Καλώς ήλθατε στον Μεσαίωνα!

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου


Να λοιπόν που δεν ήταν ούτε γερμανοτσολιάδες, ούτε λιγότερο Έλληνες όσοι προέβλεπαν ότι η διαπραγματευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί τη χώρα όχι στο μέλλον, αλλά όπισθεν ολοταχώς. Και δυστυχώς την οδηγεί στον... Μεσαίωνα.

Με κλειστές τράπεζες, με αυστηρότατους περιορισμούς στις συναλλαγές, με ολοκληρωτικό πάγωμα της αγοράς, αποκομμένη από τα διεθνή συναλλακτικά κέντρα και πλατφόρμες. Μια χώρα πλέον... Ανάδελφη. Και πολλά άλλα που ακολουθούν και θα τα διαπιστώσει και η ίδια η κυβέρνηση στην πορεία. Το πώς είναι για παράδειγμα  να καταστρέφεις ολοκληρωτικά μία οικονομία. Τι να πούμε, για τις επιχειρήσεις; Για τον τουρισμό; Για τα έσοδα του Δημοσίου που θα καταρρεύσουν; Για το γεγονός ότι καθίστασαι επίσημα ο παρίας της Ευρώπης;

Και το χειρότερο είναι ότι ακόμα δεν ξέρουν πού πατούν και πού βρίσκονται. Ακούστηκε από κυβερνητικά χείλη το εξής απίστευτο: "ότι οι άνθρωποι του μόχθου και οι φτωχοί που αμείβονται με 500 ή 700 ευρώ το μήνα, τι πρόβλημα έχουν με τα capital controls; Χρειάζονται πάνω από 50 - 100 ευρώ τη μέρα; Θα τα πάρουν τα λεφτά τους"...

Κι εκεί ο τόνος υψωνόταν και η αλαζονεία ξεχείλιζε: "οι πλούσιοι και τα συμφέροντα έχουν μόνο μεγάλο πρόβλημα με τον περιορισμό στην κίνηση κεφαλαίων"... Και σας ρωτώ. Σε αυτούς τους ανθρώπους τι μπορείς να πεις; Τι μπορείς να εξηγήσεις, από τη στιγμή που τους τυφλώνει η ιδεοληψία και λένε μπούρδες; Μόνο που αυτές οι μπούρδες ξεστομίζονται από ανθρώπους που κρατούν την τύχη της χώρας στα χέρια τους.

Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι όλα αυτά αποτελούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μέρος της διαπραγμάτευσης. Και ότι τελικά θα υπάρξει συμφωνία. Μακάρι, έστω και αν θα έχουν μεσολαβήσει εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού. Αλλά είναι έτσι; Γιατί αυτό που βιώνουμε καθημερινά όλον αυτόν τον καιρό είναι η συστηματική επαλήθευση των χειρότερων ανησυχιών μας. Συμβαίνουν όλα αυτά για τα οποία λέγαμε: "δεν μπορεί, κάτι άλλο θα συμβαίνει"! Κι όμως ποτέ δεν συνέβαινε κάτι άλλο. Και οι φόβοι γίνονταν πραγματικότητα. Έτσι και τώρα. Αρνούμαστε να πιστέψουμε αυτό που συμβαίνει. Και όμως, συμβαίνει!

Και το χειρότερο είναι ότι ακόμη και τούτη την κρίσιμη ώρα, εκείνοι συνεχίζουν το blame game. Για όλα φταίνε οι άλλοι. Οι εχθρικοί ξένοι, οι αδυσώπητοι πιστωτές, τα εγχώρια διαπλεκόμενα συμφέροντα, οι διεφθαρμένοι προηγούμενοι. Αυτοί ποτέ! Ακόμη και το κλείσιμο των τραπεζών το χρεώνουν στον Ντράγκι... Δεν έχουν τα κότσια να πάρουν πάνω τους την ευθύνη.

Σήμερα θα είναι η πρώτη μέρα του μεγάλου σοκ στην αγορά. Και δυστυχώς όχι η τελευταία. Η κυβέρνηση επιμένει στο δημοψήφισμα. Θα φτάσει μέχρι εκεί;



ΠΗΓΗ