Όλοι γίναμε μάρτυρες των εξελίξεων με το κλείσιμο των τραπεζών και τον έλεγχο κεφαλαίων. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως και τα ΑΤΜ θα παραμείνουν ανενεργά μέχρι την Δευτέρα ή την Τρίτη τουλάχιστον. Οι κυβερνώντες διατείνονταν, μήνες τώρα, πως δεν υφίσταται τέτοιο ενδεχόμενο.
Ο υπουργός Άμυνας, μόλις χθες, απέκλειε το ενδεχόμενο, όπως και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ο δε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, Νίκος Φίλης, δήλωσε πως δεν θα επηρεαστούν οι μη έχοντες. Είναι πράγματι έτσι όμως; Όχι βέβαια.
Χιλιάδες ηλικιωμένοι συνταξιούχοι σε όλη τη χώρα δεν έχουν πάρει τις συντάξεις τους και δεν διαθέτουν κάρτα αναλήψεων (δεν δίνουν πάνω από κάποια ηλικία) για να μπορούν, έστω ταλαιπωρούμενοι, σχεδόν καθημερινά, να εισπράττουν μέρος της πενιχρής τους σύνταξης, βάσει του πλαφόν που επέβαλε η κυβέρνηση.
Και αυτοί πως θα ζήσουν αγαπητοί φωστήρες της «κυβέρνησης»; Τι θα φάνε επί οκτώ ημέρες κ. Φίλη; Ούτε καν… μακαρόνια. Στην επαρχία που πρέπει να ταξιδέψουν 20-40 χιλιόμετρα για να φτάσουν σε ATM τι θα κάνουν; Κι αν πάνε και δεν βρουν; Μυαλό κανείς τους δεν διαθέτει, ή οι ιδεοληψίες τους και η ανικανότητα οδήγησαν σε ένα αποτέλεσμα που δεν μπορούσαν να αποφύγουν;
Όλη αυτή η εξέλιξη αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάντια της Ελλάδας, εν έτει 2015. Φαίνεται πως σωστά ο κ. πρωθυπουργός είχε προαναγγείλει πως εντός έξι μηνών δεν θα αναγνωρίζαμε την Ελλάδα. Όντως αυτό το χάλι, που είναι δυστυχώς, κατά τα φαινόμενα, μόνο η αρχή, έχει πολλές δεκαετίες να συμβεί. Η Ελλάδα άλλαξε εντός έξι μηνών, τραγικά προς το χειρότερο, χωρίς αυτό ασφαλώς να σημαίνει πως βάδιζε καλά πριν.
Ωστόσο, σήμερα, με μια ανίερη, επιτρέψτε τον όρο στον συντάκτη, συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Χρυσής Αυγής, η βουλή πέρασε μια πρόταση για ένα άνευ ουσίας και σκοπού δημοψήφισμα που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Κι όμως, το κλείσιμο των τραπεζών είναι απλώς το πρώτο βήμα σε μια πορεία καταστροφής που έρχεται, σε πολιτικό, οικονομικό και κυρίως εθνικό επίπεδο.
Η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς εκτός σταθερών που την κράτησαν όρθια εδώ και χρόνια, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Γιατί δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Τυχόν έξοδος από την Ευρωζώνη θα προκαλέσει σοβαρές αλυσιδωτές αντιδράσεις που δύσκολα θα επιτρέψουν την παραμονή της και στους άλλους δύο αυτούς οργανισμούς.
Και οι ηλιθιότητες «ο μόνος φόβος μας είναι ο… φόβος», είναι φληναφήματα αίσχιστου είδους, ανθρώπων που είτε δε ζορίστηκαν ποτέ στη ζωή τους και είναι εξασφαλισμένοι, είτε άλλων που στερούνται για οποιονδήποτε λόγο, συναίσθησης όσων συμβαίνουν. Ο Αλέξης είναι λογικό να το λέει, αν κάναμε τέτοια σαχλαμάρα σαν το δημοψήφισμα κι εμείς, προφανώς τα ίδια θα λέγαμε.
Ακόμα χειρότερα, η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στα όρια ενός νέου εθνικού διχασμού. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή των Ενωτικών και των Ανθενωτικών, των Βασιλικών και των Βενιζελικών, σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι βαθύτατα διχασμένη, ξεχνώντας που οδήγησε τούτη την Πατρίδα, αυτό το Έθνος, ο διχασμός.
Αυτή την στιγμή, η υπεύθυνη – θέλουμε να ελπίζουμε – κυβέρνηση, οφείλει να σταματήσει την κατρακύλα προς τον διχασμό που ως αντιπολίτευση καλλιέργησε συστηματικά. Το οφείλει διότι μπορεί, διότι αυτή κυβερνά και έχει την ευθύνη να αποφασίζει, έστω κι αν με την απόφαση για το δημοψήφισμα φορτώνει στις πλάτες των πολιτών όσα θα ακολουθήσουν.
Δεν το θέλει να αποφασίζει και κακοποιεί αναίσχυντα την έννοια της Δημοκρατίας, ενώ μέμφεται εμμέσως και τον μέσο Έλληνα οικογενειάρχη που σπεύδει να εξασφαλίσει μια ανεκτή επιβίωση στα αγαπημένα του πρόσωπα, έως ότου αποφασίσει η παρέα του δεκαπενταμελούς να σταματήσει τους ηλίθιους πειραματισμούς.
Μήπως όμως την εξυπηρετεί; Ποντάρει σε αυτόν τον διχασμό που είναι πλέον εμφανής, για να κερδίσει το μικροπολιτικό της όφελος. Την ίδια ώρα οι χιλιάδες γέροντες, άνευ κάρτας αναλήψεων συνταξιούχοι θα συνεχίζουν να μην έχουν χρήματα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου