Όπως είπε, είναι περήφανος για τον ρόλο της χώρας του στην εξέγερση της Λιβύης, εννοώντας βεβαίως την υποστήριξη που της δόθηκε από πλευράς ΝΑΤΟ, μόλις έγινε ξεκάθαρο πως ο λιβυκός λαός ξεσηκώθηκε σύσσωμος πλέον εναντίον του δικτάτορα.
Παρέλειψε όμως να αναφέρει τους άλλους ρόλους που έπαιξε η Βρετανία με το καθεστώς Καντάφι, και που είχαν τη σημασία τους στις μετέπειτα εξελίξεις.
Πολλά από τα όπλα που χρησιμοποιούσε το καθεστώς, αγοράστηκαν από την Βρετανία.
Σύμφωνα με το ΑΡ, οι Βρετανοί πούλησαν στον Καντάφι στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας $55 εκατομμυρίων μέσα στο 2010. Μεταξύ άλλων, του πούλησαν τυφέκια ελεύθερων σκοπευτών, αλεξίσφαιρα οχήματα, πυρομαχικά καταστολής πλήθους, και δακρυγόνα.
Η περιβόητη ταξιαρχία Khamis, που αποτελούσε την πλέον επίλεκτη μονάδα του καθεστώτος, υπό την διοίκηση ενός από τους γιους του Καντάφι, είχε αγοράσει πρόσφατα ένα εξελιγμένο σύστημα διοίκησης-ελέγχου, αξίας £85 εκατ. από την General Dynamics της Αγγλίας. Ήταν μια από τις πολλές προσωπικές συμφωνίες του τότε πρωθυπουργού Tony Blair.
Και όχι μόνο εξόπλισαν την συγκεκριμένη μονάδα οι Βρετανοί, αλλά την εκπαίδευσαν κιόλας. Και μάλιστα οι εκπαιδευτές της ήταν μέλη της περίφημης SAS.
Ο Cameron ανέφερε επίσης πως η μέρα του θανάτου του Καντάφι αποτελεί μια μέρα μνήμης των θυμάτων του. Ξέχασε όμως να μας πει για όλα εκείνα τα θύματα που απήχθησαν και παραδόθηκαν στον Καντάφι από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, όπως ο Sami al Saadi που ήδη προχώρησε σε αγωγή εναντίον της βρετανικής κυβέρνησης, η οποία ήταν συνένοχος στον βασανισμό του, και οργάνωσε τα πάντα, όπως έχει αποδειχτεί από επίσημα έγγραφα που ανακαλύφτηκαν στην Λιβύη.
Την ίδια μορφή συνεργασίας με το καθεστώς είχαν και οι Αμερικάνοι, για λόγους εμπορικών συμφερόντων, και εθνικής ασφάλειας. Τα έγγραφα αποδεικνύουν πως η CIA απήγαγε τον σημερινό αρχηγό του στρατιωτικού συμβουλίου της Τρίπολης, και τον βασάνισε, πριν τον παραδώσει στον Καντάφι το 2004.
Το 2008, ο George W. Bush έστειλε στη Λιβύη την Condoleezza Rice για συζητήσεις, και λίγο αργότερα υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ της αμερικανικής Exxon Mobil, και της κρατικής λιβυκής εταιρίας πετρελαίου.
Σύμφωνα με το ΑΡ, η Αμερική προχώρησε στη προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού προς τον Καντάφι, δίνοντας άδεια σε ιδιωτικές εταιρίες να του πουλήσουν τα πάντα, από ανταλλακτικά αεροσκαφών, έως εκρηκτικά.
Η κυβέρνηση Bush ενέκρινε τη πώληση πολεμικού υλικού αξίας $3 εκατ. το 2006, και $6 εκατ. το 2007. Το 2008, η Λιβύη εισήγαγε πολεμικό υλικό αξίας $46 εκατ. από την Αμερική.
Η σημερινή κυβέρνηση Ομπάμα δεν έχει δημοσιοποιήσει στοιχεία σε σχέση με τις δικές της συναλλαγές με τη Λιβύη, αλλά σίγουρα και αυτή έκανε ότι και οι προηγούμενες αμερικανικές κυβερνήσεις.
Εν ολίγοις, η Βρετανία και οι ΗΠΑ εξόπλισαν το καθεστώς Καντάφι, και συνεργάστηκαν μαζί του στον βασανισμό πολιτικών του αντιπάλων. Αυτό έγινε παράλληλα με την διπλωματική στήριξη που του παρείχαν, με σκοπό να το ανοίξουν στα εμπορικά συμφέροντα της Δύσης.
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως οι διάφοροι δικτάτορες της Μ. Ανατολής, υπήρχαν κυρίως χάρη στην υποστήριξη από πλευράς της Δύσης, κάτι που ακυρώνει την όποια διάθεση αλτρουισμού προσπαθούν να επιδείξουν οι δυτικές κυβερνήσεις σήμερα, προβάλλοντας τον ρόλο τους στην ανατροπή του Καντάφι.
Χωρίς τα όπλα, την εκπαίδευση, και τη διπλωματική στήριξη που δόθηκε σε καθεστώτα τύπου Λιβύης, Τυνησίας, Σ. Αραβίας, και Μπαχρέιν, η επιβίωση των αυταρχικών καθεστώτων δεν θα ήταν καθόλου σίγουρη, ειδικά αν αναλογιστούμε την λαϊκή δυσαρέσκεια εναντίον τους, εδώ και δεκαετίες.
Η συνεχιζόμενη αδιαφορία της Δύσης όσον αφορά στη βία του καθεστώτος του Μπαχρέιν, και σε αυτήν της Υεμένης, που συνεχίζουν να δολοφονούν και να καταστέλλουν κάθε αντίπαλη φωνή διαμαρτυρίας, αποδεικνύει το πόσο «αλτρουιστική» ήταν και η επέμβαση της στη Λιβύη.
Σε αντίθεση με την κενή ρητορική της, η Δύση δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να στηρίξει τις λαϊκές εξεγέρσεις εναντίον τυράννων που έχουν ιστορικούς δεσμούς μαζί της. Αυτό το μήνυμα προς τους λαούς της περιοχής, έγινε σαφές με την στήριξη που δόθηκε στους Ben Ali και Mubarak, μέχρι τη τελευταία στιγμή, την ίδια ώρα που η στήριξη παραμένει αμείωτη προς τους απολυταρχικούς ηγέτες άλλων περιοχών της αραβικής χερσονήσου.
Να μη ξεχνάμε και την στήριξη προς τον Bashar al-Assad της Συρίας, που εδώ και μήνες σφάζει τον λαό του. Ή προς το Πακιστάν, όπου η Αμερική δολοφονεί αμάχους καθημερινά, με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, έχοντας τη σιωπηλή έγκριση του εκεί καθεστώτος.
Μπορεί όντως πολλοί να χαιρέτησαν τον θάνατο ενός μισητού ηγέτη, αλλά οι λαοί της περιοχής δύσκολα θα ξεχάσουν το παρελθόν, στη διάρκεια του οποίου η Δύση στήριζε ενεργά όλους τους τυράννους της Μ. Ανατολής.
Για τους εναπομείναντες τυράννους, το μάθημα που διδάχθηκαν από τα πρόσφατα γεγονότα, και την τύχη των Saddam Hussein, Hosni Mubarak, Ben Ali, και τελευταία του Καντάφι, είναι ότι με την πρώτη ευκαιρία, η Δύση πουλάει τους φίλους της.
Όσο για τον απλό άνθρωπο, το μόνο μάθημα είναι ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεται τους πολιτικούς της Δύσης, και πως η μόνη ελπίδα για την ανατροπή του status quo είναι η εξέγερση.
Του Dr. Reza Pankhurst
Foreign Policy Journal
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου