Το καλοκαίρι του 2004, ο τότε Αμερικανός υπουργός Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, ενέκρινε μία άκρως απόρρητη έκθεση με την ονομασία «Προσωρινή Διαταγή Συναγερμού για Παγκόσμια Πλήγματα», μέσω της οποίας ζητούσε από τις Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις πλήρη ετοιμότητα, σε συνθήκες μόνιμου συναγερμού έτσι ώστε να επιτεθούν σε εχθρικές για τις ΗΠΑ χώρες που αναπτύσσουν όπλα μαζικής καταστροφής, όπως είναι το Ιράν και η Βόρεια Κορέα.
Η δημιουργία του συγκεκριμένου σχεδίου σύμφωνα με Αμερικανικές πηγές ξεκίνησε μετά την γνωστή σε όλους τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους.
Το σχέδιο CONPLAN 8022 δεν ήταν ένα απλό σχέδιο. Αποτελούσε ένα σχέδιο πολεμικού σεναρίου εναλλακτικά ...παγκόσμιας κλίμακας που μέσω αυτού θα μπορούσαν να πληγούν στρατηγικής σημασίας εχθρικοί στόχοι ακόμη και αρκετά μέτρα κάτω από τη γη σε χρόνο τέτοιο που δεν θα άφηνε στον εχθρό περιθώρια αντίδρασης.
Το συγκεκριμένο σχέδιο, στηριζόταν ουσιαστικά στον απόλυτο αιφνιδιασμό ενώ περιελάμβανε εναλλακτικά τα ακόλουθα δύο σενάρια:
- Οργανωμένη επίθεση με βομβαρδισμούς επιλεγμένων στόχων, παράλληλες σφοδρές κυβερνοεπιθέσεις και ταυτόχρονη διείσδυση ειδικών δυνάμεων στο εχθρικό έδαφος, ή
- Γενική επίθεση με όπλα μαζικής καταστροφής που θα επέφεραν το απόλυτο χάος ακόμη και σε υπόγειες εγκαταστάσεις με συνέπεια την ολοκληρωτική εξουδετέρωση του εχθρού.
Το δεύτερο σενάριο για να πραγματοποιηθεί θα ήθελε πρωτίστως την έγκριση σχετικής προεδρικής απόφασης που χωρίς υπερβολή θα παρέπεμπε σε μια επίθεση με πυρηνικά μέσα.
Το συγκεκριμένο σχέδιο, με την κωδική ονομασία CONPLAN 8022, είχε γνωστοποιηθεί ένα χρόνο νωρίτερα και ουσιαστικά προέβλεπε προληπτικές επιθέσεις εναντίον του Ιράν και της Βόρειας Κορέας τότε, βασισμένες σε σχέδιο «αστραπή» που θα έπρεπε να ολοκληρωθεί το αργότερο σε δώδεκα ώρες.
Το καλοκαίρι του 2008 δημοσιεύτηκε ότι το αμφιλεγόμενο (λόγω πολλών αντιδράσεων) σχέδιο CONPLAN 8022 ακυρώθηκε από τα πλάνα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Την συγκεκριμένη απόφαση αμφισβητούν ακόμη και σήμερα ορισμένοι Αμερικανοί αναλυτές οι οποίοι θεωρούν πως το συγκεκριμένο σχέδιο παραμένει εν ενεργεία αν και εφόσον καταστεί αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί.
Αυτά που δεν μας λένε…
Ο καθένας μπορεί κάλλιστα να αναρωτηθεί γιατί οι ΗΠΑ έχουν τόση μανία ενάντια στο Ιράν με το οποίο τη δεκαετία του ’70 είχαν φιλικές σχέσεις. Σε κάθε περίπτωση είναι ξεκάθαρο ότι το Ιράν άλλαξε στάση και κατ’ επέκταση την εξωτερική του πολιτική μετά την άνοδο στην εξουσία του Αγιατολάχ Χομεϊνί τη δεκαετία του ’80. Από τότε οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ – Ιράν άρχισαν να δοκιμάζονται ενώ κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την στάση και το ρόλο των ΗΠΑ στον δεκαετή πόλεμο μεταξύ Ιράκ-Ιράν.
Η απόφαση των ΗΠΑ ώστε να επιτεθούν στο Ιράν έχει να κάνει με το ότι το Ιράν συγκαταλέγεται πια στις ριζοσπαστικές ισλαμικές χώρες, σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον να ηγηθεί της Μέσης Ανατολής και στο έμμεσο μέλλον να γίνει μέχρι και υπερδύναμη, ενώ παράλληλα συνεργάζεται στενά με τρομοκρατικές για τις ΗΠΑ οργανώσεις (π.χ. Χεζμπολάχ).
Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι ακόμη λόγοι που οι ΗΠΑ αντιδρούν στις αποφάσεις του Ιράν λόγω που θίγονται τα συμφέροντά τους. Σύμφωνα με κάποιους το περιβόητο σχέδιο με την κωδική ονομασία CONPLAN 8022 δεν ήταν/είναι τίποτε άλλο από ένα προκάλυμμα ενός μυστικού οπλικού πυρηνικού προγράμματος με απώτερο σκοπό την Αμερικανική κυριαρχία στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι.
Τον Αύγουστο του 2005 ο Μάικλ Σβαρτς τόνισε στην εφημερίδα ASIA TIMES ότι ένας από τους λόγους που οι ΗΠΑ θέλουν να ελέγξουν το Ιράν δεν είναι οι πιο πάνω προαναφερθείς λόγοι, αλλά η προσέγγιση του Ιράν με την Κίνα. Το 2005 είναι γεγονός ότι ολοκληρώθηκε μία από τις μεγαλύτερες συμφωνίες μεταξύ Τεχεράνης – Πεκίνου που προέβλεπε εισαγωγή στη Κίνα πετρελαίου αξίας 70 δις δολαρίων. Η συγκεκριμένη συμφωνία ήταν η μεγαλύτερη σε όγκο κέρδους από πλευράς Ιράν την τελευταία τότε δεκαετία.
Δεν είναι τυχαίο ότι από τα τέλη του 2004 η Κίνα μέσω του τότε υπουργού Εξωτερικών της, Λι Ζαοσίνγκ, διαβεβαίωνε τον τότε πρόεδρο του Ιράν Μοχάμεντ Χαταμί και μετέπειτα (σημερινό) Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, ότι θα ασκήσει βέτο σε οποιοδήποτε σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για επιβολή κυρώσεων στο Ιράν, όπως και τελικά έπραξε έξι χρόνια αργότερα..
Με την Αμερικανική εισβολή στο Ιράκ ακυρώθηκαν συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ Ιράκ και Κίνας. Άλλες χώρες που επλήγησαν οικονομικά ήταν η Γερμανία, η Γαλλία όπως και η Ρωσία. Ωστόσο ο μεγάλος χαμένος ήταν η Κίνα λόγω της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων του Αλ Αντάμπ. Κίνα και Ρωσία δεν έχουν ξεχάσει ότι οι αποφάσεις των ΗΠΑ κατά καιρούς τις «ματώνουν» οικονομικά και σε καμία περίπτωση δεν είναι μυστικό ότι κατά καιρούς προσπάθησαν να προμηθεύσουν με πυραυλικά συστήματα την Τεχεράνη.
Η τακτική των ΗΠΑ στο Ιράκ δεν ωφέλησε καθόλου Κίνα και Ρωσία και γι' αυτό δεν θέλουν να επαναληφθεί κάτι σχετικό.
Στην περίπτωση του Ιράν το ενδεχόμενο επίθεσης με τον οποιοδήποτε τελικά τρόπο είναι πέρα για πέρα ορατό. Όπως όλα όμως δείχνουν, το Ισραήλ από μόνο του δεν μπορεί να φέρει σε πέρας μια τέτοια επιχείρηση γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να εμπλακούν άμεσα εναντίον του η Χαμάς και η Χεζμπολάχ. Ο ρόλος της Τουρκίας μπορεί να έχει αναβαθμιστεί τελευταία ωστόσο μετά την πρόσφατη εξέλιξη με την υγεία του Ερντογάν τα πράγματα περιπλέκονται και μπορεί να χαρακτηριστούν έως και …επικίνδυνα.
Το 2012, ας ελπίσουμε να είναι ειρηνικό και να διαψευστούν τα γνωστά και πολλά σενάρια περί καταστροφών και καταρρεύσεων.
Τα οικονομικά συμφέροντα είναι αλληλένδετα με εκείνα που εφαρμόζονται στην εξωτερική πολιτική κάθε χώρας. Από την άλλη πλευρά, καλό είναι να θυμηθούμε και την φράση του Αμερικανού βετεράνου Σμήναρχου εα, Σαμ Γκάρντινερ το Δεκέμβριο του 2004 στο περιοδικό “Atlantic Monthly”: «Δεν έχετε στρατιωτική λύση για τα θέματα του Ιράν; Κάντε κάτι να δουλέψει η διπλωματία» και μάλλον έχει δίκιο ακόμη και σήμερα αρκεί να μελετήσουμε σωστά τα γεγονότα και τις εξελίξεις γύρω μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου