Σύμφωνα μὲ τὸν συγγραφέα κ. Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλο, τὸ Χριστουγενιάτικο δένδρο, τὸ ὁποῖο δυστυχῶς λατρεύεται ὡς αὐθύπαρκτη θρησκευτικὴ ὀντότητα, κατέληξε νὰ εἶναι τὸ παγκόσμιο σύμβολο τῶν Χριστουγέννων καὶ ταυτόχρονα νὰ βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο τῆς ἑορτῆς, μετατοπίζοντας τὴν προσοχὴ μας ἀπ’ τὸ νεογέννητο Βρέφος τῆς Βηθλεὲμ σ’ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ δένδρο ἀποκλειστικά!
Πρόκειται γιὰ ξενόφερτο ἔθιμο, ποὺ δὲν ἔχει καμμιὰ ἀπολύτως σχέση μὲ τὶς Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας. Πρὶν ἀπὸ δύο αἰῶνες ἦταν τελείως ἄγνωστο σὲ ὅλες τὶς χῶρες τοῦ κόσμου πλὴν τῆς Γερμανίας κι ἔχει τὶς ρίζες του κυριολεκτικὰ στὸν παγανισμὸ καὶ τὴν εἰδωλολατρεία, γι’ αὐτὸ καὶ υἱοθετήθηκε ἀπὸ τὴ Νέα Ἐποχὴ καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση.
Τὸ Χριστουγεννιάτικο δένδρο προῆλθε καὶ διαδόθηκε ἀπὸ τὴν Γερμανία, τὸ υἱοθέτησαν ἀρχικὰ οἱ βασιλικὲς οἰκογένειες καὶ οἱ ἀνώτατοι ἄρχοντες(!), διαδόθηκε ὡς στοιχεῖο τῶν ἀνωτέρων κοινωνικῶν τάξεων καὶ κοινωνικῆς καταξίωσης (!) καὶ στὴ συνέχεια ἐμπορευματοποιήθηκε, λόγοι ποὺ εἶναι ἀρκετοὶ γιὰ νὰ καθιερωθεῖ σ’ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη!
Γράφει ὁ ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, αἰδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης: «Ἀπὸ ὅλες τὶς πληροφορίες τῶν πηγῶν, τῆς βιβλιογραφίας καὶ τῆς ζωντανῆς ἐμπειρίας....
καὶ παραδόσεως δὲν ἀπομένει ἴχνος ἀμφιβολίας περὶ τοῦ ὅτι τὸ Χριστουγεννιάτικο δένδρο εἶναι ξενόφερτο ἔθιμο. Ἀποτελεῖ αὐτὸ κατασταλαγμένη καὶ ἀμάχητη γνώση»[37]. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν κατασταλαγμένη αὐτὴ γνώση, ὁ κ. Ι. Χ. πρεσβεύει ὅτι τὸ δένδρο «ἐσφαλμένα θεωρεῖται ἕνα ἔθιμο ξενόφερτο». Τὸ θεωρεῖ ὡς ἑλληνικὸ ἔθιμο!
Καὶ στὴ Χώρα μας τὸ Χριστουγεννιάτικο δένδρο ἦρθε ἐπίσης ἀπὸ τοὺς Γερμανούς, ἐγκαταστάθηκε στὰ παλάτια τῶν βασιλέων καὶ τὰ σπίτια τῆς ἀριστοκρατίας καὶ διαδόθηκε στὸ λαὸ μὲ τὰ (καλλιεργηθέντα) μειονεκτικὰ αἰσθήματα τῶν Ἑλλήνων ἔναντι τῶν Εὐρωπαίων!
Ὅλη αὐτὴ ἡ ξαφνικὴ ἀγάπη, προβολὴ καὶ παγκόσμια κυριαρχία τοῦ Χριστουγεννιάτικου δένδρου, ποὺ κατέληξε νὰ εἶναι τὸ σύμβολο τῆς μαγείας τῶν Χριστουγέννων καὶ ὡς ἐκ τούτου ἕνα ἀπὸ τὰ παγκόσμια σύμβολα τῆς «Νέας Ἐποχῆς», δὲν γίνεται χωρὶς λόγο. Εἶναι τουλάχιστον ὕποπτη! Κι αὐτὸ θὰ κατανοηθεῖ καλύτερα ἂν ἀνατρέξουμε, πέραν ἀπὸ τὴν Ἱστορία του, καὶ στὴν καταγωγή του, τὶς ρίζες του δηλαδή.
Τότε θὰ παρατηρήσουμε πὼς αὐτὲς βρίσκονται στὴν δενδρολατρεία τῆς ἀρχαίας ἐποχῆς, τοὺς Κέλτες καὶ τοὺς Δρυΐδες καὶ μὲ δυὸ λόγια τὴν πρωτόγονη εἰδωλολατρεία (ἀνιμισμὸ[38] παγανισμὸ[39]), ἀλλὰ καὶ τὴν μετέπειτα ἐξελιγμένη εἰδωλολατρεία, ἂν μπορούσαμε νὰ τὴν ποῦμε ἔτσι!
Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι παγανιστικὰ καὶ ἀρχαιολατρικὰ περιοδικά, ποὺ κυκλοφοροῦν σήμερα στὰ περίπτερα, καὶ πολλὰ κείμενα, ποὺ γράφονται ἀπὸ τοὺς ἴδιους στὸ διαδίκτυο (internet) ἀποσκοπώντας στὴν ἀνασύσταση τῆς ἀρχαίας πλάνης, γράφουν πολλὰ ὑπὲρ τοῦ Χριστουγεννιάτικου δένδρου, ἀποκαλώντας το ἱερό !!! Αὐτὸ καὶ μόνο ἀρκεῖ, γιὰ νὰ μᾶς προβληματίσει ὅλους, καὶ μάλιστα ἐμᾶς τοὺς Χριστιανούς, ποὺ τὸ υἱοθετοῦμε καὶ τὸ ὑπερασπιζόμαστε ἀσφαλῶς ἀπὸ ἄγνοια.
Τόσο στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, ὅσο καὶ στὴ Ρώμη, τὸ ἔλατο ἦταν τὸ ἱερὸ δένδρο τῆς Κυβέλης (= μητέρα τῶν πάντων, θεὰ τῆς γονιμότητας) οἱ δὲ καρποὶ του (τὰ κουκουνάρια) ἦταν τὰ ἐμβλήματά της καὶ γι’ αὐτὸ ἔφερναν τύχη κι εὐημερία!!! Αὐτὸ ἀκριβῶς ἐκφράζει μὲ τὶς θέσεις του ὁ κ. Ι. Χ.
Εἴπαμε προηγουμένως πὼς τὸ Χριστουγεννιάτικο δένδρο, εἶναι τὸ παγκόσμιο σύμβολο τῶν Χριστουγέννων! Ὡστόσο οἱ ὀπαδοὶ τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ἐπιθυμοῦν νὰ τὸ ἀναδείξουν καὶ νὰ τὸ προβάλουν, καὶ γιὰ ἕνα ἀκόμη λόγο. Νὰ ἀναβιώσει μαζί του κι ἕνας πανάρχαιος εἰδωλολατρικὸς συμβολισμός! Νὰ εἶναι «μαγικὸ ἀρχέτυπο καὶ σύμβολο», ὅπως χαρακτηριστικὰ λένε!
Στὰ πλαίσια αὐτά, τὸ Χριστουγεννιάτικο δένδρο, θέλουν νὰ συμβολίζει τὸ λεγόμενο «Ὑπέροχο Δένδρο τῆς Ζωῆς», δηλαδὴ τὴν Μεγάλη Μητέρα, τὴ θηλυκὴ ἀρχὴ καὶ νὰ βρίσκεται πάντοτε κάτω ἀπὸ τὸν «Ἀήττητο Ἥλιο», ποὺ τοῦ αὐξάνει τὴν ἱερότητα, τὸ φωτίζει καὶ τὸ ζωογονεῖ, τὴν χειμερινὴ τροπὴ καὶ ἀναγέννηση τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε !!!
Ὡς γνωστόν, «Δένδρο τῆς ζωῆς» ἦταν τὸ δένδρο, «τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν», ποὺ βρισκόταν στὸ μέσον τοῦ Παραδείσου, τὸν καρπὸ τοῦ ὁποίου ζήτησε ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὕα νὰ μὴν γευθοῦν ποτέ, ὡς ἔνδειξη ὑπακοῆς στὸ θέλημά Του. Ἀντὶ αὐτοῦ ἔχουμε πλέον τὸ δένδρο (ξύλο) τοῦ Σταυροῦ. Μάλιστα οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας βλέπουν στὸ «δένδρο τῆς ζωῆς» τὴν «εἰκόνα τοῦ Σταυροῦ», ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, μᾶς ἔδωσε ἐκ νέου τὴν αἰώνια ζωή. Μὲ δυὸ λόγια, τὸ «δένδρο τῆς ζωῆς», ἀντικαταστάθηκε καὶ δὲν εἶναι ἄλλο πλέον ἀπὸ τὸν Σταυρό.
Γράφει πολὺ εὔστοχα ὁ Καθηγητὴς π. Θεόδωρος Ζήσης:
«Μποροῦμε νὰ τοποθετήσουμε τὸ (Χριστουγεννιάτικο) δένδρο στὶς Ἐκκλησίες, ὅπου κυριαρχεῖ ὁ Σταυρός, τὸ ξύλον τῆς ζωῆς; Χρειαζόμαστε καὶ ἄλλο ξύλο, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος παραλληλίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ τὸ ξύλο τοῦ Παραδείσου;... Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ ζωηφόρο ξύλο καὶ φυτό, τὸ δένδρο ὑπὸ τὴν σκιὰ τοῦ ὁποίου ἀναπαύονται οἱ Χριστιανοὶ καὶ παίρνουν δύναμη γιὰ νά συνεχίσουν τὸν δύσβατο δρόμο τῆς πνευματικῆς τελειώσεως, κατὰ τὸ συναξάρι τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Εἶναι τὸ «τρισμακάριστον ξύλον ἐν ὢ ἐτάθη Χριστὸς ὁ Βασιλεὺς καὶ Κύριος, δι’ οὐ πέπτωκεν ὁ ξύλω ἀπατήσας». Ὑπάρχει τόσο πλούσια νοηματοδότηση στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ, ὥστε ἡ υἱοθέτηση κάθε ἄλλου ξύλου, ὡς συμβόλου ζωῆς καὶ ἀθανασίας, νὰ ἀποτελεῖ ἀσέβεια καὶ ὕβρη πρὸς τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ»[40].
Ἀλλ’ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης τονίζει καὶ μία ἄλλη διάσταση τοῦ θέματος, ποὺ εἶναι θεολογική, πολὺ σημαντική, μὲ τὴν παγκόσμια ἐξάπλωση τοῦ Χριστουγεννιάτικου δένδρου, ἑπομένως καὶ σὲ ὅλους τούς Χριστιανούς, αἱρετικοὺς καὶ μή, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων καὶ δογμάτων. Τὸ ἀποκαλεῖ «σύμβολο τοῦ συγκρητισμοῦ[41] τῆς Νέας Ἐποχῆς». Γράφει:
«Στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Θεολογίας ὑφίσταται ἡ ξένη «ἰσοπεδωτικὴ οἰκουμενιστικὴ θεολογία, ἡ ὁποία, μὲ τὴν περίφημη «θεωρία τῶν κλάδων», διδάσκει ὅτι ὅλες οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες, Ὀρθόδοξοι, Παπικοί, Προτεστάντες, Μονοφυσῖτες ἀποτελοῦν κλάδους τοῦ ἰδίου χριστιανικοῦ δένδρου, καὶ καμμία ἀπ’ αὐτὲς δὲν πρέπει νὰ διεκδικεῖ ὅτι μόνη της εἶναι τὸ δένδρο.
Ὅλες εἶναι ἴσες καὶ ἰσότιμες ὡς πρὸς τὴν κατοχὴ τῆς ἀληθείας, κατέχουν μέρος τῆς ἀληθείας, ὅπως μέρη τοῦ δένδρου εἶναι καὶ τὰ κλαδιά του. Ἀσφαλῶς θὰ τρίβουν τὰ χέρια τους οἱ σκαπανεῖς καὶ οἱ ἀρχιτέκτονες τῆς Οἰκουμενιστικῆς κινήσεως τοῦ προτεσταντικοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν λεγομένων Ἐκκλησιῶν, ὅταν βλέπουν ὅτι τό, προτεσταντικῆς κατὰ πολλοὺς προελεύσεως, δένδρο γίνεται σύμβολο μίας πανχριστιανικῆς ἑνότητας, παρὰ τὶς διαφορὲς τῶν Χριστιανῶν, καὶ πραγματοποιεῖ τὴ θεωρία τῶν κλάδων. Τὸ Χριστουγεννιάτικο δένδρο, σύμβολο τοῦ χριστιανικοῦ δένδρου, μὲ τοὺς διάφορους κλάδους του. Ἡ σύμπτωση εἶναι πολὺ χαρακτηριστική. Στὰ σπίτια ὅλων τῶν Χριστιανῶν δὲν ὑπάρχουν στοιχεῖα, ποὺ νὰ τοὺς διαφοροποιοῦν, εἰκόνες, ἀγάλματα κ.α., ὑπάρχει τὸ δένδρο, ποὺ τοὺς ἐνώνει»[42]!!!
Τὸ Χριστουγεννιάτικο δένδρο, ὡς παγκόσμιο σύμβολο τῆς «Νέας Ἐποχῆς», βουτηγμένο κυριολεκτικὰ στὶς δαιμονικὲς ἀντιλήψεις καὶ δοξασίες τῆς «ἀρχαίας πλάνης», ἔρχεται νὰ ὑποκαταστήσει τὸ Ξύλο τῆς Ζωῆς, τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ καταργήσει τὴν μόνη ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας Του!
Τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο ἀνατέλλει ἄλλο φῶς, τὸ φῶς τῆς πλάνης, τῆς πλαστῆς καὶ ἐφήμερης διασκέδασης, τῆς παραποίησης καὶ τῆς παραπληροφόρησης, καὶ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἑορτάζουν τὰ Χριστούγεννα ὄχι θεϊκῶς καὶ ὑπερκοσμίως, ἀλλὰ πανηγυρικῶς καὶ κοσμικῶς, σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο[43].
[36] Κ. Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Ὄχι στὰ Χριστούγεννα τῆς Παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἐκδ. Φωτοδότες, σσ. 59-87.
[37] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο καὶ ἀντιχριστιανικό, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2000, Σειρὰ ‘Καιρὸς’ Θέματα Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπικαιρότητος 15, σ. 14.
[38] Πρόκειται γιὰ τὴν πίστη πρωτογόνων λαῶν, κατὰ τὴν ὁποία ἀπέδιδαν ψυχὴ ἢ πνεῦμα ὄχι μόνο στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ στὰ ζῷα καὶ τὰ φυτά, ἀκόμη δὲ καὶ σ’ αὐτὰ τὰ ἄψυχα πράγματα (πέτρες, ποτάμια, πηγές, βουνά, φεγγάρι, ἥλιο, ἀνέμους, θύελλες...)!!! Ὅλα αὐτὰ τὰ λάτρευαν καὶ ζητοῦσαν τὴν βοήθειά τους, ἐνῷ ταυτόχρονα φοβόταν τὴν ὀργή τους! Μάλιστα γιὰ τὰ φαινόμενα ἐκεῖνα, ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ κατανοήσουν τὸ μηχανισμό, πίστευαν ὅτι διέπονται ἀπὸ τὴ θέληση σκοτεινῶν καὶ ἀπόκρυφων δυνάμεων! Οἱ πρωτόγονες αὐτὲς ἀντιλήψεις κατέληξαν στὴ μαγεία, τὴ μαγγανεία, τὶς δεισιδαιμονίες, τὰ ταμπού, τὴν πολυθεΐα κ.λπ.
[39] Πρόκειται γιὰ τὴν ἀρχαϊκή, ἐκτεταμένη, ἀκόμη δὲ καὶ ἄγριας μορφῆς εἰδωλολατρεία καὶ πολυθεΐα.
[40] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο καὶ ἀντιχριστιανικό, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2000, Σειρὰ ‘Καιρὸς’ Θέματα Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπικαιρότητος 15, σσ. 28-29.
[41] Συγκρητισμὸς σημαίνει ἀνάμειξη, συγκερασμὸ καὶ συγχώνευση τῶν διαφόρων θρησκειῶν, δογμάτων κ.λπ. 'Ἔτσι ἀμφισβητεῖται καθαρὰ αὐτός, ποὺ κατέχει τὴν ἀλήθεια, ἐκεῖνο δέ, ποὺ θὰ προκύψει (κάτι σὰν ...χυλὸς στὸ μίξερ!), ἀσφαλῶς δὲν θὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια!
[42] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο καὶ ἀντιχριστιανικό, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2000, Σειρὰ ‘Καιρὸς’ Θέματα Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπικαιρότητος 15, σσ. 8-9.
[43] ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ὁμιλία «εἰς τὰ Θεοφάνια, εἴτουν Γενέθλια του Σωτῆρος». ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο καὶ ἀντιχριστιανικό, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2000, Σειρὰ ‘Καιρὸς’ Θέματα Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπικαιρότητος 15, σ. 15.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἄρθρο τοῦ πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλου, ἐφημέριου Ι. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Καλλιπόλεως Πειραιῶς «Νεοδειδωλολατρικὲς πλάνες»
Ἰσχυρίζεται ὁ κ. Ι. Χ. ὅτι «τὸ δένδρο συμβολίζει τὸν ἀένναο κύκλο τῆς γεννήσεως-ἀκμῆς-φθορᾶς-θανάτου καὶ ἐπαναγεννήσεως» καὶ ὅτι «οἱ χριστιανικοὶ λαοὶ σήμερα στολίζουν τὸ δένδρο ὡς σύμβολο γονιμότητος καὶ ἐλπίδας».
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου