατάσταση ως η μεγαλύτερη περιφερειακή δύναμη της Ευρώπης και υπό την ύπαρξη μίας πειθήνιας πολωνικής κυβέρνησης.

Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της έκθεσης ‘’Νοσταλγία για τη Πατρίδα’’ (“Home Nostalgia”) της Λίγκας των Απελασθέντων στο Βερολίνο, η παρουσία της Άνγκελα Μέρκελ φαίνεται να δίνει υπόρρητη στήριξη στα αιτήματα αποζημιώσεων των απελασθέντων γερμανών από τα προ 1945 κατεχόμενα γερμανικά εδάφη...

Αυτή η υποστήριξη συναρτάται και με τις πολιτικές της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, της Χριστιανικής Κοινωνικής΄Ενωσης και του Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος, τα οποία στηρίζουν τις αξιώσεις για αποζημιώσεις ιδιοκτησίας εδαφών. Επίσης, οι πρόσφατες συντηρητικές κυβερνήσεις στη Γερμανία έχουν προβεί σε κινήσεις άσκησης πίεσης για την επανάκτηση των γερμανικών κατεχόμενων εδαφών κατά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο προς ανατολάς, δηλαδή στη κατάσταση προ της συνθήκης του Ποτσδαμ.


Σε παραλληλισμό με την πρόκληση της νομιμότητας της Πολωνικής «αρπαγής» των πρώην γερμανικών ιδιοκτησιών και εδαφών, οι φωνές πίεσης από τους Sudetenlanders για αποζημιώσεις και επαναφορά των προ-πολεμικών συνόρων Τσεχίας – Γερμανίας γίνονται ολοένα και πιο έντονες. Οι φωνές αυτές υποστηρίζονται από τη σύζυγο του διοικητή της Βαυαρίας και τον ίδιο τον Edmund Stoiber, που στόχο έχουν την επιστροφή στα πρό Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Γερμανικά και Τσεχικά σύνορα.

Ενώ το Βερολίνο δίνει επίσημη στηρίξη στις ομοσπονδίες απελασθέντων, πραγματοποιούνται κινήσεις ώστε να αποκοπεί η διοικητική αποκέντρωση (ομόσπονδα κρατίδια) και η Γερμανία να μετατραπεί σε συγκεντρωτικό κράτος.

Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα της Deutsche Welle, από τις 25 Μαρτίου:

‘Την Κυριακή, οι πολίτες του δυτικού κρατιδίου του Saarland πήγαν στις κάλπες. Το μικρό αυτό κρατίδιο έχει ένα από τα υψηλότερα χρέη στη Γερμανία, και ορισμένοι πολιτικοί πιστεύουν ότι η λύση βρίσκεται στη συγχώνευση των κρατιδίων και στη συγκεντρωτική κυβέρνηση’’.

Ενώ μία απόλυτα συγκεντρωτική κυβέρνηση φαίνεται αντίθετη με το γερμανικό Σύνταγμα, το τελευταίο δεν προσδιορίζει τον ακριβή αριθμό των ομόσπονδων κρατιδίων από τα οποία πρέπει να αποτελείται η γερμανική ομοσπονδία...


Η αλλαγή των εθνικών και των διεθνών συνόρων της γερμανικής ομοσπονδίας, καθώς και η δημιουργία οικονομικών προτεκτοράτων στην ευρωζώνη φέρνουν ολοένα και πιο κοντά το λεγόμενο οικονομικό, εδαφικό και πολιτικό ‘τέταρτο ράιχ’ και το Βερολίνο ως απόλυτο κέντρο ελέγχου.



ΠΗΓΗ