Για το καλό της Ελλάδας το έκανε;

γραφει ο Πέτρος Λάζος


Σε μια αιφνιδιαστική και καθόλα μη αναμενόμενη κίνηση, την Παρασκευή το βράδυ, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την απόφαση της κυβέρνησης να διενεργήσει δημοψήφισμα. Με θέμα την πρόταση των δανειστών και το εάν γίνεται αποδεκτή ή όχι, από τον ελληνικό λαό.

Αυτή η πρόταση, πέρα από ανεύθυνη, επικίνδυνη και καταστροφική για την χώρα, δημιουργεί πάρα πολλά ερωτήματα. Πάρα, μα πάρα πολλά.

Πρώτο και κυριότερο, γιατί χρειάστηκε να περάσουν πέντε μήνες και να φτάσουμε τέσσερις ημέρες πριν την λήξη του προγράμματος για να ζητήσει την γνώμη του λαού; Δεν είχε κάνει άλλες προτάσεις η Τρόικα; Δεν μπορούσε να ενημερώσει τους εταίρους δυο - τρεις εβδομάδες νωρίτερα ότι αφού δεν βρισκόταν κοινός τόπος, να ζητήσει να του δώσουν την καλύτερη δυνατή πρόταση και να την φέρει σε δημοψήφισμα; Που θα ήταν το πρόβλημα σε αυτό; Μήπως δεν θα ένοιωθαν τρομερή πίεση οι δανειστές ώστε να δώσουν την καλύτερη δυνατή πρόταση; Θα εξαντλούσαν κάθε περιθώριο. Σας διαβεβαιώ. Άρα ποιος ο λόγος να γίνει τελευταία στιγμή το δημοψήφισμα; Μήπως ο σκοπός του κυρίου Τσίπρα δεν είναι η δημοκρατική απόφαση των Ελλήνων αλλά έχει άλλα, πολύ πιο σκοτεινά, σχέδια;

Εξίσου σημαντικό είναι να μας απαντήσει η κυβέρνηση γιατί εγκατέλειψε τις διαπραγματεύσεις την Παρασκευή το βράδυ. Ενώ είχαν συμφωνηθεί σχεδόν όλα τα σημεία. Τα πάντα. Όποιος νομίζει κάτι διαφορετικό, δεν έχει παρά να διαβάσει την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (εδώ στα Ελληνικά). Ή να ρωτήσει τον καθηγητή Χουλιαράκη που κόντευε να δώσει τα χέρια με τους αντίστοιχους επικεφαλής της Τρόικας και... χαριεντιζόμενος μαζί τους, έριχνε τις τελευταίες "πινελιές" για να κλείσει η συμφωνία. Και εάν αυτό δεν είναι αρκετό, ας ρωτήσει τα μέλη της ελληνικής αποστολής από πού έμαθαν για το δημοψήφισμα. Αν είναι ειλικρινείς, θα πουν την αλήθεια. Η οποία είναι πως την έμαθαν από το Twitter. Και ότι αναγκάστηκαν να φύγουν καταντροπιασμένοι και με κατεβασμένα κεφάλια, καθώς δεν ήξεραν να πουν στους ξένους συνομιλητές τους γιατί αποχωρούν.

Θα μπορούσε να γεμίσει ένα μικρό βιβλίο με τα ερωτήματα που προκύπτουν. Γιατί θεωρούσε δεδομένη την παράταση; Έχουν δείξει ποτέ οι Ευρωπαίοι πως δεν ακολουθούν τους κανόνες; Γιατί δεν ειδοποίησε (αν ειδοποίησε) παρά μόνο δύο από τους ξένους ηγέτες, ώστε να έχει πλήρη εικόνα για το αν θα του δοθεί παράταση; Δεν ήξερε ότι, μετά την απόφασή του, ήταν αναπόφευκτη η επιβολή περιορισμών στην διακίνηση κεφαλαίων με κλείσιμο των τραπεζών για πολλές μέρες; Δεν τον απασχολούν όλοι αυτοί οι (ηλικιωμένοι κυρίως) άνθρωποι που δεν διαθέτουν κάρτες αναλήψεων; Πως θα ζήσουν δέκα (τουλάχιστον) μέρες αυτοί οι άνθρωποι; Μήπως θεωρεί ότι οι άνθρωποι είναι μεν πάνω από τους αριθμούς αλλά κάτω από το προσωπικό πολιτικό του συμφέρον και το συμφέρον του κόμματός του;

Θέλετε κι άλλα ερωτήματα; Ποιο θα είναι το αντικείμενο του δημοψηφίσματος; Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών ήταν ξεκάθαροι. Η πρόταση (δημοσιοποιημένη πλέον, θυμίζω) ισχύει αυστηρά μέχρι την 30η Ιουνίου και μόνο. Είναι έγκυρο το δημοψήφισμα, εφόσον η ερώτηση δεν αντιστοιχεί σε ισχύουσα πρόταση; Θα θέσει την πραγματική τελική πρόταση στην κρίση του λαού; Τι θα κάνει σε περίπτωση που ο λαός αποφασίσει πως ναι, θέλει την συμφωνία; Θα υπογράψει και θα (προσπαθήσει να) εφαρμόσει μια συμφωνία την οποία πιστεύει πως είναι λάθος; Ή θα οδηγήσει την χώρα σε εκλογές; Που θα προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη ζημιά, άσχετα από το ποιος θα εκλεγεί. Και αν ο λαός ψηφίσει όχι στην πρόταση; Τι θα κάνει; Θα επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ζητώντας την παλιά πρόταση; Τι θα γίνει αν όντως αυτή δεν προσφέρεται πια; Θα φέρει και την καινούργια σε δημοψήφισμα; Μήπως θα ζητήσει να αποφασίσει ο λαός για το ποιο νόμισμα θέλει; Ή μήπως πιστεύει πως μπορεί να σύρει την χώρα εκτός ευρώ χωρίς να ρωτήσει τον λαό;

Ο κατάλογος των ερωτημάτων μοιάζει και είναι ατελείωτος. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι άγνωστες οι λεπτομέρειες του χρόνου κλεισίματος των τραπεζών και του επιτρεπόμενου ύψους αναλήψεως μετρητών, ανά ημέρα. Υπάρχουν συγκεκριμένες φήμες αλλά οι φήμες για τέτοια γεγονότα, είναι καλύτερα να μην επαναλαμβάνονται.

Οπότε, αντί επιλόγου, θα καταθέσω την άποψη πως μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα συμβούν πολλά. Κατά πάσα πιθανότητα, κάποια να είναι χειρότερα και από αυτά ακόμη τα capital controls και το προσωρινό (ας ελπίσουμε) κλείσιμο των τραπεζών. Απαιτείται ολύμπια ψυχραιμία και πλήρης νηφαλιότητα από όλους. Επίσης χρειάζεται απόλυτη  προσήλωση στον στόχο. Που πρέπει να είναι ένας και μοναδικός και για τα έντεκα εκατομμύρια κατοίκων αυτής της χώρας. Πρέπει να είναι το καλό της Ελλάδας.




Πέτρος Λάζος

ΠΗΓΗ