Οικονομικός πόλεμος...έναν πόλεμο που βιώνει η Ελλάδα από την παγκόσμια κυβέρνηση σε συνεργασία με τους "νόμιμους" ντόπιους και διεθνείς "ληστές-τραπεζίτες"

ΗΛΙΑ A. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ/Δημοσιολόγου

Οικονομικός πόλεμος, είναι η χρησιμοποίηση οικονομικών μέσων, με σκοπό την εξασθένιση της ικανότητος, ενός γνωστού ή ενδεχομένου αντιπάλου, στο να μπορεί πλήρως ή μερικώς, στην παροχή δυνατότητας οικονομικής στήριξης στην Εθνική Άμυνά του. Ο οικονομικός πόλεμος αποτελεί βαρύνουσα συνιστώσα του πολιτικού πολέμου, κατά τον ορισμό, αλλά και την εφαρμογή της πολιτικής προπαγάνδας. Ομοίως αποτελεί και ουσιώδη παράγοντα, διεισδύσεως και διαβρώσεως του ιστού, που συγκροτεί την εδραίωση μιας ισχυρής Εθνικής Άμυνας.



ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η σημασία και το περιεχόμενο των οικονομικών πληροφοριών, αποτελεί τη βάση, με την οποία θα σχεδιασθεί και οργανωθεί η άσκηση ενός οικονομικού πολέμου, επί αντιπάλου κράτους. Στη σημερινή εποχή δεν είναι δυνατό να αρκείται ένα κράτος, στις πολεμικές δραστηριότητες μόνο του αντιπάλου.

Η οικονομική κατάσταση του αντιπάλου, αποτελεί τη βάση της οποιασδήποτε πολεμικής του προσπάθειας και συνεπώς το σύστημα των πληροφοριών μας, πρέπει να καλύπτει το σύνολο της οικονομικής του Ζωής.



Χωρίς επαρκείς και συνεχώς ανανεωμένες πληροφορίες, δεν είναι δυνατό να προσδιορισθούν οι μέθοδοι και τα όπλα του οικονομικού πολέμου, που θα πρέπει να επιλεγούν και ποια είναι τα ασθενή σημεία του εχθρού.Οι αντικειμενικοί σκοποί των οικονομικών πληροφοριών τοποθετούνται ως εξής:

α. Προσδιορισμός των οικονομικών επιδράσεων, οι οποίες επηρεάζουν τον καθαρισμό των εθνικών και αντικειμενικών σκοπών ξένων κρατών.
β. Εκτίμηση των οικονομικών αποτελεσμάτων των ημετέρων αντικειμενικών σκοπών εθνικής πολιτικής και στρατηγικής, επί των ξένων κρατών.
γ. Εκτίμηση των οικονομικών δυνατοτήτων των ξένων κρατών.
δ. Ανεύρεση των τρωτών σημείων των ξένων οικονομιών, συνεπεία εξωτερικών ή εσωτερικών ενεργειών. Ενεργειών στρατιωτικών, διπλωματικών, οικονομικών, διαφωτιστικών κλπ. και εκ των οποίων εκπηγάζουν δυσμενή αποτελέσματα.Όσον αφορά τις πηγές των οικονομικών πληροφοριών, κατά το πλείστον αυτές προέρχονται από πηγές φανερές και δημοσιοποιούμενες, δηλαδή μη εμπιστευτικές. Με βάση διάφορες στατιστικές, έχει καταγραφεί ότι μόνο το 15% περίπου, των πληροφοριών προέρχονται από τις διάφορες μυστικές πηγές και οι οποίες ασφαλώς, είναι και οι πλέον ενδιαφέρουσες από απόψεως στρατηγικής σημασίας και αξίας.




ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

Ειδικότερα οι οικονομικές πληροφορίες πρέπει να περιλαμβάνουν, λεπτομερείς γνώσεις, για τα ακόλουθα:

α. Για τους φυσικούς πόρους και του ανθρώπινου δυναμισμού.
β. Του παραγωγικού δυναμικού.
γ. Του εξωτερικού εμπορίου και των χρηματοοικονομικών συνθηκών.
δ. Του συστήματος επικοινωνιών και αποθεμάτων.
ε. Των τεχνολογικών δεδομένων.
στ. Της βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής.


Όπως είναι κατανοητό, τόσο τα ισχυρά, όσο και τα ασθενή, σημεία των οικονομιών των διαφόρων χωρών, φιλικών, ουδετέρων και εχθρικών, πρέπει να εκτιμώνται με βάση πλήρεις οικονομικές πληροφορίες.

Ειδικά δε ως προς τα ασθενή σημεία, ο προσδιορισμός είναι σημαντικός, για δύο κυρίως λόγους:
Αναφορικά για φιλικά χώρες, πρέπει να αποφύγουμε την επιβάρυνση των οικονομιών των πέρα από τα όρια των δυνατοτήτων τους.

Αντιστρόφως, όταν πρόκειται για αντίπαλες χώρες, οι γνώσεις των ασθενών σημείων τους, θα μας βοηθήσουν, στην αναζήτηση μέσων, για την εφαρμογή ενός καλώς σχεδιασμένου οικονομικού πολέμου.





ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Γενικά η σχεδίαση και η εφαρμογή μιας πολιτικής οικονομικού πολέμου, απορροφούν σημαντικό μέρος της όλης προσπάθειας, η οποία καταβάλλεται από ένα οργανωμένο επιτελικό όργανο, για την επιθετική οργάνωση ενός προγράμματος ευρείας Εθνικής Άμυνας.

Το πεδίον του οικονομικού πολέμου, τέμνει διάφορες κυβερνητικές λειτουργίες, και κατά συνέπεια, οι ασχολούμενοι, με αυτόν, σε πλείστες περιπτώσεις, πρέπει να είναι επαρκώς καταρτισμένοι σε όλους τους τομείς της κρατικής δραστηριότητας.

Ένα πρόγραμμα οικονομικού πολέμου, πρέπει να συμβαδίζει χρονικά, με όλα τα συνθετικά ενός ολοκληρωμένου προγράμματος, ετοιμότητας, προς αντιμετώπιση ενός κράτους το οποίο επιδεικνύει επιθετικές τάσεις.

Κατά τη σχεδίαση του οικονομικού πολέμου, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη ο ρόλος τον οποίο παίζουν ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις, στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Σήμερα μερικές από τις ισχυρότερες διεθνείς μονάδες, δεν είναι ενωμένες με τη μορφή κράτους, αλλά έχουν επενδυθεί με τη μορφή μεγάλων διεθνών καρτέλ.

Τα καρτέλ αυτά διοικούνται με πλέον αριστοτεχνικό τρόπο, με όλες τις μορφές της σύγχρονης τεχνολογίας και από τα πλέον εκσυγχρονισμένα κράτη.

Οι δεσμοί, διασυνδέσεις και διαπλοκές μεταξύ διεθνών καρτέλ και των ισχυρών κρατών, σε βάθος και σε όλες τις διαστάσεις τους, είναι άγνωστες και άνευ ουσιαστικής διερευνήσεως.
Γεγονός πάντως είναι, ότι υπάρχει αμοιβαία συνεργασία μεταξύ διεθνών καρτέλ και ισχυρών κυβερνήσεων, με ανταλλαγές διαφόρων εφευρέσεων, πολιτικών πληροφοριών κλπ. επ’ ωφελεία αμφοτέρων ομοίως.

Ορισμένα διεθνή καρτέλ, προϊόντων της πολεμικής βιομηχανίας, είναι γνωστό ότι διατηρούν εκτεταμένες οργανώσεις επιστημονικής προπαγάνδας, ανά τον κόσμο, όπου και τεχνηέντως αναζωπυρώνουν «Εθνικιστικές» επιδιώξεις, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση μεγάλων παραγγελιών, και τεραστίων ωφελειών για τα ίδια τα καρτέλ.

Υπάρχουν πλείστα παραδείγματα στη διεθνή πολιτικοβιομηχανική σκηνή, ατόμων και προσωπικοτήτων κυβερνήσεων, που είχαν άμεση σχέση και συναλλαγή με τα ισχυρά οικονομικο-βιομηχανικά συγκροτήματα.

Στη Γερμανία τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ο Κρουπ υποστήριζε με τη βιομηχανική προπαγάνδα, την ανάγκη ενός μεγάλου Γερμανικού Ναυτικού.Επίσης στις Η.Π.Α. είναι πλέον γνωστά τα διαπλεκόμενα συμφέροντα μεταξύ πολιτικής και οικονομικών συμφερόντων. Ονόματα όπως του ROCKFELLER, HARRIMAN, FORD, HAMMER και λοιπών κροίσων, έχουν παίξει ουσιώδη ρόλο στη διαμόρφωση του παγκόσμιου πολιτικοοικονομικού χάρτη.



ΠΗΓΗ