Τι θα γινόταν αν οι Ναζί κέρδιζαν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;

  
Του Γιώργου Στάμκου


Ένα από τα υποθετικά σενάρια που, περισσότερο απ’ όλα, έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον των οπαδών της Εναλλακτικής Ιστορίας έχει να κάνει με την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή τον πόλεμο που διαμόρφωσε το σημερινό μας κόσμο. Το ερώτημα λοιπόν που βασανίζει πιο συχνά τα μυαλά των μελετητών της Εναλλακτικής Ιστορίας είναι: Τι θα γινόταν αν οι Ναζί κέρδιζαν τελικά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Πώς θα έμοιαζε ο κόσμος μας κάτω από την κυριαρχία των Ναζί Γερμανών και των συμμάχων τους; Ποια μορφή θα είχε ο κυρίαρχος πολιτισμός στον πλανήτη μας; Σ’ αυτά τα υποθετικά ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε, παρασύροντας σας σε «επικίνδυνες» σκέψεις σχετικά με το πώς θα μπορούσε να είναι ο κόσμος μας. Εγκαταλείψτε τις προκαταλήψεις σας, αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη κι ακολουθήστε μας σε ένα από τα πιο επικίνδυνα μονοπάτια της εναλλακτικής ιστορίας…

Τα πράγματα δεν είναι αυτά που ξέρετε. Οι Ναζί κέρδισαν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μαζί με τους Ιάπωνες έχουν κατακτήσει σχεδόν όλο τον κόσμο. Η Ευρώπη είναι κάτω από τη γερμανική κυριαρχία. Η Ουκρανία είναι ο σιτοβολώνας των Γερμανών και η Κριμαία η ριβιέρα τους. Η Ρωσία είναι υποτελής των Γερμανών, ενώ Ρώσοι παρτιζάνοι συνεχίζουν να μάχονται πέρα από τα Ουράλια. Η Μεσόγειος έχει γίνει μια γερμανική θάλασσα. Η Ιαπωνία καταδυναστεύει την Κίνα και μεγάλο κομμάτι της ανατολικής Ασίας. Οι ΗΠΑ είναι το μόνο αντίπαλο δέος που απέμεινε, αλλά η σφαίρα επιρροής τους περιορίζεται στην αμερικανική ήπειρο και στην Αυστραλία. Οι Ναζί έχουν κατακτήσει την Αφρική κι έχουν εγκαταστήσει τεράστια στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους «υπάνθρωπους» Αφρικανούς, που ακολουθούν τη μοίρα των εκατομμυρίων Εβραίων που χάθηκαν στα ναζιστικά Στρατόπεδα Συγκέντρωσης.

Οι επεκτατικές φιλοδοξίες τους όμως δεν περιορίζονται μόνο στη Γη. Θέλουν να κατακτήσουν και το διάστημα. Δημιουργούν ναζιστικές βάσεις στη Σελήνη και στέλνουν «Αρίους» αποίκους-εξερευνητές στον Άρη. Στα παγωμένα φεγγάρια του Δία ανεμίζει ήδη η σβάστικα…



Θα ήταν άραγε έτσι ο κόσμος μας αν οι Ναζί κέρδιζαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Ναζιστικοί”Ιπτάμενοι Δίσκοι” (UFOs) παρελαύνουν για τη μεγάλη νίκη του Γ’ Ράιχ επί των Συμμαχικών Δυνάμεων, που συνθηκολόγησαν το 1944…
“Achtung!Achtung! Today Poland, tomorrow the Milky Way!”

    “Ενώ οι Γερμανοί έστηναν με φούρια τεράστιες κατασκευές ρομπότ στο διάστημα, οι Γιαπωνέζοι έκαιγαν ακόμη τις ζούγκλες στο εσωτερικό της Βραζιλίας, έκτιζαν οκταόροφες πολυκατοικίες με τούβλα για πρώην κυνηγούς κεφαλών. Όταν οι Γιαπωνέζοι θα εκτόξευαν επιτέλους το πρώτο διαστημόπλοιο, οι Γερμανοί θα είχαν ήδη περιζώσει όλο το ηλιακό σύστημα. Στα παλιά γραφικά ιστορικά βιβλία οι Γερμανοί είχαν χάσει την ευκαιρία, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη έβαζε τις τελευταίες πινελιές στις αποικιακές αυτοκρατορίες της. Αλλά αυτή τη φορά δεν θα έρθουν τελευταίοι, έχουν μάθει πια…”
    -Philip K. Dick, Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο, 1962

Βερολίνο 30 Απριλίου 1945. Έχουν περάσει μόλις δέκα μέρες από τα 55α γενέθλια του Αδόλφου Χίτλερ και η καρδιά του Ναζιστικού Ράιχ έχει κατακλυστεί από τους Συμμάχους. Στο μπούνκερ του κάτω από την καγκελαρία ο Χίτλερ δηλητηριάζει την ερωμένη του Εύα Μπράουν, την οποία είχε παντρευτεί μόλις πριν από 36 ώρες, και στη συνέχεια αυτοκτονεί πυροβολώντας το κεφάλι του. Τα σώματά τους μεταφέρονται εσπευσμένα στο προαύλιο της καγκελαρίας, περιλούζονται με βενζίνη και αποτεφρώνονται. Ο Φύρερ είναι νεκρός. Ο Κόκκινος Στρατός έχει πλέον καταλάβει την «καρδιά του φασιστικού κτήνους».

Η περιβόητη Γερμανία του Γ' Ράιχ, που μέχρι πριν από δύο χρόνια είχε κατακτήσει ολόκληρη την Ευρώπη, καταρρέει μέσα σε σωρούς από πτώματα, στάχτες και ερείπια. Το όνειρο του Ναζισμού για μια παγκόσμια κυριαρχία εκμηδενίζεται καθώς η κατεστραμμένη Γερμανία συνθηκολογεί άνευ όρων στις 7 Μαΐου του 1945 και διαμελίζεται από τους νικητές συμμάχους. Πέντε μήνες αργότερα η Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας του Χιροχίτο συνθηκολογεί κι αυτή άνευ όρων, αφού προηγουμένως είδε να εξαφανίζονται από το χάρτη της δύο σημαντικές της πόλεις (Χιροσίμα και Ναγκασάκι) και να γίνονται σκόνη μέσα στα πυρηνικά μανιτάρια των αμερικανικών βομβαρδιστικών. Οι δυνάμεις του Άξονα έχουν νικηθεί κατά κράτος. Αμερική και Σοβιετική Ένωση, οι δύο μεγάλοι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποφασίζουν να μοιράσουν τον κόσμο σε δύο σφαίρες επιρροής. Ένας νέος κόσμος γεννιέται και ταυτόχρονα ένας Ψυχρός Πόλεμος, που διήρκεσε τέσσερις δεκαετίες, ακολουθεί τον θερμό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που μόλις τελείωσε…




-ΓΙΑΤΙ ΝΙΚΗΣΑΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ;-
  
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΛ ΧΑΡΜΠΟΡ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Κι αν οι Ιάπωνες δεν έπαιρναν την παράτολμη απόφαση να επιτεθούν στον Αμερικανικό Στόλο στο Περλ Χάρμπορ της Χαβάης;

​Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τέλειωσε πριν από 50 χρόνια, μόνο που δεν τέλειωσε έτσι όπως νομίζετε. Οι Ναζί και οι σύμμαχοί τους νίκησαν! Νίκησαν και επέβαλαν με πυγμή τη δική τους «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Πώς όμως συνέβη κάτι τέτοιο; Ποια γεγονότα εκτροχίασαν την ιστορία και την οδήγησαν σ’ αυτό το αποτέλεσμα;

Το Δεκέμβριο του 1941, κι ενώ ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μαινόταν σε όλα τα μέτωπα, οι Ιάπωνες στρατηγοί, παίρνοντας σοβαρά τη συμβουλή του ναύαρχου Γιαμαμότο, αποφασίζουν να μην πλήξουν αιφνιδιαστικά το λιμάνι του Περλ Χάρμπορ και να καταστρέψουν τον Αμερικανικό Στόλο του Ειρηνικού. Ο Γιαμαμότο ήταν ο μοναδικός ανώτατος στρατιωτικός της Ιαπωνίας που γνώριζε τόσο καλά την Αμερική, μιας και είχε ταξιδέψει πολλές φορές σ’ αυτή.

Ενώ οι άλλοι Ιάπωνες στρατηγοί κραύγαζαν με κομπορρημοσύνη πως μόνον η Αμερική ήταν αντάξιος αντίπαλος για τη δόξα και τη δύναμη της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, ο Γιαμαμότο, που αντιπροσώπευε τη δύναμη της λογικής, τους υπενθύμιζε πως η Αμερική είχε τεράστια έκταση, πλούτο και βιομηχανική δύναμη, και πως αν όλα αυτά επιστρατεύονταν σε μια κοινή πολεμική προσπάθεια όχι μόνο η Ιαπωνία, αλλά ούτε ολόκλήρος ο κόσμος δεν θα μπορούσε να τη σταματήσει. Στην κρίσιμη σύσκεψη τους είπε ορθά κοφτά πως αν η Ιαπωνία προκαλούσε αυτή τη στιγμή την Αμερική ήταν σαν να υπέγραφε την καταδίκη της. Οι στρατηγοί διαφώνησαν, αντέδρασαν αλλά τελικά πείστηκαν από τον «καλύτερα πληροφορημένο» Γιαμαμότο. Έτσι η αιφνιδιαστική επίθεση, που με τόσο ζέση σχεδίαζαν οι Ιάπωνες στο Περλ Χάρμπορ, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η ουδετερόφιλη Αμερική δεν σύρθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά την επιθυμία του Ρούσβελτ και του στενού συμμάχου του Τσόρτσιλ, κι έμεινε ουδέτερη μέχρι το 1943, όταν ο πόλεμος είχε κριθεί πλέον υπέρ των Γερμανών.



     
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ ΧΑΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ

Στάλινγκραντ 1942: Kι αν έχαναν οι Ρώσοι;

Στο μεταξύ στις ρωσικές πεδιάδες μαινόταν η Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, με τη γερμανική πολεμική μηχανή να έχει ριχτεί σε μια γιγαντιαία προσπάθεια για την κατάληψη της απέραντης «κόκκινης» Ρωσίας. Από την επίθεση του Ιουνίου του 1941 είχαν περάσει έξι μήνες και οι γερμανικές στρατιές είχαν καθηλωθεί από το «Στρατηγό Χειμώνα». Πολιόρκησαν το Λένινγκραντ, αλλά δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν. Έφθασαν μέχρι τα προάστια της Μόσχας, αλλά αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν. Ήταν φανερό πως οι Γερμανοί και οι σύμμαχοι τους έπρεπε να περιμένουν την άνοιξη του 1942 για να επιχειρήσουν μια νέα επίθεση, αυτή τη φορά προς νότο, προς την κατεύθυνση του Βόλγα και του Καύκασου.

Η απόφαση των Ιαπώνων στρατηγών να μην επιτεθούν αιφνιδιαστικά στις ΗΠΑ προκάλεσε δυσαρέσκεια στο Γερμανικό Επιτελείο. Όχι όμως και στον αρχηγό του Επιτελείου, Στρατάρχη Γκουντέριαν, που δεν έδειχνε ν’ ανησυχεί ιδιαίτερα. Τουναντίον. Γνώριζε πολύ καλά πως οι Ρώσοι είχαν πολλές μεραρχίες τοποθετημένες στην ανατολική Σιβηρία και ειδικά κατά μήκος του ποταμού Αμούρ, επειδή φοβόντουσαν μια αιφνιδιαστική επίθεση εκ μέρους των Ιαπώνων στη Μαντζουρία.

Όσο καιρό οι Ιάπωνες σύμμαχοι των Γερμανών ήταν αναποφάσιστοι για το αν θα επιτεθούν ή όχι στους Αμερικανούς οι Ρώσοι ήταν αναγκασμένοι, καλού κακού, να κρατούν πολλές δυνάμεις απέναντι από την Ιαπωνία. Ο Στάλιν και οι Ρώσοι στρατηγοί έλπιζαν πως οι Ιάπωνες θα επιτίθονταν τελικά στους Αμερικανούς, οι ΗΠΑ θα έμπαιναν στον πόλεμο, κι έτσι θα μπορούσαν να αποσύρουν το μεγαλύτερο τμήμα των στρατιών της ανατολικής Σιβηρίας για να τις μεταφέρουν στα μέτωπα του Δον, εναντίον των Γερμανών. Αυτό όμως τελικά δεν συνέβη. Οι Ιάπωνες δεν επιτέθηκαν στο Περλ Χάρμπορ, οι σοβιετικές μεραρχίες έμειναν καθηλωμένες στις ακτές της Οχοτσικής θάλασσας και οι Γερμανοί μπόρεσαν να συνεχίσουν σχεδόν ανεμπόδιστοι την προέλαση τους προς ανατολάς.

Το καλοκαίρι του 1942 οι Γερμανοί και οι σύμμαχοι τους διέσχισαν τον ποταμό Δον και οι στρατιές τους προωθήθηκαν προς τον Καύκασο και τον Βόλγα. Τέλη Αυγούστου είχαν φθάσει στις παρυφές του Καυκάσου και κατέλαβαν τις πετρελαιοπηγές του Μπακού. Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1942 η 6η Στρατιά του Φον Πάουλους έφθασε στα πρόθυρα του Στάλινγκραντ και άρχισε να το πολιορκεί στενά. Για τον Στάλιν το Στάλινγκραντ ήταν μια πόλη-σύμβολο και τυχόν κατάληψή της από τους Ναζί θα σήμαινε αυτομάτως και την κατάρρευση ολόκλήρης της Σοβιετικής Ένωσης. Για να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο εξέδωσε μάλιστα και μια διαταγή που έμεινε γνωστή ως «ούτε ένα βήμα πίσω». Παρόλα αυτά, για να κρατηθεί η πόλη χρειαζόταν εφεδρείες και εφεδρείες δεν υπήρχαν αρκετές, εφόσον έμεναν καθηλωμένες απέναντι από την Ιαπωνία, για να εξασφαλίσουν τα νώτα από το ενδεχόμενο μιας αιφνιδιαστικής ιαπωνικής επίθεσης.

Όταν η γερμανική πολεμική μηχανή άρχιζε να πιέζει ασφυκτικά, οι Ρώσοι αμυνόμενοι, παρά την ηρωική τους αντίσταση, δεν μπόρεσαν ν’ αντέξουν κι εγκατέλειψαν το Στάλινγκραντ στα μέσα του Οκτώβρη. Άρχισαν να υποχωρούν προς τα Ουράλια με τη Λουφτβάφε να τους καταδιώκει αδυσώπητα. Ταυτόχρονα δύο γερμανικές στρατιές περικύκλωσαν τη Μόσχα κι άρχισαν να την πολιορκούν. Ο Στάλιν και μια χούφτα ανώτερα κομματικά στελέχη μόλις που κατάφεραν να διασωθούν και να καταφύγουν πέρα από τα Ουράλια, στην ασφάλεια της πόλης Νοβοσιμπίρσκ.

Πριν έρθει ο Δεκέμβρης η Σοβιετική πρωτεύουσα έπεσε στα χέρια των Γερμανών και ο Χίτλερ δεν άργησε να τοποθετήσει ως κυβέρνηση της κατεχόμενης Ρωσίας μια ομάδα φιλοναζί «Λευκών Ρώσων», που μισούσαν τυφλά τους κομμουνιστές. Ένα μήνα αργότερα παραδόθηκε και το Λένινγκραντ κι έτσι ολόκληρη σχεδόν η ευρωπαϊκή Ρωσία βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Γερμανών μέχρι την άνοιξη του 1943. Έτσι δημιουργήθηκε η ναζιστική Ρωσία, ένα κράτος-μαριονέτα της Γερμανίας, που περιλάμβανε όλες τις περιοχές γύρω από τη Μόσχα, το Λένινγκραντ και τον Βόλγα, με εξαίρεση τη Λευκορωσία και την Ουκρανία που διατηρήθηκαν υπό τον άμεσο έλεγχο των Γερμανών κι έγιναν γερμανικές επαρχίες, ο νέος «ζωτικός χώρος» του Ράιχ.

Η ρωσική αντίσταση συνεχιζόταν βέβαια πέρα από τα Ουράλια, αλλά οι συστηματικές επιδρομές των Messerschmitt της Λουφτβάφε λιγόστευαν μέρα με τη μέρα την ικανότητα της εναπομείνασας ρωσικής πολεμικής βιομηχανίας να παράγει όπλα. Ο πόλεμος ήταν ουσιαστικά χαμένος για τους Ρώσους. Ήταν ζήτημα χρόνου ο Στάλιν και η εξόριστη κομμουνιστική ηγεσία να αποφασίσουν τη συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς. Κάτι που συνέβη το 1944, όταν η Σοβιετική Σιβηρία συνθηκολόγησε κι έγινε ένα τεράστιο προτεκτοράτο των Ναζί.


     

Η ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ

Στο μεταξύ. στο μέτωπο της Δύσης, οι Βρετανοί κρατούσαν την ανάσα τους παρακολουθώντας την ανελέητη γερμανική διείσδυση στις ρωσικές στέπες και την αναπάντεχη ήττα των Ρώσων. Τα Βρετανικά νησιά δέχονταν όλο και συχνότερες αεροπορικές επιδρομές της Λούφτβαφε μαζί με καταιγισμούς από πυραύλους V-2 και νυκτερινές επιδρομές των «Feuerballs» ή ναζιστικών UFO. Το Λονδίνο και αρκετές άλλες βιομηχανικές πόλεις της Αγγλίας κόντευαν να μετατραπούν σε σωρούς ερειπίων. Το ηθικό του αγγλικού λαού έπεφτε, ειδικά όταν έγινε ξεκάθαρο πως δεν μπορούσαν να ελπίζουν σε αμερικανική στρατιωτική παρέμβαση.

Σε αντίθεση με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η πρώην αποικία τους (ΗΠΑ) δεν θα έσπευδε να σώσει την πρώην μητρόπολή της. Παρά τις διπλωματικές προσπάθειες του Τσόρτσιλ οι Αμερικανοί είχαν επιστρέψει στον πατροπαράδοτο απομονωτισμό τους. Τα νέα δεν ήταν καθόλου ευχάριστα κι από το μέτωπο της Βόρειας Αφρικής. Το African Corps του Ρόμελ είχε νικήσει στο Ελ Αλαμέϊν και είχε καταλάβει την Αίγυπτο και το Σουέζ. Αμέσως μετά, το Μάιο του 1943, η στρατιά της «Αλεπού της Ερήμου» στράφηκε προς την Παλαιστίνη και τη Μεσοποταμία και έθεσε υπό γερμανικό έλεγχο τις πετρελαιοπηγές της Μοσούλης και του Κουβέιτ. Ο αραβικός κόσμος ξεσηκώνεται κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας και παίρνει το μέρος των Γερμανών.

Το πλήγμα για τη Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν μεγάλο. Ο μεσογειακός δρόμος προς την Ινδία, τη βάση της Αυτοκρατορίας, είχε κοπεί. Με αεραποβάσεις και αποβάσεις πεζοναυτών οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Μάλτα και την Κύπρο μέχρι τον Αύγουστο του 1943. Την ίδια στιγμή η επιτήδεια ουδέτερη Τουρκία αποφάσισε να κηρύξει, εκ του ασφαλούς, τον πόλεμο στους συμμάχους και να ενταχθεί στο στρατόπεδο του Άξονα. Το ίδιο έπραξε και η φιλοναζιστική Ισπανία του Φράνκο, που συνέπραξε ανοικτά με τις δυνάμεις του Άξονα. Ολόκληρη η Ευρώπη, η Βόρεια Αφρική και η Μέση Ανατολή ήταν πλέον υπό τον έλεγχο των Γερμανών.

Η Μεγάλη Βρετανία δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο την αντίσταση. Αν ήθελε να διατηρήσει ένα κομμάτι από την πάλαι ποτέ κραταιά Αυτοκρατορία της θα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να συνθηκολογήσει «αξιοπρεπώς» με τον Χίτλερ. Κι εδώ καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο Ρούντολφ Ες, που το 1941 είχε πέσει με αλεξίπτωτο στη Σκωτία. Αυτός αρχίζει μυστικές διαπραγματεύσεις με την αγγλική κυβέρνηση, πέτυχε την αποπομπή του Τσόρτσιλ από την πρωθυπουργία και την εξορία του στις ΗΠΑ. Η Αγγλία συνθηκολόγησε το Δεκέμβριο του 1943. Η ταπείνωση και η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι μεγάλη. Με ένα πραξικόπημα οι Άγγλοι Ναζί ανατρέπουν την κυβέρνηση των Τόρις και εγκαθιστούν ένα εθνοσοσιαλιστικό καθεστώς, φιλικά προσκείμενο στο Χίτλερ. Η δημοκρατική Αγγλία είναι πλέον παρελθόν.


     

Ο ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΧΑΤΑΝ!

Στο μεταξύ η Αμερική παρατηρεί άναυδη τα γεγονότα και την συνθηκολόγηση της Αγγλίας. Η κοινή γνώμη είναι παραλυμένη και ο πρόεδρος Ρούσβελτ εξαναγκάζεται σε παραίτησε για να πεθάνει λίγο αργότερα. Οι Αμερικανοί είναι χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα: σ’ αυτούς που θέλουν να εισέλθουν οι ΗΠΑ στον πόλεμο κατά των Γερμανών και να αναλάβουν την υπεράσπιση του «Ελεύθερου Κόσμου» και στους απομονωτιστές που επιθυμούν να βρουν έναν τρόπο συνύπαρξης με τη «Νέα Τάξη» του Χίτλερ. Τελικά επικρατούν οι οπαδοί του πολέμου και αμέσως η αμερικανική βιομηχανία αρχίζει τις πολεμικές προπαρασκευές. Η Ουάσιγκτον ήξερε πως θα έπρεπε να διεξάγει έναν μακροχρόνιο αγώνα σε δύο μέτωπα, στον Ειρηνικό κατά των Ιαπώνων, στον Ατλαντικό κατά των Γερμανών, και να βοηθήσει τους Ρώσους αντάρτες της Σιβηρίας καθώς και τους Κινέζους κομμουνιστές του Μάο που μάχονταν κατά των Γιαπωνέζικων κατακτητών. Η Αμερική κηρύττει τον πόλεμο στις δυνάμεις του Άξονα τον Ιανουάριο του 1944. Ωστόσο, πριν ακόμη προλάβει να επιστρατεύσει τους εφέδρους της και να στείλει τα αεροπλανοφόρα της κοντά στις ατλαντικές ακτές της Ευρώπης την περιμένει μια αναπάντεχη έκπληξη: στις 5 Φεβρουαρίου του 1944 η αεράμυνα της Νέας Υόρκης μπαίνει σε συναγερμό.

Ένα αγνώστου προελεύσεως ιπτάμενο αντικείμενο διασχίζει τον ουρανό, σαν τεράστιο ασημένιο πουλί, από τα ανατολικά. Το ασημένιο πουλί πλησιάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα την καρδιά της Νέας Υόρκης, το νησί Μανχάταν. Μια καταπακτή ανοίγει στην κοιλιά του σκάφους κι ένα αντικείμενο ατρακτοειδές, βάρους 3.600 κιλών αποσπάται από μέσα του και μπαίνει σε τροχιά ελεύθερης πτώσης. Το ασημένιο πουλί κερδίζει αμέσως μετά ύψος, ενώ το ατρακτοειδές αντικείμενο κτυπά το έδαφος του Μανχάταν, στο Σέντραλ Παρκ, και βυθίζεται στο μαλακό χώμα του. Τα φύλλα πλουτωνίου που περιέχει ενώνονται σε μία μάζα, ενώ η πίεση της κηροζίνης που περιέχει ο κύλινδρος κομματιάζει το κάλυμμα του βλήματος. Ταυτόχρονα με την ανάφλεξη της κηροζίνης, στην καρδιά του βλήματος η πηγή παραγωγής νετρονίων συμπιέζεται, με αποτέλεσμα τον έντονο βομβαρδισμό του σχάσιμου υλικού με έναν καταιγισμό νετρονίων. Μια τρομακτική έκρηξη ακολουθεί, με το ωστικό κύμα να σαρώνει τα πάντα από το σημείο μηδέν, το Σέντραλ Παρκ έως το Κονέκτικατ και το Νιου Τζέρσεϋ και ακόμη περισσότερο. Μα κόλαση δεκάδων χιλιάδων βαθμών απλώνεται σαρώνοντας τη Νέα Υόρκη και διαλύοντας τα πάντα στο δρόμο της…

Την επόμενη μέρα ακολουθεί μια ακόμη επίθεση του Silbervogel (Ασημένιο Πουλί), αυτή τη φορά στη Βαλτιμόρη. Η καταστροφή είναι εξίσου μεγάλη. Αμήχανες και συντετριμμένες οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν με τον Άξονα, χωρίς καν να προλάβουν να εμπλακούν σοβαρά σε πόλεμο μαζί του, και να αποδεχθούν τη «Νέα Παγκόσμια Τάξη» του Χίτλερ. Αν και διατηρούν εχθρική στάση απέναντι στον Άξονα δεν είναι σε θέση για την ώρα να αντιδράσουν δυναμικά και επιλέγουν το δρόμο της παθητικής αντίστασης και τον περιορισμό των ενδιαφερόντων τους στη βόρεια Αμερική. Ταυτόχρονα όμως ανασυγκροτούνται, επανεξοπλίζονται, αναζητούν συμμάχους κι ετοιμάζονται να παίξουν το ρόλο του αντίπαλου δέους στο μεταπολεμικό παιχνίδι. Το καλοκαίρι του 1944 οι Γερμανοί Ναζί και οι σύμμαχοι τους είναι πλέον η αδιαμφισβήτητη κυρίαρχη δύναμη στον κόσμο. Ο Χίτλερ και οι σκοτεινοί μεγαλομανείς σύμβουλοι του μπορούν πλέον να εφαρμόσουν ανεμπόδιστα τα σχέδια τους για την αναδιαμόρφωσή του κόσμου μας…



* Διαβάστε την Κυριακή το δεύτερο μέρος.

zenithmag.wordpress.com


ΠΗΓΗ