Μεσογειακή Ένωση έναντι Ψευτοευρωπαϊκής Ένωσης

Η ΕΕ σήμερα (αλλά και από τις απαρχές της ΕΟΚ στη δεκαετία του 1950) λειτουργούσε με το σύστημα των δύο «ταχυτήτων»: προηγμένος Βορράς έναντι αναπτυσσόμενου Νότου. Αυτή η στρεβλή πραγματικότητα ξεκίνησε, επειδή οι κυβερνήσεις των λαών του αναπτυγμένου Βορρά δεν θέλησαν ποτέ τους να δημιουργηθεί πραγματική σύγκλιση των εθνών-κρατών της Ενωμένης Ευρώπης στο σύνολό τους.

Κάτι που ασφαλώς θα συνεπάγονταν θυσίες για τους Γερμανούς, τους Βρετανούς, τους Γάλλους κτλ. προς όφελος λαών που προσχωρούσαν σταδιακά στην ΕΟΚ-ΕΕ, όπως οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι κτλ. Διότι κάθε πραγματική σύγκλιση και ένωση προϋποθέτει ο δυνατός να θυσιάζει κομμάτι της ευημερίας του, προκειμένου μια μέρα να εξισωθεί με τον αδύνατο στα πλαίσια μιας ενοποίησης-ομοσπονδιοποίησης κρατών.

Κάτι τέτοιο ποτέ δεν έγινε. Έτσι, οι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου σήμερα κατήντησαν... υπανάπτυκτοι και επαίτες των κυβερνήσεων του Βορρά! Και σ’ αυτή την τόσο αρνητική κατάσταση, «ταφόπλακα» του Νότου αποτέλεσε το καταραμένο, το τρισάθλιο ευρώ (το δήθεν «ενιαίο» ευρωνόμισμα), που διέλυσε όχι μόνο τις ασθενείς οικονομίες της Ελλάδας ή της Πορτογαλίας, αλλά και τις διαρκώς ανερχόμενες τα προηγούμενα έτη οικονομίες της Ισπανίας και της Κύπρου!... Ήταν μία σατανική παγίδα, που έστησαν οι διεθνείς τοκογλύφοι, προκειμένου να εξοντώσουν οικονομικά τις κοινωνίες της ευρωπαϊκής όχθης της Μεσογείου. Εκτελεστικά τους όργανα υπήρξαν άθλιοι πολιτικάντηδες, όπως π.χ. στην Ελλάδα ο πολιτικός νάνος Ααρών Αβούρι (Ψευτοσημίτης)...

Δυστυχώς είχε απόλυτο δίκιο ο Ανδρέας Παπανδρέου στην «κλασική» του ανάλυση περί «μητροπόλεως» (Βορρά) και «περιφέρειας» (Νότου). Πράγματι, άλλον οικονομικό και πολιτισμικό χαρακτήρα έχει ο ευρωπαϊκός Νότος και εντελώς διαφορετικό ο ευρωπαϊκός Βορράς. Μάλιστα, έτσι όπως έχουν φτάσει τα πράγματα σήμερα (με τη φτωχοποίηση των κοινωνιών της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας κτλ.), δεν νοείται πλεόν να γίνεται λόγος περί «ευρωπαϊκής ενότητας»... Αντιθέτως η γενικότερη κατάσταση των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου όλο και περισσότερο προσομοιάζει με εκείνη των άλλων χωρών της Μεσογείου.

Χωρίς λοιπόν να θίγεται στο έπακρο η «ενότητα» της ΕΕ (που είναι μόνο στα «χαρτιά»), είναι πια αναγκαία η διαμόρφωση μίας άλλης παράλληλης πραγματικότητας, που να αρμόζει στον χαρακτήρα των λαών του ευρωπαϊκού Νότου: η ένωσή τους, μέσα σε ένα καινούριο σχήμα, με τους εκτός ΕΕ λαούς της Μεσογείου! Και, βασικά, με χώρες όπως είναι το Ισραήλ, η Τουρκία και το Μαρόκο. Έτσι κι αλλιώς η περιοχή μας αλλάζει με ρυθμούς ραγδαίους. Και είναι αμφίβολο εάν σύντομα θα υπάρχουν οι ΕΕ-Ευρωζώνη. Επομένως, μία Μεσογειακή Ένωση ανάμεσα στις «φτωχές» ευρωπαϊκές χώρες και τις πιο «προηγμένες» από τις τριτοκοσμικές φαντάζει ως μονόδρομος...



Ησαΐας Κωνσταντινίδης


ΠΗΓΗ